Bijna dertien jaar geleden, op 8 mei 2008, verloor het Belgische voetbal in één klap zijn meest schalkse spits. Met zijn Porsche crashte de 26-jarige Sterchele tegen een boom langs de N49 in Vrasene. Ruim een decennium later is Brugge geen tranendal meer, maar nog steeds wordt het nummer 23 geëerd alsof het gisteren was.

“De pijn blijft tot op heden even groot”, zei Boonen in een interview uit 2018. “De dood van François is nog steeds een deel van mezelf dat weg is. Wie geen kind heeft verloren, kan dat eigenlijk niet snappen. Het is onbeschrijfelijk. Over twintig jaar zal ik nog hetzelfde voelen. Dan gaan jullie me toch niet weer hetzelfde vragen?”

Mama Sterchele, die liep onlangs echter het coronavirus op en lag verschillende dagen in het ziekenhuis, waar ze overleed aan de ziekte. Het nieuws werd bekendgemaakt door Patrice Lempereur, gemeenteraadslid in Ans. “Met droefheid heb ik het overlijden van Marleen Boonen vernomen, die via haar vereniging VZW Rêves d’enfants François Sterchele zoveel deed voor de meest kansarmen. Ze had veel moed. Ze was een voorbeeld”, klinkt het.

Nierproblemen

Het wegvallen van haar oudste zoon had diepe wonden geslagen bij Boonen. Ook haast letterlijk. “Ik wacht op een donornier”, zei drie jaar terug. “Drie keer per week onderga ik een dialyse, telkens van vier uur. Vorig jaar had ik ook opnieuw kanker, maar daar ben ik inmiddels van genezen. Het zijn gevolgen van de dood van mijn zoon, van alles op te kroppen. Het gevolg is dat ik niet meer kan gaan werken. Na de dialyse ben ik te moe.”

Om de herinnering aan haar zoon levendig te houden schreef Boonen een boek met de titel “A toi, mon fils, mon étoile...” (voor jou, mijn zoon, mijn ster). Boonen zette zich na het overlijden van haar zoon ook nog fel in voor de vereniging ‘François Sterchele, rêve des enfants’, een organisatie die zieke kinderen bijstaat.

In het Brugse Jan Breydelstadion wordt tot op heden in de 23e minuut geapplaudisseerd, als eerbetoon aan de betreurde spits, die met het rugnummer 23 speelde.