‘B-elftal’ Rode Duivels overtuigt niet met 1-1 in Wales

Het is volstrekt onduidelijk met wie de bondscoach over een jaar in Qatar het WK wil proberen winnen. In de non-wedstrijd in Cardiff die als eerste voorbereidingswedstrijd gold, haalde niet iedereen — ervaren en debutant — zijn niveau. Het Brugse godenkind Charles De Ketelaere kreeg zijn eerste basisplaats, maar liep een beetje verloren en werd nauwelijks bereikt. Divock Origi was zijn eigen flauwe zelf: onzichtbaar.

We werden niks wijzer. Eden Hazard zat alweer in Madrid en was er niet. Het hot item werd daardoor nog hotter. Zijn broer speelde met zijn nummer 10, van symboliek gesproken. Thorgan was niet de Eden van weleer. Vooral de verdediging was onuitgegeven met Arthur Theate op links in de driemansdefensie, naast Dedryck Boyata en Timothy Castagne op rechts. Het tegendoelpunt kan op hun conto worden geschreven al deed ervaren krijger Axel Witsel in die fase ook zijn negatieve duit in het zakje. Daardoor trapte Theate naast de bal en kon thuisspeler Kiefer Moore scoren. Afgezien daarvan, de overhaaste en onzekere Theate was nog geen meevaller.

Wie wel zijn streng trok, was Hans Van Aken. Die heeft deze herfstcampagne goede punten gescoord. Overigens, Roberto Martínez deed gewoon zijn zin. Club-coach Philippe Clement had gevraagd om zijn spelers niet te veel te belasten in de tweede wedstrijd. Wat deed Martínez: hij stelde ze allebei op. De Ketelaere maakte zijn debuut, maar mocht na een uur gaan rusten. Voor Van Aken was het zijn tweede wedstrijd op rij. Vrijdag moet die met zijn club alweer aan de bak.

Deze wedstrijd van weinig belang in en tegen Wales was de achtste en laatste in Groep E. België had zich zaterdag al gekwalificeerd omdat het een puntje had gepakt tegen Estland. Het werden er naar aloude gewoonte drie. Geen land dat beter deed in de laatste drie kwalificatieronden dan België onder Martínez. 27 gespeeld, twee keer gelijkgespeeld en nul keer verloren. 107 keer gescoord en veertien doelpunten tegen. Schitterende cijfers, maar daarmee win je geen titels.

Wedstrijd van weinig belang, dat zeker, maar toch hing er nog iets aan vast. De eerste plaats op de FIFA-ranking bijvoorbeeld, voor wat die ook waard mag zijn. Die ranking beloont regelmaat, niet excellentie. België is na Brazilië en Spanje het land dat het langst de nummer één-positie heeft bezet. Bij verlies zou Brazilië als op 25 november, de nieuwe klassering uitkomt, over België wippen. Hoe dat met dit gelijkspel uitdraait, is niet zeker.

Speelkansen van brede selectie

Nog een bijkomstigheid: een overwinning in Wales had van Roberto Martínez de winningest coach van de Rode Duivels gemaakt. Tegen Estland evenaarde de Spanjaard de Antwerpenaar Guy Thys. In Cardiff had hij voor de 52ste keer kunnen winnen. Niet dus. Dat moet dan volgend jaar gebeuren.

Het pleit voor Martínez dat hij de speelkansen van zijn brede selectie boven die korte termijndoelen stelde. Aan het uur bracht hij Alexis Saelemaekers, Dante Vanzeir en Leander Dendoncker in de ploeg. Voor Wales stond er wel nog wat op het spel. Zij hadden zich eerder al verzekerd van een ticket voor de barragewedstrijden tegen de beste tweedes, door de B-groep in de Nations League te winnen.

Verlies en derde eindigen zou hen het thuisvoordeel kosten in die wedstrijd. Dat gelijkspel kwam dus beide ploegen goed uit. Wales herinneren we ons nog van die ene wedstrijd nu al meer dan vijf jaar geleden, op die zwoele zomeravond in Lille, toen Radja Nainggolan de stand opende maar een krakkemikkige Belgische verdediging tot ontzetting van de vele Belgen in het stadion er nog drie om de oren kreeg.

In de cijfers klopt dat beeld van angstgegner uit het zuidwesten van Groot-Brittannië: zes keer gewonnen, maar vijf keer verloren en nu vier keer gelijk. Dan maar weer teruggegrepen naar de FIFA-ranking: België staat op één, Wales op negentien. Dat bleek uit de statistieken bij de rust: België had 73 procent balbezit en schoot acht keer op doel. Tot diep in de tweede helft bleef dat het spelbeeld. Na 65 minuten hadden De Rode Duivels precies drie keer meer passes verstuurd. Nadien verloren ze een beetje de greep op de wedstrijd.

Toch één lichtpunt. Kevin De Bruyne heeft zijn cool terug. Hij was alomtegenwoordig, altijd aanspeelbaar, amuseerde zich met het thuispubliek dat hem lang uitfloot bij elk balcontact en profiteerde in de twaalfde minuut van een slecht afgeweerd schot door de bal netjes naast de paal te plaatsen. Het zal met KDB als centrale draaischijf te doen zijn volgend jaar, dat is nu al een zekerheid.