Baby die door Afghaanse ouders aan Amerikaanse militair werd overhandigd na bijna drie maanden nog steeds vermist

Mirza Ali Ahmadi en zijn vrouw Suraya bevonden zich op 19 augustus samen met hun vijf kinderen tussen de menigte aan de ingang van de luchthaven van Kaboel, toen een Amerikaanse soldaat van aan de overkant van het hoge hek vroeg of ze hulp nodig hadden.

Uit vrees dat hun twee maanden oude baby Sohail verpletterd zou raken, overhandigden ze het kind aan de militair, ervan uitgaand dat ze snel de toegangspoort zo’n vijf meter verder, zouden bereiken. Maar op dat ogenblik begonnen de taliban honderden mensen die hoopten op een evacuatie, terug te dringen. Het duurde meer dan een half uur voor de familie de andere kant van het hek rond de luchthaven kon bereiken. Eens daar, was Sohail nergens te vinden.

Ahmadi, die aan Reuters vertelde dat hij tien jaar op de Amerikaanse ambassade had gewerkt als bewakingsagent, begon wanhopig aan alle militairen te vragen waar zijn baby was. Een legercommandant vertelde hem dat de luchthaven te gevaarlijk was voor een baby en dat het kind misschien naar een speciale opvangruimte voor kinderen was overgebracht. Die ruimte bleek echter leeg.

“Hij liep met me over de hele luchthaven om overal te zoeken,” aldus Ahmadi, die de naam van de commandant niet kent en met hem communiceerde via een tolk. Een van de burgermedewerkers met wie hij sprak, zei hem dat Sohail mogelijk zelf geëvacueerd was. “Ze zeiden: ‘We hebben geen middelen om de baby hier te houden’,” vertelt de vader.

De 35-jarige man en zijn vrouw Suraya (32) hebben nog vier andere kinderen van 17, 9, 6 en 3 jaar oud. Het gezin werd eerst op een evacuatievlucht naar Qatar gezet en belandde vervolgens via Duitsland in de Verenigde Staten. Ze verblijven momenteel in Fort Bliss in Texas, samen met andere Afghaanse vluchtelingen die wachten om zich ergens in de VS te mogen vestigen. 

Ahmadi zegt dat hij zag hoe ook andere gezinnen hun baby’s over het hek om de luchthaven tilden en aan de soldaten gaven.

Ondertussen spreekt de vader iedereen die hij tegenkomt, van hulpverleners tot Amerikaanse ambtenaren, aan over zijn vermist zoontje. “Iedereen belooft dat hij zijn best zal doen, maar dat zijn maar beloftes,” stelt hij.

Een Amerikaanse regeringsfunctionaris die op de hoogte is van de situatie bevestigt dat alle betrokken agentschappen, inclusief Amerikaanse legerbases en overzeese locaties, op de hoogte zijn.

Een hulporganisaties voor Aghaanse vluchtelingen verspreidt een affiche met een foto van Sohail binnen haar netwerk in de hoop dat iemand hem zal herkennen.

Suraya vertelt dat ze bijna de hele tijd huilt en dat haar andere kinderen radeloos zijn. “Iedereen die me belt, mijn moeder, mijn vader, mijn zus, ze troosten me allemaal en zeggen ‘maak je geen zorgen, God is goedaardig, je zoon zal gevonden worden’,” zegt ze. “Het enige wat ik doe, is denken aan mijn kind.”