Ervaring opdoen. Dat was het doel van Tuur Dens in de scratch, een wedstrijd over 60 ronden. Er waren wel wat ontsnappingspogingen maar finaal bleef het boeltje samen en werd er gespurt. Dens zat goed vooraan gaat in zijn eerste grote afspraak bij de elite meteen naar huis met WK-zilver. “Ik weet dat ik heel rap ben maar op dit niveau meespelen met de grote jongens zoals Elia Viviani, dat is toch nog wat anders”, reageerde de renner uit Rotselaar. “Daarom heb ik heel de race koest gehouden, nooit onnodige krachten verspeeld. Zelfs toen ik in een tweede groepje verzeilde bleef ik kalm. Ik heb niet aangevallen en gewoon gekozen voor de sprint. Ik liet daarom ook een zeer groot verzet steken: 59x15. Ik heb echt gegokt op die laatste tien ronden en dat heeft geloond. Toen het in die laatste ronden even stilviel, ging ik ervoor. Net op dat moment deed ook Grondin dat en hij kwam net voor mij beneden. Ik heb gewacht tot de laatste ronde om erover te gaan, maar mijn benen liepen vol. Dus dacht ik: hou dat wiel en je staat op het podium. En zo geschiedde.”

Dens liet na de finish zijn tranen de vrije loop en had het ook tijdens de podiumceremonie moeilijk. “Ik wou de mensen die mij deze kans hebben gegeven niet teleurstellen”, aldus de student industrieel ingenieur. “Ik heb mijn kans met beide handen gegrepen. Er is geen ontgoocheling om het missen van goud, er zat niet meer in. Die Fransman was beter. Hij pakte ook brons op de Olympische Spelen in de puntenkoers, met Benjamin Thomas. Hij echt geen gewone.”

Maar als je als derdejaarsbelofte zilver kan pakken op een WK, ben je ook niet slecht. “Neen, dit is fantastisch. Op televisie zie je in alle sporten mensen op een podium staan. Ik dacht: dat moet een fantastisch gevoel zijn. En nu heb ik er al opgestaan. Ongelooflijk.”

Duurvermogen kweken

Christophe Sercu, de baas van Sport Vlaanderen-Baloise, zat als toeschouwer in de zaal. “Ja, ik wist dat. Ik hoop dat ik nu prof kan worden. Maar er zullen nu nog wel mensen Tuur Dens kennen. De eerste stappen waren al gezet, hopelijk zorgt deze prestatie voor zekerheid. Voor alle duidelijk: de piste is mijn ding. Daar droom ik van. Maar door een sterkere wegcampagne te rijden zal ik beter worden. Meer duurvermogen kweken. Dat is nodig om goed te presteren in de olympische nummers als omnium en ploegkoers. Want ik droom niet van de Tour de France maar van de Olympische Spelen. Kenny De Ketele is mijn voorbeeld, hij deed het ook zo. Ik heb hem gehad als juniorencoach en als ik maar een klein deeltje van zijn carrière kan neerzetten, dan ben ik supertevreden. Ik ben gemaakt voor de piste. Van fietsen lig ik ’s nachts wakker. Daar droom ik van.”