Wie was ‘minnares’ Negar, het derde lid van de terreurcel uit Wilrijk?

Vandaag start voor het Antwerpse hof van beroep het proces tegen de leden van een slapende terreurcel van de Iraanse geheime dienst MOIS in Wilrijk. Nasimeh Naami (37) en haar partner Amir Saadouni (40) leefden al jaren undercover: zij werkte als Delhaize-kassierster, hij als havenarbeider. Samen trokken ze op zaterdag 30 juni 2018 met een bom en een afstandsbediening naar de Free Iran Rally in Villepinte bij Parijs. Dankzij een tip van de Mossad konden Belgische speciale eenheden ze net op tijd vatten.

De bom was hen twee dagen eerder in Luxemburg-stad overhandigd door de in Wenen gevestigde Iraanse diplomaat Assadollah Assadi (49). Hij had het tuig met zijn diplomatieke post voorbij de douane gesmokkeld. De Antwerpse correctionele rechtbank veroordeelde Assadi begin vorig jaar tot 20 jaar cel. Nassimeh Naami kreeg 18 jaar, Amir Saadouni 15. Een vierde verdachte, dichter Mehrdad Arefani (57), kreeg 17 jaar. Assadi tekende geen beroep aan, de drie anderen deden dat wel.

Duizenden tekstberichtjes

Het nieuwe proces zal maar anderhalve dag duren. Net als op het eerste is de bewijslast verpletterend. In het strafdossier zitten duizenden tekstberichtjes waarin Nasimeh en Amir in de weken voor de geplande aanslag in vanuit het Perzisch naar het Nederlands omgezette codetaal instructies krijgen van “Danial”, de alias van Assadi. Er zitten ook veel Perzische berichtjes tussen met een zekere Negar, wat Perzisch is voor “minnares”.

Op het eerste proces beweerde Amir dat Negar zijn geheime verloofde in Iran was. Al waren er ook aanwijzingen dat Negar een alias van Nasimeh was, telkens zij haar iPhone 6 gebruikte. Nasimeh, zo werd aangenomen, is een door de MOIS getrainde spion die als missie kreeg Amir Saadouni te versieren en klaar te stomen voor de dag dat de terreurcel in actie moest komen. Op het proces schreeuwden Nasimeh en Amir hun onschuld uit. Ze zeiden dat hun in Iran achtergebleven families werden bedreigd en dat ze geen andere keuze hadden dan bevelen uit te voeren.

Chatten

Niet eerder geopenbaarde gerechtelijke stukken wettigen de aanname dat Negar een vrouwelijk derde lid van de slapende terreurcel in Wilrijk was. “Wij hebben bij een nieuwe analyse van het dossier gemerkt dat Negar vaak zat te chatten met Nasimeh of Amir terwijl zij samen in een auto zaten”, zegt Hossein Abedini van de Iraanse koepel van oppositiegroepen (NCRI), burgerlijke partij op het proces. “Aan de inhoud van de berichtjes kun je zien dat Negar onmogelijk Nasimeh kan zijn geweest.”

Negar lijkt hoger in de hiërarchie te hebben gestaan. Op 11 juni 2018, twee weken voor de overhandiging van de bom in Luxemburg-stad, stuurt ze naar Amir: “Jullie moeten dat ding in ontvangst nemen.” Daags voor de overdracht stuurt Negar hem: “Ik hoop dat Danial morgen ook het geld brengt en we ervan af zijn.” En wat later: “Je hoeft helemaal geen angst en stress te hebben.” Op de dag voor de geplande aanslag stuurt Negar: “Amir, morgen eerst de situatie en omgeving goed controleren daar. Mocht het lukken met weinig stress, oké. Doe het binnen.”

Het was de bedoeling dat Amir en Nasimeh de bom zo dicht mogelijk tot bij de viptribune in Villepinte zouden brengen en van buitenaf zouden doen ontploffen. Op de rally werden die dag onder meer de Amerikaanse politicus Newt Gingrich verwacht, president Trumps veiligheidsadviseur John Bolton, Trumps persoonlijke adviseur Rudy Giuliani, alsook de Amerikaanse politiek commentator Linda Chavez en de Frans-Colombiaanse politica Ingrid Betancourt.

Op 29 juni om 11.50 uur stuurt Negar naar Amir dat hij alle berichtjes moet wissen: “En verwijder alles van het systeem.” In een ander tekstbericht zegt Negar: “Tot de job van ons drieën is gedaan.”

Jubelpark

Dat Negar niet het Iraanse vriendinnetje van Amir is, blijkt vooral uit een analyse van de zendmasten waar haar iPhone contact mee maakte. Een politierapport situeerde die van april tot 30 juni in Antwerpen, Mechelen, Machelen en Jette. Negar verstuurde met de iPhone ook foto’s van Nasimeh en haar zus. Die zijn op 26 april gemaakt in het Jubelpark in Brussel en op de luchthaven van Zaventem.

In de gevangenis werden gesprekken tussen Nasimeh en Amir getapt. De speurders hoorden er Amir aan Nasimeh beloven dat hij tijdens zijn verhoren zal liegen over Negars ware identiteit. Daarop zegt Nasimeh: “Geef haar naam niet, spreek niet over haar.”

Hossein Abedini (NCRI) overleefde op 14 maart 1990 zelf een door het Iraanse regime beraamde moordaanslag in Istanboel. Een kogel miste zijn hart maar net. Het is maar een van de vele moord(poging)en waar de MOIS voor verantwoordelijk wordt gehouden.

Hosein Abedini: “Toen in Salisbury Sergei Skripal werd vergiftigd, werden Russische diplomaten het land uitgezet. Het eerste proces rond het Wilrijkse koppel toonde aan dat Iran achter de aanslag zat, en dat Assadi op meer dan tweehonderd plekken in Europa contactpersonen als die in Wilrijk bezocht. Iran heeft overal slapende cellen zoals deze en organiseert de terreur vanuit zijn ambassades. De doelwitten zullen altijd mensen zoals ik zijn, maar een bomaanslag treft ook burgers. Het is voor België een zaak van publieke veiligheid om de diplomatieke banden met Iran te verbreken.”