LEES OOK. Wereldkampioen Alaphilippe: “Ik wist wat me te doen stond en heb alles gegeven”

Hoe kwam de wereldtitel tot stand?

Op liefst 180 kilometer van de finish beslisten de Fransen al om de koers hard te maken en daar gingen zowat alle andere toplanden in mee. Benoît Cosnefroy viel aan op de eerste passage van de Smeysberg, hij kreeg niemand minder dan Remco Evenepoel en Magnus Cort Nielsen bij zich. Niet veel later kwam een groep met nog meer grote namen aansluiten: onder anderen Kasper Asgreen, Primoz Roglic, Stefan Bissegger en Florian Sénéchal waren mee.

De Italianen waren als enige topland niet mee en dat konden ze uiteraard niet laten gebeuren. Het Italiaanse treintje zette zich op kop van het peloton en zorgde op 130 kilometer van de streep voor een totale hergroepering. Nadien ging de koers een tijdje op slot, maar het stevige tempo van vooral de Belgen zorgde wel voor de nodige slachtoffers: onder anderen Caleb Ewan ging al snel overboord.

Op 56 kilometer van de streep leek de finale definitief los te barsten toen Julian Alaphilippe doortrok op de Bekestraat en Van Aert meteen op het wiel zat. Alle grote kanonnen mengden zich en reden meteen naar het vijftal met opnieuw Remco Evenepoel dat een goeie 30 kilometer eerder vertrokken was uit het peloton.

Zowat alle favorieten zaten in de zeventienkoppige groep voorin, maar het was Julian Alaphilippe die zich sterker dan alles en iedereen toonde. Hij plaatste de ene na de andere aanval op de korte hellingen in Leuven en ging de laatste 18 kilometer solo naar de streep. Niemand was in staat om de Fransman te volgen.

Hoe deden de Belgen het?

Tim Declercq toonde zich zoals gewoonlijk in het eerste deel van de koers. De West-Vlaming zette zich al snel aan de kop van het peloton, zorgde ervoor dat de vroege vlucht niet verder uitliep en glipte ook nog eens mee in de eerste grotere ontsnapping met tal van grote namen. Ook nadat die kopgroep opnieuw werd ingelopen, bleef ‘El Tractor’ zich nog even aan de kop van het peloton zetten. Op 70 kilometer van de finish zat zijn werk erop en liet hij zich zakken. Chapeau.

Al op 180 kilometer van de finish mengde Remco Evenepoel zich al in de debatten, toen hij een aanval van de Fransman Benoît Cosnefroy counterde op de eerste passage van de Smeysberg. Wanneer alles opnieuw bij elkaar kwam en er na een rustigere periode in het peloton opnieuw een kopgroep gevormd werd, was de beresterke Evenepoel opnieuw van de partij.

Na de eerste hergroepering zetten Yves Lampaert, Victor Campenaerts, Dylan Teuns en Tiesj Benoot zich in een treintje om de beurt op kop van het peloton. De Belgen controleerden de wedstrijd voor een lange tijd en slaagden erin om een aantal snelle en sterke mannen overboord te gooien.

Ook Jasper Stuyven was telkens waar hij moest zijn en stond er in de finale. Op de veelvuldige aanvallen van de beresterke Alaphilippe kon Stuyven naar verloop van tijd niet meer reageren. Het sprintje van de achtervolgende groep leek Stuyven eerst te gaan winnen, maar uiteindelijk viel hij nog net naast het podium.

Wout van Aert probeerde zo lang mogelijk zijn krachten te sparen, maar moest in de finale onvermijdelijk toch al een aantal keer een gat dichten. Toen Julian Alaphilippe vertrok, kon hij aanvankelijk wel nog volgen. Bij de zoveelste versnelling van de Fransman moest ook Van Aert passen.

LEES OOK. Wout van Aert na elfde plaats op het WK: “Conclusie? Dat ik ook maar een mens ben zeker”

Nog opvallende zaken dat u moet weten?

Pechvogel van de dag: ex-wereldkampioen Mads Pedersen. Toen hij nog maar even was komen aansluiten bij het peloton na een eerste stevige valpartij, raakte de Deen opnieuw betrokken bij een valpartij achteraan het peloton. Uiteindelijk gaf hij er al snel de brui aan.

Nog een ex-wereldkampioen die al vroeg uit de koers stapte: Mark Cavendish. De 36-jarige Brit wou in Leuven nog eens tonen dat hij meer in zijn mars heeft dan enkel een fenomenale sprint, maar daar slaagde hij dus niet in.