Muzikante Meskerem Mees: “Bij mijn late uren horen minder goede gewoontes zoals roken en een biertje drinken”

“Ik blijf graag laat op omdat ik de avond niet wil laten overgaan in de ochtend. Ik probeer de volgende dag gewoon zo lang mogelijk uit te stellen. Een dag zit vol verantwoordelijkheden en gebeurtenissen. Soms zijn die leuk maar soms ook niet. Ik doe er ook heel lang over om wakker te worden, ik zal iets professioneels altijd proberen uitstellen tot na 11 uur. Pas op, ik word best vroeg wakker, bij het eerste ochtendlicht zelfs, maar ik doe er heel lang over om echt klaar te zijn.” 

“Mijn avonden prop ik liefst vol met afspraken met vrienden. Zo kan ik eerst gaan eten met een vriend om daarna iets te gaan drinken met een andere vriend en daarna nog een film te gaan kijken bij nog iemand anders. Ik zit – meestal – alleen in mijn huurhuisje in Gent en moet gewoon even buiten ’s avonds, even frisse lucht scheppen, verse energie opdoen, nieuwe verhalen horen. Een stiekem doel van mij is om in elke straat van Gent iemand te kennen waar ik kan binnenspringen wanneer ik er passeer. Gent is redelijk klein, ik denk dat dat haalbaar is. (lacht)”

“Ik ben graag bij mensen. Op dat vlak heb ik net een geweldige ervaring achter de rug. Ik verbleef in Montreux, Zwitserland, omdat ik de Montreux Jazz Talent Award had gewonnen – een beetje raar, want ik wist niet eens dat ik aan die wedstrijd had meegedaan. Maar goed, ik had wel iets gemaakt op vraag van mijn agent. Ik mocht dus een week naar daar voor een workshop. Eerst dacht ik nog: ‘Ik heb niets met jazz, wat moet ik daar gaan doen?’, maar het bleek precies wat ik nodig had.” 

“Ik zocht al langer naar een manier om te experimenteren met muziek. We kregen met een groep de hele dag les en ’s avonds, na het eten, ging ik met alle andere muzikanten nog de hele avond jammen in een cafésetting met publiek, dikwijls tot 1 uur ’s nachts. We hadden geen minuut vrij maar het was zalig. Ik heb gehuild op de luchthaven toen ik terug naar België vloog omdat ik die mensen ging missen. Op de luchthaven van Genève stond een piano. Ik heb ter plekke een melodie geschreven om die gevoelens te verwerken, voor iedereen die daar rondliep. Het moest eruit. Het is een verwerkingsmechanisme.” 

^{(Lees verder onder de foto.)}

“Songs schrijven doe ik het liefst ’s avonds wanneer het donker wordt. Dan komt de inspiratie. Sinds juni woon ik echter in een citéhuisje, met lieve buren. Ik heb met hen afgesproken dat ik tussen 20 en 21 uur muziek maak en daarna niet meer. Dat lukt. Bij mijn late uren horen best wel wat minder goede gewoontes zoals roken en een biertje drinken. Alleen doe ik dat nooit, alleen in gezelschap. Maar ik zoek wel veel gezelschap op. (lacht)” 

“Dankzij een statuut als kunstenaar kan ik van mijn muziek leven, want naast optreden is er soms ook een schrijfperiode nodig. Zonder dat statuut zou ik dit niet kunnen doen. Van racisme heb ik relatief gezien weinig last gehad, maar het valt me wel op hoe weinig vrouwen er in mijn wereld zijn. Lichttechniekers zijn mannen, geluidsmannen zijn mannen. Niemand gaat ervan uit dat een vrouw ook kan blazen op een instrument terwijl die er wel zijn en gesteund moeten worden. Ik voel me persoonlijk niet benadeeld, maar ik kan niet ontkennen dat er nog werkpunten zijn.” 

“In het algemeen geloof ik dat je favoriete uren iets zeggen over je karakter. Ochtendmensen leven volgens mij meer in de realiteit. Ze hebben hun leven op orde. Ik niet. Ik zie wel waar ik nog allemaal naartoe ga.”

Belgische artieste Meskerem Mees (21) viert de Week van de Belgische muziek: “We mogen onszelf op de borst kloppen” 

Meskerem Mees, aka de ‘Vlaamse Nina Simone’, verovert de hitlijsten: “Mede dankzij corona” (+)