Nieuw jurylid Jennifer Heylen: ‘De dag dat ik een Oscar win of in Cannes de rode trap op mag: vraag me dán eens of mijn ego gestreeld is’

Jennifer Heylen: “Toen ik er vorig seizoen al na twee afleveringen uit lag, zei ik tegen Erik: ‘Ooo, ik vond het zó leuk! Als je ooit iemand nodig hebt om in de filmpjes te spelen, dan ken ik – knipoog, knipoog – nog wel een goeie actrice.’ ‘Oh my God!’ riep ik uit toen ik een paar maanden geleden plots telefoon kreeg van diezelfde Erik. ‘Ik mag meedoen aan de filmpjes, keileuk!’ ‘Neen, helaas’, zei hij. ‘Ik wil dat je jurylid wordt.’ Veuh-rássing!”

Dat moet je ego gestreeld hebben.

Heylen: “Goh, nee, ik ben niet zo iemand wiens ego snel gestreeld wordt. De dag dat ik een Oscar win of op het festival van Cannes die rode trap mag bestijgen: vraag me dán eens of mijn ego gestreeld is. Eigenlijk had ik, wat dat jurylid zijn betreft, meer last van het imposter syndrome.”

Huh?

Heylen: “Ik vind het een geweldige eer om in de jury te mogen zitten, laat dat duidelijk zijn, maar tegelijk heb ik ook het gevoel dat de makers van De slimste mens zich vergissen in mij, en dat ik helemaal niet zo grappig ben als ze misschien denken. Ik heb dat gevoel ook weleens als actrice: er zijn van die dagen waarop ik ieder moment een telefoontje verwacht met de mededeling dat ik niet meer op de set hoef te verschijnen.

“Enfin, wat ik wel geweldig vond, was dat Erik me uitdrukkelijk vroeg om me niet voor te bereiden op de afleveringen waarin ik in de jury zou zitten: ‘We willen dat je zo spontaan mogelijk reageert.’ Ik zie dat als een teken van vertrouwen, dat het blijkbaar al genoeg is om mezelf te zijn.”

Van enkele voormalige De slimste mens-juryleden weet ik dat ze vooraf mochten aangeven naast wie ze liever niet kwamen te zitten.

Heylen: “Ah, is dat zo?”

Jou hebben ze het duidelijk niet gevraagd.

Heylen: “Nee. Maar maakt niet uit: ik heb met niemand een probleem. Al heb ik de makers wel gezegd dat ik het fijn zou vinden om naast iemand terecht te komen die mijn absolute tegenpool is: een droge witte man. Herman of Jeroom, met andere woorden. Ik vál ook op droge witte mannen, haha. Net zoals ik een liefhebber van droge witte wijn ben.”

Heb je al een opname achter de rug?

Heylen: “Twee zelfs.”

Wat is het moeilijkst: jureren of zelf meedoen?

Heylen: “Zelf meedoen, sowieso. Niks ergers dan in het felle licht van een studiospot niet op een antwoord kunnen komen dat je eigenlijk wel weet. Onder druk presteren is vreselijk moeilijk, en het is zelfs nog moeilijker om als gevolg van die druk te falen. Het deed echt píjn om er tegen Wesley Sonck…”

Niemand minder!

Heylen: “…uit te vliegen omdat ik niet op de Italiaanse kazen gorgonzola en grana padano kon komen. Fucking Italiaanse kutkazen!

“Maar voor een jurylid valt die druk volledig weg, zodat enkel het leuke aspect overblijft. Het voelt nog het meest als een gezellig avondje met vrienden. Met dat verschil dat het wordt opgenomen, en dat er een miljoen mensen naar kijken.”

Dat heb je vorig jaar ongetwijfeld op straat mogen ondervinden.

Heylen: “Nee, toch niet, want het was toen nog volop coronatijd: ik zat heelder dagen met mijn toenmalige vriend opgesloten in ons appartement. En als ik al eens het huis uitging om me in de Delhaize te wagen, droeg ik een mondmasker. Wat ik wel heb gemerkt, was dat ik er in geen tijd duizenden volgers bij had gekregen op Instagram – De slimste mens blijft toch een springplank vanjewelste.

“Maar weet je wat voor mij nog het meest significante was? Dat ik na mijn deelname aan De slimste mens voor het eerst hardop durfde te zeggen: ‘Ik ben een actrice.’ Ik heb niet op Studio Herman Teirlinck of het KASK gezeten, waardoor ik me vroeger nooit met ‘echte’ actrices durfde te meten. Maar in De slimste mens werd ik door Erik Van Looy voorgesteld als ‘Jennifer Heylen, de actrice’, wat het een soort legitimiteit gaf. Ha ja, dacht ik, als hij dat zegt, dan zal het ook wel kloppen. Sindsdien voel ik meer erkenning, in de eerste plaats van mezelf.”

Heeft je deelname je ook rollen opgeleverd?

Heylen: “Dat denk ik niet, nee. De Vlaamse filmwereld is wat dat betreft toch een fijne uitzondering: je capaciteiten als acteur zijn veelal belangrijker dan hoe bekend je bent. Je moet als jonge en onbekende actrice ook niet eerst over Harvey Weinstein gaan, of hij over jou, om een rolletje te krijgen.”

JONG, FRIS EN SNEL

Je hebt wel een aanbod gekregen, én heerlijk hooghartig afgeslagen, van Rescue Spray.

Heylen (lacht): “Ik had in De slimste mens terloops gezegd dat ik dat spul weleens in mijn mond spuit om te kalmeren, en aangezien in De slimste mens iedere halve scheet wordt opgemerkt, kreeg ik niet veel later de vraag van de fabrikant of ik geen ambassadeur wilde worden. Kom zeg, zie je mij al rondlopen van (met Hollandse reclamestem): ‘Weet je wat mij geholpen heeft bij mijn paniekaanvallen? Rescue Spray®!’ Nee, dat gaan we niet doen.”

Dat toont karakter: ik kan me voorstellen dat er een grote zak geld voor je klaarstond.

Heylen: “Ja, maar ik ben van mening dat een actrice zoiets niet hoort te doen. Net zomin als jezelf filmen terwijl je het vuilnis aan het sorteren bent, zoals ze me onlangs gevraagd hebben. Bovendien heb ik een serieus autoriteitsprobleem, wat behoorlijk in de weg zou zitten als ik volgens mijn contract vóór die en die datum zoveel posts moet genereren met die en die hashtag. Fuck eens off, zeg! Ik zou het ook van weinig respect vinden getuigen voor de mensen die me volgen. Ik ben geen reclamebord, hè?

“Misschien moeten ze nog eens contact met me opnemen als ik geen carrière meer heb: dan ben ik uiteraard wél bereid om mezelf te prostitueren voor om het even welk merk (lacht). Wie weet is het volgend jaar wel afgelopen met mijn acteercarrière. Wat zeg ik, volgende máánd.”

Zeker nu je al 30 bent.

Heylen: “O, hoe dúrf je?”

Mijn excuses, maar je hebt er het voorbije jaar niet bepaald een geheim van gemaakt dat je opzag tegen tram drie.

Heylen: “Zal ik daar eens iets over zeggen? Ik heb het voorbije jaar zo ongelooflijk vaak zitten zeuren over het feit dat ik 30 werd, dat ik het gevoel heb dat ik nooit 29 ben geweest. Dat betreur ik dermate dat ik heb beslist om nog een jaar langer 29 te zijn.”

Geniaal.

Heylen: “Wat trouwens niet wegneemt dat ik op 29 oktober een verlaat feestje geef voor mijn 30ste verjaardag. Enfin, een feestje… Zelf zie ik het eerder als een begrafenis – die van Jenny-de-twintiger, met name. Bij wijze van uitnodiging heeft iedereen een doodsprentje gekregen.”

Jij bent een jonge vrouw van kleur: een béétje journalist hoort, op straffe van de onmiddellijke inlevering van zijn perskaart, sowieso de heikele thema’s vrouwen en humor, diversiteit in de media en de inherente slechtheid van de witte cisman aan te snijden. Maar eerlijk: ik heb er echt geen zin in.

Heylen (lacht hard): “Ik ook niet, dus dat komt mooi uit.”

Gelijk over naar de slotvraag dan maar: wie wordt de opvolger van Catherine Van Eylen?

Heylen: “Politici doen het meestal goed, en dit jaar hebben we er twee: Joachim Coens en dingske, Egbert Lachaert – wat een zieke naam is me dat, zeg. Maar wat Catherine Van Eylen vorig seizoen nog maar eens heeft bevestigd, is dat vooral wie in de media werkt, sterk is in feitenkennis. Daarom zet ik mijn geld in op Gloria Monserez. Ze is jong, fris, snel en stressbestendig, en ze komt pas van de school af. Én als radiopresentatrice hoort ze iedere dag meerdere keren het nieuws: ze is dus keihard mee.”

‘De slimste mens ter wereld’, Play4, maandag 18 oktober, 21.40 uur

© Humo