Hervorming seksueel strafrecht: 14-jarige mag seks hebben met iemand van 16, niet met iemand van 17

Belangrijk in het hervormde seksueel strafrecht is de toestemming van beide sekspartners. Die kan op elk moment ook weer ingetrokken worden en dan moet er worden gestopt. “Als er geen geweld was of verweer, was er vroeger ook geen sprake van verkrachting. Nu zeggen we duidelijk: zodra er geen toestemming is, is er sprake van verkrachting”, verduidelijkt minister van Justitie, Vincent Van Quickenborne (Open Vld) bij VTM NIEUWS. De notie van ‘toestemming’ moet de discussies rond mogelijke verkrachting “duidelijker en zuiverder” maken, aldus de minister. Hij wil zo komaf maken met de interpretatie die het vroeger soms haalde dat er geen sprake van verkrachting was als er geen geweld aan te pas kwam. “We weten dat het vaak woord tegen woord is. Bij twijfel is het nog altijd de rechter die moet oordelen”, zei Van Quickenborne nog bij Radio 1 vanmorgen. Hij wees er wel op dat er nieuwe technieken zijn om een verkrachting duidelijker te bewijzen.

De seksuele meerderjarigheid - de leeftijd waarop je seks mag hebben - blijft op zestien jaar staan. Maar de regering kiest wel voor één uitzondering: vanaf veertien mag seks ook, al mag het leeftijdsverschil met de partner niet groter dan twee jaar zijn. Een veertienjarige mag dus seksuele handelingen stellen met iemand van zestien, maar niet met iemand van zeventien. Sommigen willen die leeftijdsvork optrekken naar vier of vijf jaar, met als argument dat er een groot verschil is tussen seks van een veertienjarige met iemand van 18 of van 40. Van Quickenborne beseft dat en benadrukt dat wat nu voorligt, in het parlement zal besproken worden. “Er komen ook experts uitleg geven op de hoorzittingen”, voegde de minister eraan toe.

Verder wordt de maximumstraf voor verkrachting opgetrokken van vijf jaar naar tien jaar cel. Ook kan de rechter een verplichte begeleiding opleggen.

Wat Van Quickenborne niet wil, is de bewijslast naar de dader doorschuiven. Sommigen pleiten ervoor dat niet het slachtoffer moet bewijzen dat er geen toestemming was, maar dat de dader moet bewijzen dat er wél toestemming was. “Dat gaat in tegen alle regels van ons strafrecht. Bij twijfel geldt het vermoeden van onschuld. Dat gaan we niet omdraaien voor het seksueel strafrecht”, aldus Van Quickenborne.