De eerste coronagolf (maart-april 2020) had grotere gevolgen dan de tweede (vanaf september 2020). Het aantal fysieke consultaties daalde met 27 procent in maart 2020, met 63 procent in april 2020 en met 39 procent in mei 2020. In het laatste trimester van 2020 bleef die terugval beperkt tot 20 procent ten opzichte van 2019. De terugval was meer uitgesproken bij specialisten dan bij huisartsen.

Vanaf midden maart 2020 werden consultaties per telefoon of video terugbetaald. Die vingen bijna de helft van de fysieke contacten op die tijdens de eerste coronagolf werden uitgesteld of geannuleerd.

De pandemie had uiteraard ook een grote impact op het aantal ziekenhuisopnames. Vergeleken met 2019 daalde het aantal verblijven met ten minste één overnachting in maart met 22 procent, in april en mei respectievelijk met 49 en 37 procent. Voor daghospitalisaties was dit 15 procent in maart, 46 procent in april en 27 procent in mei. Pediatrie, neuropsychiatrie, diagnose en chirurgische behandeling, en medische diagnose en behandeling voelden deze dalingen het meest.

Volgens de Onafhankelijke Ziekenfondsen is het vooral zorgwekkend dat ook opnames voor dringende verzorging, zoals een beroerte en de behandeling van hartritmestoornissen, door de pandemie werden getroffen. Er werden ongeveer 25 procent minder ziekenhuisnoodgevallen geregistreerd in beide golven van de pandemie in vergelijking met 2019.

Het uitstellen van zorg had geen invloed op de aflevering van geneesmiddelen in apotheken aan mensen met chronische aandoeningen. Dankzij de hoge bevoorrading konden behandelingen worden voortgezet. Opvallend is wel dat het aantal griepvaccinaties in het laatste trimester van 2020 met 33 procent is toegenomen in vergelijking met 2019.

Om te vermijden dat bij een toekomstige pandemie noodzakelijke zorg moet worden uitgesteld, pleiten de Onafhankelijke Ziekenfondsen voor een pandemieplan. Dat moet helpen duidelijker af te lijnen wat kan worden opgeschort en wat niet.