‘Alleen losers hebben een plan B’

Om het daarover en nog veel meer te hebben, hebben we in de prachtige Number Nine Studios in Gent afgesproken met Jorge Van de Sande (25) en Guillaume Lamont (25), oprichters, woordvoerders en respectievelijk zanger-songschrijver en gitarist van RHEA.

Vóór De afrekening hadden jullie naar eigen zeggen nog nooit ergens op één gestaan. Ook vroeger op school niet?

Lamont: “(lacht) Daar zéker niet.”

Van de Sande: “Drie weekjes bovenaan in De afrekening, van de troon gestoten door Yungblud. Ik had gedacht dat het Intergalactic Lovers zou zijn.”

Lamont: “Ik ook.”

Zijn jullie toegewijde luisteraars van het StuBru-programma?

Van de Sande: “Toch wel, ja. Ik heb altijd naar StuBru geluisterd, ook toen ik nog niet in een band zat. En voor de muziek die wij maken is er niet echt plaats op Radio 1, Radio 2, Q Music of MNM. Willy vind ik ook een topzender, maar die hebben niet echt een hitlijst.”

Lamont: “Toen ik nog jonger was, keek ik echt op naar de bands die in de top 10 stonden. In mijn ogen waren die allemaal wereldberoemd.”

Van de Sande: “Little did we know. (lacht)”

Zijn jullie ouders nu extra trots?

Lamont: “Ze zijn graag op de hoogte van alles. Als RHEA ergens wordt gedraaid, krijg ik geheid berichten: ‘Je bent op de radio!’ Soms denk ik: zijt nu eens kalm. (lacht) Maar ik ben mijn ouders natuurlijk enorm dankbaar voor alle kansen die ze me gegeven hebben.”

Van de Sande: “Als er op de radio gevraagd wordt: ‘Laat weten wat u vindt van de nieuwe single van RHEA’, kun je er gif op innemen dat mijn ouders dat ook zullen dóén.

“Zo’n nummer 1 is iets tastbaars, hè. Tot dan moesten we ons toch meer verdedigen: ‘Jawel, we zijn écht goed bezig.’ Nu kunnen we iets voorleggen: ‘Kijk, het is niet helemaal voor niets geweest.’”

HOOR, EEN KLOKJE!

Hoe is muziek bij jullie binnengekomen?

Lamont: “Het klinkt wat cliché, maar al in het eerste leerjaar wist ik: ik wil gitaar spelen.”

Van de Sande: “Idem. (tegen Lamont) Je kent die foto, hè, waarop ik vier jaar ben en een gitaar vasthoud. Ik heb die altijd bijgehouden, als bewijsmateriaal. Net zoals een poëzieboekje van Winnie de Poeh uit het eerste leerjaar, waar ik de vraag ‘Wat wil je later worden?’ heb beantwoord met: ‘In een band spelen.’

“De eerste groepen waar ik naar luisterde, heb ik meegekregen van mijn grote broer en zus. Toen zij respectievelijk 16 en 17 waren, was ik 8 en luisterde ik naar R.E.M., Queens of the Stone Age en Green Day. Nirvana ook, maar hen ben ik pas later goed gaan vinden. Mijn broer had Nevermind gekocht voor mijn verjaardag. Ik vond het sloppy, vond het ook slecht klinken, maar dat durfde ik toen niet te zeggen. (lacht) Vijf, zes jaar later was het één van mijn lievelingsplaten.”

Lamont: “Ik heb hetzelfde gehad met Queens of the Stone Age. Ik ben opgegroeid met AC/DC en Led Zeppelin, heel strakke muziek. Ik weet nog wat ik zei toen Jorge mij de Queens voor het eerst liet horen: ‘Die gasten kunnen gewoon niet gitaar spelen!’ (lacht) Na een paar jaar vond ik ze ineens fucking goed.”

Hoe was je bij Led Zeppelin en AC/DC beland?

Lamont: “Bij AC/DC via een dvd van mijn broer. Hij zette die op tijdens een familiefeest, en ik herinner me nog dat eerste beeld en dat er iets knapte in mijn hoofd: dát wil ik doen. Via YouTube ben ik dan bij Led Zeppelin beland. Mijn ouders zijn meer ninetiesfans: grunge, INXS, R.E.M., dat soort dingen. Ik was thuis de ouwe rocker. (lacht)”

Van de Sande: “Led Zeppelin, AC/DC, The Rolling Stones: allemaal dingen die ik heb overgeslagen. Een geval van beroepsmisvorming op jonge leeftijd. Op mijn 8ste kwam American Idiot van Green Day uit, een plaat waar ik jarenlang echt aan verslaafd ben geweest. Ze klonkt zo gepolijst, zo perfect en zo huge dat ik gefocust raakte op opnemen en alles wat met sound te maken had. Tegen de tijd dat ik wilde terugkeren naar de Stones en Led Zeppelin klonken die bands me veel te… dynamisch. Niet opgepompt genoeg. Daar had ik veel moeite mee. De muziek vond ik ergens wel de max, maar ik dacht: het klínkt gewoon niet goed.”

Ik heb net het tegenovergestelde: ik kan een afgelikte productie perfect verdragen, maar zelden in combinatie met rock-’n-roll.

Lamont: “(knikt) Heb ik ook gehad. Dankzij Jorge kan ik een perfecte productie nu ook cool vinden. ‘Luister eens naar dat detail’, zegt hij dan. ‘En hoor dat klokske daar in de verte!’ (lacht)”

Van de Sande: “Dat bedoelde ik dus met die beroepsmisvorming.”

Op je 8ste al met productie bezig zijn is best uitzonderlijk.

Van de Sande: “Mijn broer heeft me daarbij geholpen. Het was de tijd dat homerecording en audio-interfaces opkwamen. Ik wist niet hoe die dingen werkten, maar dan zei Dimi: ‘Die knop moet je aanzetten. Als je wilt dat de microfoon werkt, druk je daarop. En als je in het rood zit, is het niet goed.’ Ik raakte gefascineerd door songschrijven. En die songs nam ik dan op, waarna ik ze als Green Day probeerde te laten klinken. Ik begon ook veel naar pop te luisteren: ik greep eerder naar Rihanna dan naar Zeppelin. Soundshaping, daar ging het me om.”

Lamont: “Rihanna is de max, hè.”

Van de Sande: “My main girl. (lacht)”

Jullie hebben allebei aan het Koninklijk Conservatorium in Gent gestudeerd.

Van de Sande: “Je kunt er voor klassiek en jazz kiezen, maar er zijn ook modernere richtingen. Ik heb – verrassing! – productie gekozen. Uit die richting zijn heel wat bands voortgekomen: Absynthe Minded, Amatorski en Balthazar, bijvoorbeeld.»

Lamont: “Ik heb pop en rock voor gitaar gestudeerd.”

Zijn jullie allebei cum laude afgestudeerd?

Van de Sande: “Nee, niet eens gewoon afgestudeerd. (lacht)”

Lamont: “Ik heb er lang over gedaan om mijn bachelor te behalen. (haalt de schouders op) Op een bepaald moment wilden we gewoon gaan spelen.”

Van de Sande: “Vanaf De Nieuwe Lichting, eigenlijk. Als je hebt gevonden wat je wilt doen, wil je zo snel mogelijk die weg inslaan. Dan toch nog dingen moeten leren waarvan je weet: die zal ik nooit meer gebruiken... Het is frustrerend.”

Lamont: “Jazztheorie met van die vreselijk ingewikkelde akkoordenschema’s, harmonie…”

Van de Sande: “Ear training.”

Lamont: “(maakt wegwerpgebaar) Zwijg.”

Van de Sande: “Pas op, ze stimuleren je wel om je eigen weg in te slaan, maar ze drongen ook altijd aan op een plan B. Ik dacht: fuck it, een plan B is voor losers.”

Lamont: “Hoe meer je hebt om op terug te vallen, hoe minder hard je zult gaan voor je plan A.”

Jorge, hoe uitgewerkt zijn de demo’s die je maakt voor de groep?

Van de Sande: “Ik steek daar heel veel tijd in. Wanneer je muziek probeert te pitchen en pluggen – of het nu bij een label, een producer, een manager of wie dan ook is – luisteren ze niet door een krakkemikkige productie heen. Je hoort vaak dat alleen de song belangrijk is, maar dat is bullshit. Op een snel, snel opgenomen song hebben wij al de reactie gekregen: ‘Bwah, we horen het niet echt.’ En op diezelfde song, maar dan beter uitgewerkt en opgenomen, van dezelfde mensen: ‘Amai, da’s een topsong! Dat gaan we doen!’

“Die demo’s zijn in de loop der jaren almaar beter geworden. Je leert bij, en zoals alle muzikanten geef ik al mijn fucking geld uit aan gear.”

Lamont: “Jorge en ik wonen bij elkaar. Als hij drumpartijen aan het uitschrijven is, hoor je vaak een halfuur aan een stuk alleen maar de snaredrum die hij aan het tweaken is. Een dag later hoor je dan ineens een superzotte drumpartij.”

Van de Sande: “Ik denk dat ik al véél mensen geïrriteerd heb. (lacht)”

DUTTEN IN DAMME

Wat was de grootste show die jullie al hebben gespeeld?

Lamont: “Qua perceptie sowieso het voorprogramma van Royal Blood in den Atelier in Luxemburg.”

Van de Sande: “En qua capaciteit was de grote zaal van de AB wellicht het grootst. Op festivals zijn we daar ongetwijfeld al over gegaan, maar wanneer en waar?”

Wembley is het doel, las ik ergens.

Lamont: “Er zijn in Wembley ook kleinere zalen, hè. (lacht) Dat is zoals Gestapo Knallmuzik, die ooit de cafetaria van het Sportpaleis hebben afgehuurd en dan tegen iedereen zeiden dat ze het Sportpaleis uitverkocht hadden.”

Van de Sande: “En wij hebben in de Ghelamco Arena gespeeld, hè. Weliswaar tijdens de coronacrisis voor vierhonderd man, maar toch.

“De meeste shows tijdens corona waren teleurstellend. Campo Solar in Damme bijvoorbeeld, waar we superveel zin in hadden. Heel mooie setting, in een klein, speciaal voor de gelegenheid gebouwd amfitheater. Maar de mensen moesten half zitten, half liggen op kussens, ver van elkaar. Op een bepaald moment lag de helft van het publiek te dutten. In het begin ben je blij dat je kunt spelen, maar op den duur vraag je je af: wat staan we hier eigenlijk te doen?”

Zijn jullie allebei gevaccineerd?

Van de Sande: “Ik niet. Ik ben geen antivaxer, maar ik ben er gewoon niet happig op. Dat kan supernaïef en superdom zijn, maar misschien is het ook gewoon gezonde scepsis. Van andere vaccins aanvaard je wel dat ze werken, maar hier heb je toch het gevoel dat het er overhaast gekomen is. En ik kan niet zeggen dat ik overloop van vertrouwen in de goede bedoelingen van de farmaceutische industrie. Mijn ouders zou ik meteen aanraden om zich te laten vaccineren, maar ik ben 25 en relatief gezond.”

Lamont: “(lacht) Relatief gezond.”

Stel dat Green Day over twee maanden American Idiot integraal komt spelen in de AB.

Van de Sande: “Dan zou ik een PCR-test laten afnemen. Dat heb ik voor al onze shows tot nog toe laten doen. En als we in het buitenland op tournee gaan, laat ik me als het moet onmiddellijk vaccineren.”

Veel mensen geven toe dat ze de eerste lockdown best aangenaam vonden.

Lamont: “Ik weet het niet... Ik zit niet graag stil.”

Van de Sande: “Ik kon de rust in mijn hoofd wel gebruiken. En ergens dacht ik ook: er gebéúrt nog eens iets. Erg, hè? En omdat je aanvankelijk nog dacht dat het niet zo lang zou duren, voelde het alsof je een time-out kreeg van de maatschappij. Maar dat is vrij snel overgegaan.”

Je hebt fysiek en mentaal erg diep gezeten, las ik ergens.

Van de Sande: “Ja.”

Hoe manifesteerde dat zich?

Van de Sande: “Ik heb lange tijd niks geschreven gekregen, terwijl ik het ervoor aan de lopende band deed. Ik wílde het, het was er het perfecte moment voor, maar het lukte niet. Vóór corona was het met de band almaar beter aan het gaan, en ineens werd alles uitzichtloos. Ik ben altijd al een beetje zelfdestructief geweest, en nu ging ik door die angst alles doen wat niet gezond is.”

Drank en drugs?

Van de Sande: “(knikt) Allebei, ja. En omdat ik geen keuze had, ben ik weer fulltime beginnen te werken, wat ook een serieuze realitycheck was. Je springt van je droom, die aan het uitkomen is, naar alles wat je tot dan toe had proberen te vermijden. Ik stopte ook met sporten, omdat ik er de energie niet meer voor had. Ik zat echt in de put.”

Hoe ben je er weer uit geraakt?

Van de Sande: “Het is pas weer beter beginnen te gaan toen er weer muziek was. Toen ik voelde dat het niet gedaan was, dat we de draad weer konden oppikken.”

Welk werk ben je gaan doen?

Van de Sande: “Guillaume en ik zijn als productspecialisten gaan werken bij Keymusic, een muziekwinkel in Sint-Niklaas. Intussen zit ik bij Bax Music in Antwerpen. Mijn afdeling is studio en recording. DJ heb ik er nog bij genomen: het is niet echt mijn ding, maar je bent daar wel snel mee weg.”

(kijkt naar Guillaume)

Lamont: “Gitaren, of course. (lacht)”

Bax Music is één van de grootste onlinespelers op de instrumentenmarkt. Ik kom weleens op hun site, en wat me opvalt: telkens wanneer er een nieuw product uitkomt, wemelt het twee maanden later van de B-stockaanbiedingen.

Van de Sande: “Dan komt door de bol.coms en Zalando’s van deze wereld: je hoeft geen reden meer op te geven waarom je een product terugstuurt, ook bij Bax niet. Mensen kopen massaal nieuwe producten om uit te proberen, om ze exact twee maanden later – het einde van de retourperiode – terug te sturen. Veel groepen maken daar gebruik van als ze de studio ingaan. Ik kan meestal op voorhand al goed inschatten wie een product zal terugsturen.”

Op Facebook zag ik je de nieuwe Epiphone ‘Slash’ Les Paul uittesten, Guillaume. Op vraag van je werkgever?

Lamont: “Nee, dat was voor Gibson zelf. Epiphone is een onderdeel van Gibson, hè, en wij hebben een deal met hen. Een jaar geleden heb ik de Gibson-lijn van Slash al eens mogen doen, en nu was het de Epiphone-versie. Leuk.”

Van de Sande: “Gibson is onze mooiste endorsement deal, hè?”

Jullie hebben meerdere endorsements?

Van de Sande: “Guillaume heeft er één met Blackstar-versterkers, en Levi’s hebben we ook gehad.”

Gibson vind ik wel straf, een prestigieus en duur merk.

Van de Sande: “Ik denk dat we de eerste Belgische band waren met een Gibson-deal. Ze wilden teruggrijpen naar hun rockimago van weleer, en Guillaume en ik spelen al ons hele leven op Gibsons. Sinds mijn 14de staat er zelfs een Gibson op mijn onderarm getatoeëerd. Het was mijn eerste echte gitaar.”

Dan heb ik nog een leuke vraag: weet je wat de headstock van Gibson moet voorstellen?

Lamont: “Huh, moet die iets voorstellen?”

Van de Sande: “Een snor? (lacht)”

Een opengeklapt boek.

“Godverdomme, écht? Nu je het zegt, ja.”

KRUL-’N-ROLL

Je vermeldde al een deal met Levi’s: zijn er binnen de groep afspraken rond de garderobe?

Van de Sande: “Zeker wel. Een band moet eruitzien als een band, vind ik, en dan is een zekere uniformiteit geen overbodige luxe. Al mijn favoriete groepen hebben dat, behalve Nirvana misschien. De richtlijnen zijn niet strikt, maar je moet bij RHEA niet in gekke kleuren op het podium verschijnen.”

Lamont: “We zijn er ook graag mee bezig. Een nieuwe jas kopen, of nieuwe schoenen, puur voor de stage look: ik vind dat fijn.”

Ook een zeker cartoongehalte kan voor een groep geen kwaad. Kijk maar naar de Ramones, ZZ Top, KISS, Guns N’ Roses of zelfs de Stones.

Van de Sande: “Absoluut. Stripfiguren, hè, dat verkoopt.”

Wat dat betreft: Guillaume, zou jij via de groepsraad moeten passeren mocht je je krullen willen afscheren?

Lamont: “Integendeel, ze zouden het graag willen. In de tourbus slaap ik altijd met een knuppel naast me. (lacht)”

Van de Sande: “In alle ernst: het zou echt wel een invloed hebben als jij morgen je haar zou verliezen. Het is wel een iconische look.”

Lamont: “De rock-’n-roll zit in de krullen. (lacht)”

Over rock-’n-roll gesproken, en met jou als ervaringsdeskundige, Jorge: geloof jij dat de zanger van Måneskin op het Eurovisiesongfestival géén coke snoof?

Van de Sande: “(lachje) Nee, tuurlijk niet, let’s not kid ourselves. Maar kun je het hem kwalijk nemen? Ze hadden gewonnen en hij wilde een feestje bouwen.”

Heb jij ook flink doorgesnoven dan toen jullie op 1 stonden in De afrekening?

Van de Sande: “(lacht) Daar gaan we niet over uitweiden.”

Rhea speelt op 21 nov. in de Ancienne Belgique. Info & tickets: abconcerts.be

© Humo