‘OnlyFans, de naakte Vlaamse waarheid’: het zal je dochter maar zijn

Als OnlyFans, de naakte Vlaamse waarheid ons iets leert, dan wel dat geld niet altijd waarde vertegenwoordigt, en dat een docureeks over OnlyFans even lang zou mogen duren als het gemiddelde tettenfilmpje op dat medium. Nu ja, ‘medium’… Als hij een manier vindt om er geld aan te verdienen noemen we mijn ooms verrekijker straks ook een medium.

Vanitas vanitatum, omnia vanitas. Ik las het ooit in een Asterix en ik betwijfel of één OnlyFans-‘creator’ dat leesniveau is ontstegen. Sommigen zullen het net slim noemen, en gevraagd naar een uitleg zullen ze goochelen met termen als ‘brand’ en ‘social media presence’, de brokjes in de braakemmer die ik straks tegenover mijn nageslacht, wellicht in een afscheidsbrief, ‘mijn tijd’ zal moeten noemen. Van de maanlanding naar OnlyFans in dik vijftig jaar tijd. Fuck het klimaat, areola’s in hd!

We hebben allemaal dingen op andermans gsm staan die het daglicht niet mogen zien, maar de keren dat ík tweedimensionaal aan iemand verscheen was geldgewin niet het doel, laat staan dat ik er nog op zou toeleggen, wat je als OnlyFan blijkbaar kunt doen in ruil voor een zogenaamde ‘dick rating’. Geef me 10 euro, toon me je lul en ik recenseer, het is een businessmodel als een ander. Niet alleen is het alvast makkelijker verdiend dan het schrijven van dit stukje, het is zeer te verkiezen boven het uitzweten van OnlyFans ten behoeve ervan.

Nergens zag ik meer chihuahua’s.

Geld vragen voor je tepels, vroeger bestonden daar andere woorden voor dan ‘creator’. En jazeker, dat moet kunnen. Het is niet beschamender dan bankier zijn, of wapenhandelaar. Deel je op een operatietafel bijeengeknutselde hompen silicoongeworden ijdelheid met het hele dorp, leg ze ter afkoeling op de vensterbank voor mijn part. Maar je kunt je dag ook anders invullen. En die plastisch chirurg evenzeer, door bijvoorbeeld mensen die een woningbrand hebben overleefd een nieuw gezicht te schenken.

Het zal je dochter maar zijn, die je destijds talloze uren met een kinderboek op schoot had in de hoop dat ze later de woorden ‘grote onderscheiding’ van een kader in haar bureau zou kunnen aflezen. In plaats daarvan is ze met een stapel slipjes op weg naar het postkantoor, aan 30 euro per stuk, 40 indien nog vochtig. Ooit las ze nieuwjaarsbrieven voor, “je kapoen, 1 januari 2002”, nu weigert ze kakseks op OnlyFans.

Dit medium heet emanciperend en is dat ook, in die zin dat als je nu de hoer wil uithangen zonder klop te krijgen van je pooier, je dat ook kunt. Dáárvoor zijn ooit duizenden beha’s door vlammen verteerd. Dit is geen docureeks, dit is gratis reclame voor mensen die verslaafd zijn aan zichzelf. Het feit dat de namen van de makers niet alleen de eind-, maar ook de begingeneriek sieren, zullen we dan maar ‘on-brand’ noemen.

OnlyFans, de naakte Vlaamse waarheid, nu op Streamz.