“Ik had voor zo’n vijf minuten slechte benen”, verklaart Evenepoel zijn mindere passage op de Passo di Ganda. “Daarna besliste ik om mijn eigen tempo te volgen, want het peloton reed te snel voor mij.”

“In het begin was het een raar gevoel om hier opnieuw te koersen”, verwijst Evenepoel naar zijn val van een dik jaar geleden in Lombardije. “Ik reed een klein beetje rond in mijn hoofd met wat er vorig jaar gebeurd is. Maar ik ben blij om de wedstrijd te hebben kunnen uitrijden. Ik eindig uiteindelijk in de top twintig. Met het team zijn we ook tweede (Fausto Masnada verloor de sprint van Pogacar, red.), dus dat is een goed resultaat. We kwamen natuurlijk om te winnen, maar eindigen na de winnaar van de Tour de France is natuurlijk niet slecht.”

Ondanks zijn favorietenrol was Evenepoel na afloop niet bijster teleurgesteld. “In een koers zoals vandaag draait alles om de benen. Je moet het accepteren als je niet de juiste benen op het juiste moment hebt. That’s life. Op het belangrijkste moment had ik gewoon de benen niet.”

Nadat hij gelost was uit het peloton, kwam Evenepoel wel nog terug om na een sterke finale uiteindelijk nog 19de te worden. “Op het laatste van de klim kon ik inderdaad nog wat terugkomen op de grote groep. En op het laatste knikje in Bergamo voelde ik me zelfs nog goed.”