Kenniscentrum Gezondheidszorg wil tijdelijke terugbetaling hartmonitoring op afstand

Elk jaar krijgen in België ongeveer 15.000 patiënten een hartimplantaat zoals een pacemaker of defibrillator. Een deel van hen wordt op afstand gemonitord, maar deze dienst wordt momenteel niet terugbetaald. Aan het KCE werd gevraagd de doeltreffendheid en de kosteneffectiviteit van deze monitoring op afstand te evalueren en na te gaan in hoeverre het wenselijk zou zijn de diensten van de betrokken zorgverstrekkers te vergoeden.

Sommige van deze patiënten hebben volgens het KCE baat bij monitoring op afstand van hun apparaat, wat hen in theorie toelaat minder vaak op controle te gaan in het ziekenhuis. Momenteel zijn het vooral patiënten met een defibrillator die op afstand worden opgevolgd (meer dan de helft), maar er zijn geen precieze cijfers over hun aantal.

De reden: aangezien deze dienst niet wordt terugbetaald, is er geen registratie van de medische prestaties die daaraan verbonden zijn (andere dan de implantatie zelf van het apparaat, die uiteraard wel door de ziekteverzekering wordt gedekt). Met de telegeneeskunde die momenteel in de lift zit en het RIZIV dat werkt aan de hervorming van de nomenclatuur van medische verstrekkingen, was dit het goede moment om zich de vraag te stellen over terugbetaling van deze monitoring op afstand.

Na analyse van alle beschikbare informatie komt het KCE tot de conclusie dat de prestaties van zorgverstrekkers voor de monitoring op afstand moeten worden vergoed, aangezien monitoring op afstand even veilig en doeltreffend is als conventionele monitoring. Dit mag voor het RIZIV echter niet tot meeruitgaven leiden, aangezien er geen significante meerwaarde in termen van levenskwaliteit, sterftecijfer of het aantal ziekenhuisopnames werd aangetoond in verband met monitoring op afstand ten opzichte van conventionele monitoring.

Gezien de vele onzekerheden in de huidige gegevens, stelt het KCE voor om te beginnen met een tijdelijke terugbetaling. "Dat zal toelaten meer zicht te krijgen op de werkelijke situatie, alvorens een definitief besluit over de vergoeding van deze prestaties te nemen.”