‘Als je een huis wil, moet je mee in de mallemolen stappen’: jonge eigenaars over de nieuwe lening-regel

Sarah Souffriau (32) en Dries Vermeulen (31), kochten vorig jaar een huis in Wilrijk:

“Ik denk dat we twee jaar gezocht hebben en je zag de markt gaandeweg veranderen. Al vanaf het begin was het pittig: een plek op een kijkdag bemachtigen was een huzarenstukje, en vaak werd je de dag zelf nog afgebeld omdat er meteen de vraagprijs werd geboden. Tijdens de laatste maanden van onze zoektocht was die vraagprijs eerder een richtprijs, en ging bijna alles onder gesloten omslag van de hand.

“Ook wij hebben uiteindelijk een flink stuk boven de vraagprijs geboden. Enerzijds besef je dat je op die manier bijdraagt aan het systeem waarin iedereen elkaar met waanzinnige bedragen probeert te overbieden. Anderzijds heb je geen keuze: als je een huis wilt in (de rand van) één van de centrumsteden dan moet je wel mee in die mallemolen stappen of je maakt gewoon geen kans.

“We snappen dan ook dat er nu naar manieren gezocht wordt om die markt te kalmeren. Maar het smaakt wrang dat opnieuw dezelfde mensen uit de boot zullen vallen. Jonge mensen, alleenstaanden, mensen die op weinig steun of spaargeld kunnen rekenen… Zeker nu ook de woonbonus weggevallen is. Dat was ook al een behoorlijke streep door de rekening, maar men beloofde dat de vastgoedprijzen dan wel mee zouden zakken. Dat is vooralsnog niet gebeurd en eerlijk, dat zien we ook niet gebeuren. Wij hadden nog het geluk dat we konden rekenen op een eigen inbreng omdat Sarah destijds een appartement heeft kunnen kopen toen de woonbonus nog van kracht was. Het geld van de verkoop van dat appartement heeft gediend om een lening vast te kunnen krijgen.

“Of wij boven de waarde van ons huis hebben betaald? Dat is een onderling discussiepunt. (lacht) Allicht had een bank het lager geschat, maar momenteel zullen zowat álle woningen op gegeerde locaties boven de zogezegde geschatte waarde van eigenaar wisselen. Die schatting is ook zo arbitrair. Toen we destijds Sarah’s appartement lieten schatten door verschillende makelaars bedroeg het verschil tussen de hoogste en de laagste schatting meer dan 40.000 euro. Dus wie of wat bepaalt de waarde? Die is meer dan de optelsom van de bakstenen, toch? We zijn ervan overtuigd dat we op deze markt hebben betaald wat het huis waard is. Maar we zijn ook zeker dat we dit huis nooit hadden kunnen kopen mocht de toekomstige maatregel toen al van kracht zijn geweest.”

Laura Verstraeten (33) kocht drie jaar geleden een starterswoning in Gent

“Ik denk soms echt dat ik door het oog van de naald ben gekropen. En ik vraag me vaak af hoe ik het op mijn eentje heb klaargespeeld. Nochtans ben ik ook een dik jaar op zoek geweest. In die tijd kon ik nog aan 100 procent lenen en moest enkel de notaris- en schrijfkosten zelf betalen. Voor die 20.000 euro heb ik wel een jaar of vijf gespaard door onder meer te co-housen met twee vrienden in plaats van op een eigen studio of appartementje te gaan wonen, zoals veel leeftijdsgenoten. Van thuis uit heb ik 10.000 euro gekregen om het bedrag van de schrijfkosten te kunnen voldoen omdat mijn moeder het ook een waardevolle investering vond. Ik wist al vroeg dat ik iets van mezelf wou – op dat vlak ben ik een typische Vlaming: geboren met een baksteen in de maag. Op mijn 22ste ben ik alleen gaan wonen en ik wou tegen mijn dertigste iets van mezelf. Dat is gelukt.

“Als ik zie hoe de huizenmarkt er nu aan toe is heb ik veel geluk gehad. Ik heb destijds gewoon de vraagprijs kunnen bieden, ben niet in bidding wars verzeild geraakt en ik heb wel het idee dat ik een faire prijs betaald heb voor mijn huis. Mocht ik dat vandaag willen aankopen zou dat niet meer het geval zijn. Alle huizen in deze straat zien er min of meer hetzelfde uit, ook binnenin, en toen er vorig jaar in het kader van een verkoop eentje geschat werd, was dat al 35.000 euro meer dan wat ik er destijds voor betaald heb. Uiteindelijk is het voor bijna 70.000 euro meer verkocht. Hallucinant vind ik dat, en ik zou het er zelf ook niet aan gegeven hebben. Niet aan kunnen geven ook niet. Daarom vraag ik me af wie die nieuwe woonmaatregel nu eigenlijk echt zal vooruithelpen. Het lijkt alsof banken zichzelf gewoon willen indekken tegen een nieuwe bubbel, wat begrijpelijk is, maar de consument is daarmee niet per se beschermd. Het valt nog af te wachten of de prijzen echt zullen dalen, en mensen betalen nu eigenlijk al vaak meer dan wat ze vooropgesteld hadden.

“Sommige van mijn vrienden spoorden me dan ook aan om te verkopen omdat ik dan veel winst zou maken, maar dan beland ik zelf op die gekgedraaide markt. Daar heb ik eerlijk gezegd niet veel zin in. Ik ben van plan hier toch nog een aantal jaar te wonen. En als ik dit huis ooit verkoop, wil ik dat vooral aan een faire prijs doen. Niemand zou zich financieel in de nesten moeten werken om een starterswoning te kunnen betalen.”