Vanthourenhout stoof er onmiddellijk vandoor en trok als eerste het veld in, gevolgd door kersvers vader geworden Sweeck, de debuterende Corné van Kessel, Iserbyt en de rest van het pak. Een kopgroep met negen renners vatte de tweede ronde aan. Daar maakten Ryan Kamp, Corné van Kessel, Michael Vanthourenhout, Laurens Sweeck, Eli Iserbyt, Quinten Hermans, Tom Meeusen, Niels Vandeputte en Lars van der Haar deel van uit. Sweeck viel door technische problemen terug.

Na een kwart cross vormden Van der Haar, Vanthourenhout, Iserbyt, Kamp, Van Kessel, Soete en Hermans het commando. Iserbyt liet bij een tempoversnelling van Vanthourenhout het gat vallen en zo kwam laatstgenoemde net voor halfcross alleen op kop te zitten. Hermans vlamde naar Vanthourenhout toe, met Iserbyt in zijn wiel. Ook Kamp, Soete, Van der Haar, Van Kessel, Vandebosch en Sweeck, ne een sterke remonte, sloten voorin aan. Een kopgroep van negen renners begon aan de laatste vijf ronden.

Iserbyt ging na 36 minuten wedstrijd demarreren. Hermans kreeg waakhond Vanthourenhout mee in de achtervolging. Hermans bleef vol doorgeven, maar kraakte net voor het ingaan van de slotronde. Sweeck voegde zich bij Hermans met Vanthourenhout. De Europese kampioen begon aan de slotronde met een voorgift van 9 seconden op het trio Hermans-Vanthourenhout-Sweeck. Sweeck ging daarop resoluut op zoek naar de tweede plaats en slaagde daarin.

Iserbyt kwam niet meer in de problemen en volgde de Nederlander Mathieu van der Poel op de erelijst op.

Iserbyt: “Het was een doorgedreven teamtraining”

“Deze cross was de moeilijkste van de drie tot hiertoe om te winnen”, aldus Eli Iserbyt. “Het was een ware autostradecross hier in Bredene. Op de harde en droge omloop kon je echt een uur rondvlammen. Quinten Hermans reed een enorm sterke wedstrijd, maar met de ploeg hebben we dat schitterend opgevangen. Eigenlijk was dit hier een doorgedreven teamtraining omdat we toch met drie op kop reden. Hermans heeft misschien nog wel wat voor spanning gezorgd. Door hem bleef het toch ietwat spannend voor de podiumplaatsen. Ik ben alvast blij dat mannen zoals Hermans opnieuw present tekenen in het veldrijden.”

“Op het einde kwam Hermans nog dichter, maar dat kwam omdat ikzelf aan het temporiseren was om weer wat meer lucht in de benen te krijgen. Ik denk dat mijn achtervolgers op een gegeven moment tot op twee seconden genaderd waren en dan trok ik het tempo zelf weer op. Ik liet Hermans dus bewust wat terugkomen, omdat hij zo net iets te diep zou gaan. Ik ben blij dat mijn tactiek gelukt is en dat ik in deze wedstrijd mijn derde zege van het seizoen heb kunnen behalen. Deze overwinning geeft me opnieuw veel vertrouwen.”

Sweeck: “Ik had de benen om te winnen”

“Ik was misschien wel de beste man in de koers. Spijtig genoeg word ik tweede en krijg ik zo geen echte beloning voor mijn inspanningen”, reageerde Sweeck. “Ik ben wel heel tevreden over de wedstrijd die ik reed. Ik had de benen om te winnen, maar kende pech, kwam ten val en verloor zowat een halve minuut voordat ik weer op pad kon. Ik had wel al gehoord dat we elf ronden moesten rijden. Dus er waren nog wel wat toertjes waarin ik zou kunnen opschuiven. Daarom ook deed ik door in plaats van bij de pakken te blijven zitten. Wij waren bovendien goed vertegenwoordigd met de ploeg. Eli Iserbyt, Michael Vanthourenhout en ikzelf zaten bij de eerste vier.”

De kersverse papa naderde in zijn eentje nog dicht op zijn ploegmakker Iserbyt. “Quinten Hermans had een hele tijd achter Eli Iserbyt gejaagd. Hij zat er wel wat door. Dan ben ik maar zelf gegaan en ging ik vol voor die tweede plaats. Er zat nog een eindschot in. Maar Iserbyt inhalen zat er niet meer in.”

Vanthourenhout: “Ik zat te sterven in zijn wiel”

“Ik ben wel blij met deze derde plaats maar ik heb er wel heel veel voor moeten afzien. Volgens mij was Quinten Hermans misschien wel de sterkste man in koers. Dat hebben we natuurlijk kunnen uitspelen met de ploeg, door hem al het werk te laten doen. Ik moest niet achter Iserbyt rijden natuurlijk. Maar Hermans ontwikkelde wel een bijzonder hoog tempo. Ik hing er eigenlijk aan. Ik kreeg ook de opdracht om over Hermans heen te gaan en zo het tempo te drukken.”

“Gemakkelijker gezegd dan gedaan was dat. Ik zat eigenlijk te sterven in zijn wiel. Eén keer is het me toch gelukt maar in geen tijd wipte hij weer over me heen en zette hij opnieuw door. Je moet dan eigenlijk eerlijk zijn en die man laten doen. Ik deed dat ook. Quinten Hermans bleef rijden maar kraakte uiteindelijk toch. En dan kon ook Laurens Sweeck nog komen aansluiten. Die slaagde er nog in om in de slotronde alleen op jacht te gaan naar Eli Iserbyt. Quinten Hermans had niet meer de kracht om ook nog te gaan jagen op Laurens Sweeck. Ikzelf kon Hermans ook nog achter mij houden en zo staan we met drie man van Bingoal-Pauwels Sauzen op het podium.”