Van prototype hybride tot de populairste bedrijfswagens van ons land: deze auto’s zijn gemaakt in België

Ken je Nessonvaux? In dit Waalse stadje aan de oever van de Vesder werd aan het begin van de 20e eeuw al geëxperimenteerd met hybridewagens. Het ‘systeem-Pieper’, zoals Henri Pieper zijn parallel hybride aandrijflijn op 2 maart 1909 patenteerde, werd veelvuldig toegepast op auto’s, trams en bussen. Zelfs Ferdinand Porsche is op dat moment al op de elektrische kar gesprongen, en stelt op het Salon van Parijs de Lohner-Porsche Mixte Hybrid voor. Kortom: alles wijst erop dat Pieper met het juiste product op het juiste moment gekomen is. Tot iemand – wij ‘verdenken’ Henry Ford en zijn toegankelijke Model T - op een blauwe maandag beslist dat de economische motor van de 20e eeuw… op benzine zou draaien. Pas aan het einde van de vorige eeuw haalt Toyota het concept van een hybridemotor vanonder het stof met zijn Prius: ook hier een mix van benzine en een elektromotor, gevoed door gerecupereerde energie van de remmen.

Wanneer de familie Pieper in 1906 de fabriek verkoopt na het overlijden van vader Henri, ziet de Luikse industrieel Adrien Piedboeuf zijn kans schoon. Hij verlaat zijn uit z’n voegen barstende garage in de Rue de Fragnée in Luik om het piepjonge Imperia vanuit Nessonvaux definitief op de kaart te zetten. De fabriek is vandaag nog te bekijken, al is het verval duidelijk te zien. Ook het aangrenzende museum kreeg klappen na de overstromingen deze zomer. Wel zijn nog enkele sporen te zien van de grote testpiste op het dak. Daarmee is de Belgische fabriek een van de drie ter wereld, naast de (onterecht) veel beroemdere vestigingen van Fiat in Turijn (Lingotto) en het inmiddels ter ziele gegane Palacio Chrysler in het Argentijnse Buenos Aires.

Imperia was indertijd niet het enige Belgische automerk. In de jaren ’20 had Minerva een naam en faam die te vergelijken was met Rolls-Royce. Tegelijkertijd bestond ook Excelsior, dat in 1928 zou fuseren met Imperia. En zo zijn er nog talloze voorbeelden van kleine bedrijfjes die in beperkte oplages auto’s en motorfietsen in elkaar schroefden. Zelfs bij wapenproducent FN in Herstal hadden ze hier een productielijn voor.

Ook na de Tweede Wereldoorlog kende ons land nog enkele hoogtepunten: Apal bouwde enkele mooie wagens op basis van bekende modellen, zoals buggy’s en een replica van de Porsche 356, allebei op het chassis van de Volkswagen Kever. Een andere carrossier, Jacques Coune, maakte een coupéversie van de MGB cabrio. De wijzigingen bleven niet beperkt tot een simpele hardtop: dankzij onderdelen van onder meer Renault en Simca ontwierp hij een auto met een eigen persoonlijkheid, met een aflopende daklijn en een Ferrari-achtige achterkant. MG dankte voor de inspiratie en paste het toe op zijn eigen auto, die uiteraard veel beter verkocht dan Counes variant.

Toch daalde na de Tweede Wereldoorlog het aantal Belgische automerken, maar enkele grotere concerns die we vandaag nog kennen, kozen ons landje uit om voertuigen te assembleren. Door de goedkopere productieomstandigheden in het buitenland, moesten heel wat fabrieken in de jaren ’90 en 2000 echter de deuren sluiten en kreeg onze autogeschiedenis enkele donkere pagina’s. Renault in Vilvoorde, waar ze vooral Méganes bouwden, in 1997. Opel in Antwerpen, bouwplaats van onder meer Astra en Vectra, in 2010. Ford hield het in Genk uit tot 2012 en produceerde toen de Mondeo, de S-Max en de Galaxy. Eerder, begin jaren 80 stopten Citroën en British Leyland al met de productie in België, al was de productie van beide fabrieken eerder beperkt.

Daardoor zijn er vandaag, exoten als de in zeer gelimiteerde oplage gebouwde Gillet Vertigo uitgezonderd, nog maar twee autofabrieken in ons land: Volvo Gent en Audi Brussel. Twee fabrieken die wel met vooruitstrevende modellen bezig zijn: in Gent rolt de Volvo XC40 en sinds kort ook de C40 van de band. Die eerste is de populairste bedrijfswagen in ons land en bestaat onder meer in elektrische vorm. De C40, waar je binnenkort een testverslag van kan lezen op HLN Drive, is zelfs enkel in elektrische vorm te verkrijgen.

Dat geldt ook voor de wagens die in die andere fabriek in ons land worden gebouwd: bij Audi in Vorst schroeven ze de e-tron en e-tron Sportback in elkaar. In aantal gaan de autofabrieken in ons land dus achteruit, maar ze blijven even vooruitstrevend als destijds de Imperiafabriek in Nessonvaux, waar we ons verhaal mee begonnen.

Welke fabriek bouwt jouw ideale wagen? Ontdek het met deze autotest

Lees ook:

Van een volledig gouden Polestar tot de Landrover Defender uit James Bond: dit waren de meest exclusieve nieuwe auto’s op Zoute Grand Prix

Benzine en diesel steeds minder populair. Deze wagens houden wel nog stand

Dit zijn de populairste wagens op Instagram