Jan Auman

Volgens initiatiefnemer Marian Van Alphen (Open Vld), schepen van Gezondheid in Schilde, is deze expo een Vlaamse primeur. Ze is niet toevallig erg begaan met de thematiek. “Ik herstelde zeven jaar geleden zelf van borstkanker”, neemt Van Alphen geen blad voor de mond. “Je wordt in je diepste vrouw-zijn getroffen. Ik verloor al mijn haar. Er kwam ook een borstamputatie en -reconstructie bij te pas tijdens een operatie die liefst elf uur in beslag nam. Maar mede dankzij de steun van de artsen, mijn partner Guy, m’n mama en de kinderen ben ik erdoor geraakt. Er is gelukkig leven na borstkanker, als je er snel bij bent.”

Vorig jaar kon Van Alphen haar vrouwelijke collega’s in het schepencollege overhalen om samen met haar een tikje provocerend halfnaakt te poseren voor de maand van de borstkankerpreventie. “Dit jaar lanceerde ik een oproep naar de vrouwen in onze gemeente om nog een stap verder te gaan door weliswaar anoniem hun eigen borsten te laten fotograferen en die beelden samen te brengen in een tentoonstelling als statement. Geen alledaags engagement, daar ben ik me bewust van. Daarom ben ik gelukkig dat zoveel vrouwen naar voor zijn getreden. Wat een moedig signaal van medeleven”, brengt Van Alphen hulde aan alle modellen.

Ook Inge Nijs van Zoemin, de ervaren portretfotografe uit Schoten die voor deze bijzondere opdracht werd aangezocht, staat nog steeds te kijken van de respons. “Ik heb met het specifieke doel voor ogen uiteindelijk ‘slechts’ 36 dames in mijn studio ontvangen, maar de reeks had veel langer kunnen zijn. Ik wist niet dat borsten er zo verschillend kunnen uitzien. Ik heb ze zien passeren in alle soorten en kleuren van de regenboog. Het waren meestal niet de exemplaren die we gewend zijn om te zien in reclamecampagnes of televisieprogramma’s. Ik weet het nu zeker: geen twee borsten zijn hetzelfde. In sommige gevallen hadden ze zelfs meer dan twee tepels”, blikt Nijs terug op haar reportage.

Puur

Meest bijzonder was het vastleggen van de borsten van wie zelf al borstkanker heeft gehad en niet zelden ook een operatieve ingreep onderging. “Kijk, deze foto toont hoe een volledige verwijdering van de linkerborst en een mislukte reconstructie erna enorme sporen nalaten”, spreekt Inge met ontzag over de vrouw in kwestie die de moed had om de stempel die kanker op haar lichaam naliet te delen met de buitenwereld. “Soms worden borsten zo groot en zwaar dat een borstverkleining de enige oplossing is. Niet enkel om esthetische redenen maar vaak ook om het lichaam fysiek te ontlasten. Ook daarvan heb ik enkele voorbeelden voor de lens gekregen.”

Inge Nijs heeft bewust geopteerd voor fotografie in haar meest pure vorm. “De beelden van enkele try-outs vond ik nog te esthetisch. Ik heb de boezems daarom allemaal frontaal en onder hetzelfde vrij felle licht gefotografeerd. Dat zorgde voor een consistente reeks van pure, krachtige en eerlijke kleurportretten, waarbij de verscheidenheid ook beter tot uiting komt. In ben blij dat de modellen, wier namen ik wel heb, maar die niet bij de afdrukken staan, er ook zo over denken”, aldus de fotografe.

Prijs van twee koffies

Sonja De Boey (61) was één van de dames die op de vernissage op zoek ging naar haar eigen stel borsten. “Mijn deelname gebeurde bewust als signaal naar andere vrouwen. Ik ben ervaringsdeskundige en weet vier jaar na de diagnose nog altijd hoe ingrijpend borstkanker is voor een vrouw”, vertelt ze.

“In onderging een borstsparende operatie, waarvan de littekens te zien zijn, bestralingen en volg een nog steeds voortdurende anti-hormoontherapie. De behandeling duurt vijf jaar. De stempel kanker blijf je meedragen. De angst op herval zit diep. Mijn boodschap aan alle vrouwen: ga ieder jaar op preventieve controle en niet om de twee jaar zoals de overheid voorschrijft. Voor de prijs van twee koffies ben je gerust of kan er tijdig worden ingegrepen.”

Versterken

Linda Gorris (50) heeft twee keer nagedacht alvorens ze besliste om mee te werken. Als zaakvoerster van de winkel ‘Ma Maison’ is ze een bekend gezicht in Schilde.

“Ik wilde dit toch per se doen en m’n echtgenoot heeft gelukkig geen veto gesteld”, vertelt de onderneemster. “Van borstkanker ben ikzelf gespaard gebleven tot dusver, maar de variant aan de baarmoederhals heeft me wel te pakken gehad. Sindsdien ben ik extra gevoelig voor de problematiek. Ook ik vind dat een preventief onderzoek om de twee jaar niet volstaat.”

Schroom om zich te ontkleden, kende Linda niet. “Misschien ook omdat de fotografe zelf een vrouw is. Het eindresultaat van haar fotoshoot bevalt me. Het is overweldigend omdat het er zoveel zijn en de foto’s elkaar versterken. Allemaal schreeuwen ze: laat toch naar je eigen borsten kijken.”

Inge Nijs was solidair en heeft ook haar eigen borsten ertussen gehangen. “Deze opdracht heeft me zelf nog bewuster gemaakt. Weet je dat mijn man eerst drie keer verkeerd zat toen hij in de reeks foto’s op zoek ging naar mijn boezem”, sluit de fotografe een zwaar interview af met een luchtige anekdote.  (jaa)

Tentoonstelling ‘Laat naar je borsten kijken‘ nog heel de maand oktober in Werf 44 (Schoolstraat 44) in Schilde. Op zondag 10 oktober is er in Werf 44 een Ladies Day met onder meer Casa Callenta (organisatie voor en door kankerpatiënten en hun omgeving) van 13 tot 17u. Borstchirurg Christel Depestel van Borstkliniek Voorkempen komt op 25 oktober (19.30u) een lezing geven, waarbij ze ook vragen beantwoordt.