Rapper Drake: aanbeden door de fans, verguisd door de collega’s

“Ik ben niet de eerste persoon uit mijn familie die muziek omarmt, maar ik ben wel de eerste die een icoon wil worden.” Hoewel Aubrey Drake Graham amper 21 jaar oud is wanneer hij in 2006 voor het eerst met een journalist over zijn muzikale plannen spreekt, klinkt hij erg zelfbewust en doet hij weinig moeite om zijn ambitie te verbergen. In het interview met Hip Hop Canada praat hij honderduit over verschillende artistieke projecten waaraan hij meewerkt en die lang niet altijd succesvol zijn. Toch denkt de jongeman dat een doorbraak nakende is: “Ik ben de enige zwarte acteur op de set van de film die we nu draaien. Daardoor weet ik dat ik iets goeds doe.” Met zijn uitspraak legt hij niet enkel het racisme van de Amerikaanse filmstudio’s bloot, maar zet hij ook zijn vechtlust en zelfbewustzijn in de verf. En laten het net die capaciteiten zijn die ervoor zorgden dat Drake, zoals zijn artiestennaam in de muziekindustrie luidt, de afgelopen jaren uitgroeide tot een van de meest succesvolle rappers van de 21ste eeuw.

Drake wordt in 1986 in Toronto geboren als de zoon van een Afro-Amerikaanse vader en een Joodse moeder uit Canada. Hoewel zijn eerste levensjaren behoorlijk zorgeloos verlopen, krijgt de jongen het zwaar te verduren wanneer zijn ouders uit elkaar gaan. Drake verhuist met zijn moeder naar een wat troosteloze woonwijk in Forest Hill, terwijl zijn vader weer naar de Verenigde Staten trekt. De breuk zorgt ervoor dat zijn moeder in armoede terechtkomt, problemen die nog erger worden wanneer gezondheidsproblemen ervoor zorgen dat ze haar woning amper nog kan verlaten.

De jonge Drake heeft het bijzonder moeilijk met zijn machteloze positie tegenover de ziekte van zijn moeder. Pas wanneer een klasgenootje hem op 14-jarige leeftijd op zijn potentieel als entertainer wijst, krijgt de jongeman de kans om iets aan zijn situatie te veranderen. “Ik kon me overal uit praten en was een goede leugenaar. Net als mijn vader, trouwens. Een vriend merkte dat op en bracht me in contact met zijn vader, die casting­agent was”, ­vertelde Drake daarover aan GQ.

Zo komt het dat hij vanaf 2001 Jimmy Brooks speelt in de Canadese tienerreeks Degrassi: The Next Generation. Acteerprijzen wint Drake niet, maar het geld is welkom. “Toen ik eindelijk mijn moeders lang uitgestelde operatie kon betalen, veranderde dat mijn leven.”

Dat Drakes interesse zich van tienerfeuilletons naar rapmuziek verplaatst, is te danken aan haast onvoorstelbaar toeval. In 2003 belandt zijn vader namelijk in de gevangenis, waar hij een cel deelt met een man die weinig vrienden in de buitenwereld heeft. “Mijn pa deelde zijn telefoonkrediet met hem om hem op te vrolijken, waardoor ik hem dikwijls aan de lijn kreeg. Tijdens onze gesprekken rapte hij vaak, wat me erg intrigeerde. Daarom begon ik na een tijdje zelf ook teksten te schrijven.”

Persoonlijke issues

De ambitieuze jongeman voelt dat hij talent heeft en leent daarom geld van zijn oom om een eerste mixtape op te nemen. Wanneer hij die nummers op het sociale netwerk MySpace plaatst, gaan ze meteen viraal. De Degrassi-fans zorgen voor een eerste impuls en delen de muziek met mensen die de reeks nooit zagen. Daardoor wordt Drakes bereik steeds groter en hangen al snel grote platenfirma’s aan de lijn om met hem samen te werken. Wanneer hij in 2009 twee Grammy-nominaties krijgt voor een nummer op zijn derde mixtape, bezegelt hij dat succes. Drake heeft op dat moment nog geen eigen album uit, maar is al een van de spannendste muzikanten van het moment.

Volgens muziekjournalist Robert van Gijssel ligt het plotse succes van Drake in de manier waarop hij zich afzet tegen andere mannelijke rappers. Terwijl velen zich graag als gangster of heethoofd profileren, rapt Drake liever over zijn gevoeligheid en zijn persoonlijke issues. Grote maatschappelijke kwesties als raciale of sociale ongelijkheid laat hij daarbij meestal aan zich voorbijgaan. Op muzikaal vlak verenigt hij dan weer de harde beats uit de rap met meezingbare melodieën uit de popmuziek, waardoor hij voor ieder wat wils biedt. “Hard verpakt in zacht, hiphop vermomd als pop, mannelijk en vrouwelijk tegelijk. En met zo’n artistieke ambivalentie sla je in de huidige muziekwereld je slag”, verwoordde Van Gijssel het in de Volkskrant. Dat is niet overdreven: Drake verkocht tot nu toe 170 miljoen platen en haalde de Amerikaanse hitlijsten met 258 nummers.

Binnen het muziekcircuit kan niet iedereen met dat succes om. Ludacris noemt hem een ‘neppe rapper’, Lil’ Kim zegt dat hij een watje is en volgens Chris Brown moet hij maar eens uit de kast komen. Drake laat de uitspraken doorgaans van zich afglijden: “Als je niet met vrouwen overweg kan, dan is mijn muziek niet voor jou”, vertelde hij aan het Amerikaanse tijdschrift Complex.

Met zijn grootste creatieve en commerciële concurrent Kanye West gaat hij wel het debat aan. De twee zijn al jaren in een publieke strijd verwikkeld waaraan ze zelfs in sommige nummers refereren. De fans van beide artiesten bespreken die ruzie uitgebreid op sociale media, waardoor de strijd ook een gratis vorm van publiciteit is.

Drake weet sowieso als geen ander hoe hij binnen de vluchtige internetcultuur de aandacht van de massa moest vastgrijpen. Opnieuw zijn zelfkennis en zelfspot de sleutelwoorden in de succesvolle strategie die hij slechts toevallig ontdekte. In 2013 grepen tegenstanders van de rapper namelijk hun kans om de cover van zijn derde album Nothing Was the Same te parodiëren. Wekenlang gingen versies van het beeld de wereld rond waarbij het hoofd van de muzikant op het lichaam van een dromedaris gekleefd was of waarin hij een obstakel in de wereld van computerspel Super Mario was. Door die acties zag hij meer dan ooit het potentieel van sociale media in. Voor de videoclip van ‘Hotline Bling’, een van zijn grootste hits, lokte hij die reactie daarom bewust uit. In het filmpje danst Drake minutenlang op een houterige manier terwijl hij een knalrode jas draagt. Voer voor honderdduizenden memes en filmpjes waarmee wekenlang gegiecheld werd. Drake lachte ondertussen vrolijk mee. Als hij niet verhinderd was omdat hij zijn verse geld moest tellen, natuurlijk.

Drake probeert zijn persoonlijk leven zoveel mogelijk uit de schijnwerpers te houden. Dat lukt vaak, maar de ster bleef niet gespaard van een schandaal. Zo kwam hij onlangs in opspraak toen Stranger Things-actrice Millie Bobby Brown (17) tijdens een interview over hun innige vriendschap vertelde. Velen vonden het ongepast dat een volwassen man toenadering tot een minderjarige zocht en haar met complimentjes overlaadde.

Adonis

Daarnaast maakte hij pas vorig jaar bekend dat hij een kind had verwekt bij de Franse porno­actrice ­Sophie Brussaux. Hij heeft geen relatie met de vrouw, maar zorgt ondertussen wel mee voor de opvoeding van hun zoon Adonis. “Ik had een DNA-test afgelegd, maar de resultaten daarvan mislukten. Ik heb daarom gewacht, omdat ik niet wilde aankondigen dat ik een kind had om dat enkele maanden later weer te moeten ontkrachten”, verklaarde Drake de late bekendmaking van Adonis’ geboorte aan Rap ­Radar.

Vandaag is de droom die de 16-jarige Drake voor zichzelf had waarheid geworden: hij is een muzikaal icoon dat volgens kenners herdefinieerde wat rap kan zijn. De vraag blijft dan welke plannen hij nog wil uitwerken.

“Ik heb het al zo lang dat ik het zelfs niet meer vier”, rapt Drake over zijn succes als muzikant in zijn recente nummer ‘Lemon Pepper Freestyle’. Verder in het lied beschrijft hij de vervreemding van zijn oude leven en hoe er weinig parallellen zijn tussen de levens van zijn fans en dat van hemzelf.

Ook op zijn nieuwste album Certified Lover Boy keren dergelijke sentimenten terug. Daardoor vragen zowel fans als muziekexperts zich af hoe de volgende fase in de carrière van de man er zal uitzien. Is Drake het beu om Drake te zijn?