LEES OOK:

ONS OORDEEL. Invaller De Ketelaere was beste Rode Duivel, middenveld kan niet overtuigen

REACTIES. De Bruyne tempert verwachtingen: “We zijn maar België”

Vijf dagen in Italië zonder finale. Ja, dan heb je wel even de tijd om rond te struinen in Turijn. Helaas, telkens als we de straat over wilden, sprong het verkeerslicht juist op rood. Als we een taxi riepen, stapte er vijf meter voor ons iemand anders in en als we ciao zeiden tegen una bella ragazza, pakte ze net de hand van haar lief/macho vast. Tja, dat is het lot van de net-niet-generatie.

Die vloek dragen de Rode Duivels ook met zich mee. Zeker na die dramatische tweede helft donderdag tegen de Fransen. De troostfinale tegen Italië kon de stempel die België kreeg niet meer uitgommen, maar bood toch een kansje op loutering. Voor de aftrap stonden de Belgen er wel wat bedrukt bij. De Squadra Azzurra had de finale ook niet gehaald, maar zij werden als Europese kampioen toch toegejuicht door het hele stadion. Alles verandert eens je een prijs wint.

Italiaans bondscoach Roberto Mancini moest niet eens zijn beste elftal opstellen. Jorginho, Verratti, Chiellini, Insigne...zaten op de bank. Bij België was Roberto Martinez zoals gebruikelijk conservatiever. Ja, Vanaken, Saelemaekers en Batshuayi kwamen in de ploeg, maar voor Charles De Ketelaere was er geen plaats, terwijl onze defensie werd bevolkt door ouwe getrouwen. Voor eigen publiek begon de thuisploeg fel met pogingen van Barella en Chiesa.

FIFA-ranking bedreigd

Toch had deze match bijlange niet dezelfde intensiteit als die van de tweede helft tegen Frankrijk. De Rode Duivels herstelden snel het evenwicht, want ook zonder Lukaku, De Bruyne en Hazard kunnen deze jongens natuurlijk nog uitstekend voetballen. Het is niet dat we nu terug gekatapulteerd zijn in de tijd van Bisconti, Walasiak of Vidovic. Dat was de nooit-niet-generatie. Vanaken haakte goed af, Tielemans eiste de bal op en Saelemaekers etaleerde energie. Toen Michy Batshuayi zich eens doorzette op rechts, trof Alexis Saelemaekers de lat. Jammer.

Een trofee stond niet meer op het spel, maar als België verloor dan konden ze volgende week hun eerste plaats op de FIFA-ranking kwijtspelen aan Brazilië. De inzet van deze partij was dus niet alleen het eerherstel, maar ook de wereldranglijst. Voor de pauze kwamen we nog één keer goed weg toen Courtois met een topsave de doorgebroken Chiesa afstopte. De 0-0 na 45 minuten was billijk.

Alsof de Duivels er mee gemoeid zijn, trad er toch weer verval op na de rust. Tielemans die straks een/de leider moet worden van de nieuwe Belgische lichting had zich dit keer lang staande gehouden ondanks zijn vormcrisis, maar begon dan toch veel balverlies te lijden. Saelemaekers ging met zijn armen zwaaien en na een afvallende bal op corner, knalde Barella de 1-0 tegen de touwen. De ban was gebroken.

De Belgen hadden het al niet zo makkelijk om kansen te creëren en Martinez bracht De Bruyne en De Ketelaere. Die laatste stak meteen Batshuayi in het straatje, maar weer spatte de bal uiteen op de lat. Het zag ernaar uit dat het niet voor vandaag zou zijn.

Sterke De Ketelaere

Dat gevoel werd nog versterkt toen Timothy Castagne zijn voetje zette op Chiesa en de ref naar de stip wees. Een zenuwachtige Roberto Martinez had zich al boos gemaakt op de arbiter, maar nu had hij weinig verhaal. Voelt de bondscoach de druk? Berardi zette nog wat extra stoom op de ketel met de 2-0 op penalty.

Voor de Italianen was de match nu gespeeld. Een goeie De Ketelaere en De Bruyne zorgden er nog wel voor dat de Duivels gevaarlijk werden maar de ijzersterke keeper Donnarumma stond meestal pal en Carrasco trof de paal. Uiteindelijk beloonde de uitstekende De Ketelaere zichzelf wel nog met een aansluitingstreffer. Nu kunnen we toch niet meer om hem heen?

Dat is de toekomst. Nu verloren de Rode Duivels voor het eerst sinds 2016 twee interlands op rij. Ook al was dit een veredelde oefenwedstrijd, een groot voetballand kloppen blijkt voor ons toch allesbehalve evident.

Morgenochtend trekken wij alvast drie uur op voorhand naar de luchthaven in Milaan. Anders zou het goed kunnen dat we ons vliegtuig naar Brussel net niet halen. De generatie, weet u wel...