COLUMN. Sara Leemans schrijft over 33-jarige single Hanne: “Mijn collega’s lijken wel een handboek te hebben gelezen over ‘How to be fun at parties’”

Anderhalf jaar is het geleden dat ik op een dansvloer stond die eigenlijk niet mijn living of badkamer was, die ik dan in m’n hoofd omtoverde tot een effectief feest. Het was een bedrijfsfeest, waar ik met de voltallige communicatieafdeling voor was uitgenodigd. Een mooie zaal, eten en gratis drank. De perfecte beloning voor alle wervende tekstjes en socialemediaposts die ik al drie jaar schrijf voor het bouwbedrijf.

Toegegeven, als ik één ding kan, is het verschrikkelijk saaie processen toch net iets minder saai doen klinken. Het is niet iedereen gegeven. Ik geef mezelf dit schouderklopje. Ik keek ernaar uit, want ik vergeet elke verdomde keer weer dat ik een ramp ben op feestjes en elke verdomde keer heb ik weer moed en goesting. Iets van een ezel en weinig zelfkennis. Ten eerste vergeet ik dat ik niemand ken binnen de andere afdelingen, en daarnaast overschat ik wat ik te zeggen heb tegen mensen waar ik al een hele week mee smalltalk.

Dus wat doet een intelligent, toerekeningsvatbaar persoon dan? Net iets te veel genieten van de open bar. Op een bepaald moment van de avond, doorgaans zo rond middernacht, raken de gesprekken op en zet de iets te enthousiaste man achter de draaitafels Beyoncé in en hop, daar gaan we met z’n allen. Richting danszaal.

Elke afdeling in z’n eigen cirkeltje, bewegen, biertje in de hand. En dan komt het, de gedachtestroom: “Zing ik mee of niet?”, “Naar waar moet ik verdomme kijken? Nee, niet naar collega’s, geen oogcontact maken, zo awkward!”, “Maak ik een mopje? Kan de persoon naast me mij verstaan? Kan ik haar verstaan? Wat zei ze? Lachen en knikken!”, “Is dat hier wel brandveilig?”, “Wat doe ik met m’n andere hand?”, “Kijk 50 witte Vlamingen dansen op This is America, Get your money, black man, is dat geen vreemd zicht?”.

Het is een raar gegeven: een 50-tal mensen in een ruimte, die bewegen op muziek, zonder doel, zonder richting. “We hebben gesproken en nu gaan we bewegen!” Ik kan m’n gedachten over de ongemakkelijkheid van dit gebeuren niet uitzetten. En ik kijk rond, ik observeer. Want ze doen het zo goed, zoveel van hen, verstand op nul, niet denken aan al dan niet meezingen, handen in de lucht, alles lekker los, iemands hand vastnemen ...

Ze lijken wel een handboek te hebben gelezen over ‘How to be fun at parties’. Ik bekijk ze vaak met grote ogen, hopend dat ze maandag heel subtiel het handboek in m’n tas laten glijden. Want ik wou zo hard dat ik het ook kon. 

COLUMN. Sara Leemans schrijft over 33-jarige single Hanne: “Er zijn meer dingen in het leven dan je beleggingsapp, Frederik”

COLUMN. Sara Leemans schrijft over 33-jarige single Hanne: “Liefste Action-zak, ik zou je meer moeten appreciëren”

Sara Leemans schrijft over het leven van 33-jarige single Hanne: “Wat als ik mijn Tinderdate kon reviewen? ‘Stel mij ook eens een vraag, man!’”