ASSISEN. Breese thuisverpleegster getuigt over dood van haar zoontje Ryan (6) : “Er knakte iets in mij. Ik dacht : wie gaat er voor hem zorgen als ik er niet meer ben?”

Dokter K., de mugarts van het ziekenhuis van Maaseik, stelde bij aankomst in het appartement aan de Millerstraat in Bree onmiddellijk vast dat de kleine Ryan overleden was. "Het kind was op dat ogenblik hersendood en al zeker een tweetal uur overleden. Zijn lippen en vingers waren blauw. De vrouw leefde nog. Ze was zeer stil. Pas toen ik in het ziekenhuis haar wonden aan het hechten was, vroeg ze me : 'waar is mijn kind?'.

Maandag zetten de speurders hun getuigenis verder, komt de onderzoeksrechter aan het woord en getuigt ook de moeder van beschuldigde Tamara N.

Na een korte onderbreking getuigt de buurman van Tamara N. over de noodlottige tweede kerstdag. "Ik herinner me die dag nog goed" benadrukt de gepensioneerde zeventiger. Er werd gebeld aan de deur. Stefan C. (de vader van Ryan) was zeer ongerust. Hij was in paniek en zei dat er iets moest gebeurd zijn. Hij belde de gsm van Tamara en we hoorden die binnen afgaan. Dan is hij naar binnen gegaan en hoorde ik hem luid schreeuwen: 'Tamarake, wat hebt ge nu gedaan!".  Ik zag dadelijk dat de kleine al lang dood was. Ik heb naar mijn vrouw geroepen: bel de ambulance want hier liggen twee doden."

Ook bovenbuur J. kwam bijstand leveren. "Ik zag Stefan C. met Ryan in zijn armen. Ik heb Ryan uit zijn armen genomen en hem op de badjas van Tamara gelegd op de grond. Ik heb gevoeld of hij nog een pols had. Dat was niet het geval. Dan heb ik geprobeerd om hem te beademen en hartmassage toe te dienen, maar ik besefte als snel dat ik niets meer kon doen. 'Laat me niet alleen, laat me niet alleen!', riep de vader naar mij. Ik zei hem: 'Rustig maar, de hulpdiensten komen eraan'. Ondertussen streelde hij constant over het hoofd van Ryan."

De getuigenis van de agenten die de eerste vaststellingen deden en de eerste verhoren afnamen wordt beeïndigd.

Afsluitend vraagt Jos Lenaerts, advocaat van de burgerlijke partijen, nog om de sjaal, die toegevoegd werd als bewijsstuk, te mogen zien. "Volgens ons zijn daar bloedsporen op die sjaal die tot op heden nog niet werden onderzocht."

Aanklager Coppin: "De vaststellers hebben bij het in beslag nemen van de sjaal geen bloed vastgesteld op de sjaal. Daarom heeft het labo dat ook niet verder onderzocht."

De sjaal zal maandag meegebracht worden naar de assisenzaal.

Een van de speurders schetst dat vader Stefan C. nog eerst zelf even werd gearresteerd. De man was tijdens zijn verhoor door de onderzoeksrechter, dat in de nacht van 26 december plaatsvond van 1u43 tot 3u30 , in shock en werd bijgestaan door slachtofferhulp. 

Na zijn verhoor werd de man in vrijheid gesteld.

Vader Stefan C. is volledig overstuur als de politie aankomt. Hij verklaart dat hij ongerust was na een telefoontje van de moeder van Tamara N., die hem vertelde dat het niet goed ging met haar dochter. Daarom trok hij  op 26 december naar de woning van zijn ex en brak hij de deur open, waarna hij Ryan en Tamara buiten bewustzijn aantrof. Hij probeerde Tamara te reanimeren maar zag al snel dat ze bij bewustzijn was. Bij kleine Ryan lukte de reanimatie niet.  Tamara N. werd overgebracht naar het ziekenhuis. Een dag later werd ze gearresteerd.

Namiddag wordt het proces verder gezet met de uiteenzetting van het onderzoek door de speurders van de politiezone CARMA. 

De agent die het eerst ter plaatse was in het appartement aan de Millerstraat in Bree getuigt over de eerste vaststellingen. Eerst trof de politie Ryan levenloos aan, naakt op een jas in de ging. Zijn vader Stefan C. had hem toen al proberen te reanimeren. Zijn moeder Tamara lag in de badkamer naast het bad. Het badwater zelf is bloedrood. 

De MUG-arts stelt onmiddellijk vast dat Ryan overleden is. Zijn moeder Tamara N. heeft verwondingen aan de polsen en de hals maar verkeert niet in levensgevaar. Ze wordt overgebracht naar het ziekenhuis van Maaseik. 

Tamara wilde niet dat Ryan het koud had. "Ik heb dan koud water laten weglopen en warm water laten bijlopen in het bad. Ik heb dat een paar keer gedaan. Ik heb dan nog eens met de scalpel gesneden in mijn rechtse pols en ik heb gewacht tot ik terug het bewustzijn zou verliezen. Ik zat nog in het bad toen ik besefte dat het zo niet zou gaan. Ik ben dan uit het bad gestapt om nog een poging te ondernemen om mij met het lint van de badjas te verhangen aan de chauffage maar ik ben het bewustzijn verloren voor het bad. Het volgende wat ik mij herinner is dat ik wakker geworden ben in het ziekenhuis."

Voorzitter: "Had u voor dit alles gebeurde ook al eens aan iets dergelijks gedacht?"

Tamara N. "Neen, ik ben met Ryan gaan zitten, er is iets geknakt en toen is het gebeurd."

Voorzitter: "Hoe kijkt u er nu op terug?

Tamara N. sluit in tranen haar getuigenis af: "Ik wou dat ik de week vooraf hulp had gezocht, dan was dit niet gebeurd en leefde Ryan nog. Dan had ik niet zoveel pijn en verdriet veroorzaakt voor iedereen.

Na het verhoor van Tamara N. wordt de zitting geschorst voor de middagpauze. Namiddag komen de speurders getuigen. 

De feiten deden zich voor tussen 12u en 12u30. Pas 's avonds ontdekte Stefan C. de feiten. Tamara N. was dus nog uren alleen met haar overleden zoontje. 

Voorzitter: "Wat heeft u dan al die tijd gedaan?"

Tamara N.: "Ik ben nog lange tijd met Ryan op de grond blijven zitten. Daarna heb ik nog een bad laten vollopen omdat ik hem nog wilde wassen. Ik wilde hem dicht bij me houden dus ik ben samen met hem in bad gegaan. Ik heb daar zo een hele tijd met hem gezeten. Daarna ben dan nog een mesje gaan halen in de keuken om mezelf van het leven te beroven. Ik heb me dan in de rechterpols gesneden tot ik het bloed zag spuiten. Ook in de hals volgens mij. Ik heb me achterover laten zakken in bad en ben het bewustzijn stilletjes verloren. Daarna ben ik nog wakker geworden en ben ik nog naar de wc gekropen. Daar ben ik weer flauw gevallen. Daarna ben ik weer wakker geworden en naar de badkamer gegaan. Ik heb een ander mes genomen en mijn hals proberen te laten zakken daarop. Dat lukte wel dacht ik, want het mes stak er een stuk in. Dan heb ik het mes er weer uit getrokken en ben ik terug in bad gaan zitten bij Ryan. Ik dacht echt dat ik het niet zou overleven."

Tamara N. huilt erg maar zet haar getuigenis, met de nodige pauzes, toch verder. "Ik ben met hem op het bed gaan zitten. Hij had de blinddoek nog aan. Ik ben met Ryan dwars op het bed gaan liggen. Ik heb toen de klik gekregen van: ik pak Ryan met mij mee. Ik heb de linten van de sjaal die hij als blinddoek aan had naar voor gehaald. En dan heb ik die aangetrokken rond zijn hals. Ik denk dat ik een hand op zijn mondje of op zijn neus hield, de andere in zijn hals. Ik denk dat het zo gebeurd is...."

Voorzitter: "Heeft u dat volgehouden tot hij niet meer bewoog?"

Tamara N. knikt. "Ja, ik denk twee of drie minuten. Ik heb wel zijn handjes nog gevoeld op mijn arm. En dan bewoog hij niet meer. Ik heb hem dan in mijn armen genomen, zijn hoofdje viel achterover."

Voorzitter: "U bent medisch geschoold. Heeft u gecontroleerd of hij nog ademhaalde of nog een polsslag had?"

Tamara N. : "Ja, er was niets meer..... (lange stilte). Daarna ben ik een hele tijd met Ryan in mijn armen blijven zitten en heb hem langs me in bed gelegd. Ik heb hem geknuffeld en gezegd dat het mij spijt en dat ik van hem hou. Dan ben ik een zak in de keuken gaan halen, ik heb die vastgebonden op mijn hoofd en me naast hem gelegd, in de hoop dat ik zo zou kunnen gaan, maar ook dat is niet gelukt."

Daarna gaat Tamara N. over tot de beschrijving van de dag van de feiten.

" Wij zijn rond 8u opgestaan. Ryan was eerst wakker en vroeg of hij mocht opstaan. Ik bleef nog een half uurtje liggen en kwam nadien futloos uit bed. We hebben het ontbijt samen opgegeten in de zetel aan de televisie."

Voorzitter: "Vroeg Ryan veel aandacht?"

Tamara N.: "Ja hij kon wel alleen spelen maar wilde toch vaak dat iemand met hem bezig was."

Ryan maakte het gezellig  en maakte een nestje in de zetel met kussens. Toen hij het TV kijken moe was, wilde de jongen een spelletje spelen.

Tamara N.. "Hij koos om een spelletje te spelen om elkaar te vangen met een blinddoek. We hadden dat nog al eens gespeeld. We gebruikten een sjaaltje als blinddoek. Ik werd eerst geblinddoekt en dan verstopte Ryan zich. Ik vond hem, verstopt in mijn slaapkamer onder het deken. Daarna werden de rollen omgekeerd. Ryan moest mij zoeken. Ik heb Ryan geblinddoekt met het sjaaltje en verstopte mij op zijn slaapkamer achter de deur.  Hij is tot in de slaapkamer gekomen en heeft zich ergens aan gestoten. Hij had zich pijn gedaan en vond het niet meer leuk. Hij zei : 'ik ben bang in het donker'. Ik heb hem opgepakt om hem te troosten en wilde de blinddoek afdoen...(huilt hard). Toen is er iets geknakt in mij. Ik dacht : wie gaat hem troosten als ik er niet meer ben?"

Op 24 december brengt Stefan C. Ryan naar Tamara N. "We wilden er toch iets van maken voor Ryan. Ik had wat soep en hapjes gehaald en die avond hebben we nog samen gegeten en gezelschapsspelletjes gespeeld."

Voorzitter: "Wat dat dan een plezante avond?"

Tamara N.: "Plezant voor Ryan. Maar de avond werd weer afgesloten met die discussie over het co-ouderschap en ik voelde me echt met de rug tegen de muur gezet. Mijn enige optie was toen in mijn ogen nog om terug te gaan ook al zag ik dat niet zitten."

Kerstdag, de dag voor de feiten, brachten Tamara en Ryan door bij de moeder van Tamara. 

De week voor kerst had Tamara N. zich ziek gemeld op het werk. "Vooral psychisch ging het niet goed. Ik had schrik dat ik op het werk fouten zou maken en wilde mijn werk niet kwijt geraken."

Ook aan Stefan C. vroeg ze om Ryan even niet te brengen. "Ik had in die dagen voor kerst ook enkele zelfmoordpogingen ondernomen. Mijn gedachten werden zo donker, ik wist geen weg meer eruit. Ik wilde dat het stopte. Ik heb geprobeerd om mij op te hangen aan de kapstok van de badkamerdeur met het lint van mijn badjas maar dat is mislukt want de kapstok brak af. Dan heb ik nog een plastic zak over mijn hoofd proberen te trekken en krimpfolie rond mijn hoofd gewikkeld, maar alles mislukte. "

Ze dacht dat het terug beter zou gaan als Ryan weer bij haar zou zijn en stuurde nadien een bericht naar Stefan om de jongen op 24 december toch te brengen. "Ik dacht dat Ryan mij de kracht zou geven om verder te gaan." 

In diezelfde zomer 2018 vroeg Stefan C. ook om de week-week regeling voor Ryan aan te passen. "Hij wilde die regeling plots veranderen. Maar dat ging zomaar niet. Ryan was het niet gewoon. Hoe ging je dat uitleggen. Dat zou pijn gaan doen. Het heeft zeker voor paniek gezorgd bij mij, maar dat is ook vrij snel weer gaan liggen. Ik dacht dat het misschien was overgewaaid."

Maar in december kwam de vraag tot aanpassing van de regeling voor Ryan opnieuw op tafel. "Toen waren er twee opties. Of ik zou terug samen gaan met hem, of ik moest me aanpassen aan de nieuwe regeling want ik was weg gegaan. Voor mij ging dat zo maar niet. Ik had mijn werk zo geregeld dat ik in de week dat Ryan niet bij mij was werkte en dat ik er altijd was in de week dat Ryan er wel was. Ik zag helemaal niet hoe die nieuwe regeling die Stefan voorstelde praktisch kon geregeld worden."

Er volgde een neerwaartse spiraal. "Ik dacht dat ik het zo goed deed en alles schilferde velletje per velletje af. Vroeger besprak ik die dingen met Liesbeth, nu had ik ook haar niet meer. " 

Tamara startte in de zomer van 2018 een nieuwe relatie met Jordy T.  "Eerst reageerde Stefan daar goed op, nadien niet meer. Ik kreeg een bericht dat hij het niet meer zag zitten en dat ik alles wel op zijn computer zou vinden. Op dat moment was Ryan ook bij hem (krijgt het moeilijk). Er is nadien ook een afscheidsbrief gevonden op zijn computer gericht aan zijn kinderen en aan mij. Daarna heeft Stefan zich daarvoor laten begeleiden. Ik heb toen wat afstand genomen. Dat is mij nadien kwalijk genomen."

De relatie met Jordy T. was van korte duur. "Ik had meer van die relatie verwacht dan hij." Ook Liesbeth, de beste vriendin en vertrouwenspersoon van Tamara N., brak toen met de Breese. "Zij had ook een relatie gehad met Jordy en dat was ongelukkig geëindigd. Ik had eerst niet aan haar verteld dat ik een relatie met Jordy had. Dat heeft ze me kwalijk genomen. Het contact tussen ons is nadien nooit hersteld geweest. Ik heb daar erg van afgezien."

De relatiebreuk met Stefan C. kwam er op initiatief van Tamara. "Na mijn zelfmoordpoging van 2016 ging het bergaf in onze relatie. Wij deden als gezin nog weinig samen. Ik zag ook dat Stefan meer dronk en dat deed me aan mijn eigen vader denken. Ik kreeg dat beeld niet van mij afgezet. We waren geëvolueerd naar een broer-zus relatie. "

Voorzitter: "U zag hem meer als een vaderfiguur dan als een partner, heeft u in een brief geschreven?"

Tamara N.: "Ja, ik heb dat zo ervaren. Dat had gedeeltelijk met het leeftijdverschil te maken maar in discussies had ik altijd het gevoel dat ik altijd ongelijk had. Ik stelde me wel onderdanig op, ja."

Voorzitter: "U bent tijdens de relatie ook vreemd gegaan?"

Tamara N.: "Ja, dat klopt. Ik heb dat kunnen verborgen houden voor Stefan. Ik ben daar niet trots op."

Na de relatiebreuk was het contact met de vader van Ryan niet goed. "Voor mij was de breuk een wel doordachte beslissing, voor hem kwam die vrij onverwachts. Eerst was hij verdrietig, daarna boos, daarna volgden heel wat 'terugwinpogingen'. Voor mij was het een afgesloten zaak. Ik wilde enkel een goede verstandhouding samen voor Ryan. Hij bleef hopen dat ik zou terugkomen."

Tijdens de opleiding als verpleegkundige kreeg Tamara N. het zwaar door een incident tijdens haar stage. "Ik ben toen een tijd gestopt en zag het allemaal niet meer zitten. Ik voelde me niet goed als student, niet als partner, niet als moeder. Ik heb de lat altijd heel hoog voor mezelf gelegd. Dat is een vorm van perfectionisme."

Tamara N. ondernam een zelfmoordpoging. "Ik ben met mijn auto weggereden met een fles drank en slaapmedicatie. Ik heb de pillen en de drank ingenomen en een plastic zak over mijn hoofd gebonden in de hoop dat ik zou verstikken."

Vreemd genoeg werd Tamara N. nadien wakker in haar eigen bed. "Vermoedelijk heb ik die zak weggetrokken en ben ik nog naar huis gereden maar daar wist ik niets meer van."

Op 15-jarige leeftijd had Tamara N. door de strijd met haar vader al een eerste zelfmoordpoging ondernomen. "Ik zag het toen niet meer zitten en wilde gewoon dat het stopte. Ik heb toen ook pillen genomen. Vader heeft me gevonden en mijn maag werd leeggepompt in het ziekenhuis."

Toen ze 25 jaar was, startte Tamara N. een relatie met de elf jaar oudere Stefan C., die ze had leren kennen op het werk. Ze kochten samen een huis in Kaulille. Stefan had toen al twee dochters uit een vorige relatie. 

Tamara N.:  "De meisjes waren toen 7 en 9 jaren oud. Ik heb hen altijd gezien als mijn eigen kinderen." Maar Tamara had ook zelf nog een kinderwens. Stefan C. liet zijn sterilisatie ongedaan maken en na een moeilijk traject werd na tweeënhalf jaar hun zoontje Ryan geboren op 17 december 2012.  Het bleef bij een zoontje. "Dat was een bewuste keuze aangezien het een heel zware en emotionele reis was geweest. Met drie kinderen was ons gezin toen ook compleet."

Tamara N. startte nadien een opleiding als verpleegkundige." Ik wilde dat Ryan trots op mij kon zijn want zelf had ik dat tijdens mijn schooltijd nooit zo ervaren. Daarom ben ik terug gaan studeren."

Na vader pleegde ook de halfbroer van Tamara N. zelfmoord. "Dave heeft geen gemakkelijk leven gehad",  getuigt Tamara. "Hij kreeg ook slagen van mijn vader, dat heb ik met mijn eigen ogen gezien. Daar heeft hij erg onder geleden. Ook de uithuisplaatsing was niet makkelijk voor hem. Hij heeft tot hij meerderjarig was in een instelling geleefd. Hij kreeg een zwaar ongeluk waardoor zijn been verbrijzeld was. Zijn vriendin heeft hem toen verlaten en ook later was het niet makkelijk in zijn relaties. Hij had een berg schulden opgebouwd. Hij is gedurende heel die periode wel zijn hart blijven luchten bij mij. Het leek alsof het beter ging met hem, tot de politie bij me voor de deur stond en meldde dat hij zich verhangen had. Dat kwam voor mij aan als een echte schok (huilt) ."

"Ik heb mij dat lang kwalijk genomen want ik vond dat ik dat had moeten zien. Ik ben daar ook voor moeten in behandeling gaan bij een psycholoog."

Ook na de feitelijke scheiding van haar ouders bleef de thuissituatie moeilijk. "Hij bleef mijn moeder maar lastig vallen. Een half jaar nadat we vertrokken zijn heeft mijn vader zelfmoord gepleegd. Ik was toen 17 jaar. Hij nam een overdosis pillen met drank."

Voorzitter: "Hoe kijkt u daar nu op terug?"

Tamara N.: "Op dat ogenblik was dat een schok, ongeloof. Ik voelde ook wat opluchting toen, dat we niet meer werden lastig gevallen. Op latere leeftijd heeft dat toch meer effect gehad. Waarom waren wij het niet waard om te vechten? En, had ik misschien toch niet het contact moeten onderhouden met hem? Want dan zou het misschien niet gebeurd zijn? Ik was als 16-jarige misschien te hard voor hem geweest."

Vader liet moeder achter met veel schulden. "Hij had geen enkele rekening meer betaald sinds we vertrokken waren. Dat is allemaal op mijn moeder terecht gekomen.  We trokken toen terug naar de gezinswoning omdat dat een sociale huurwoning was en het financieel beter voor ons was, maar dat was door al die nare herinneringen zeer moeilijk voor mij. Een jaar later ben ik dan alleen gaan wonen met mijn jeugdvriend."

Op school liep het wel goed wat de resultaten betrof, maar toch werd Tamara N. vaak gepest. "Door de problemen met mijn vader en ook omdat we het financieel niet breed hadden."

In de middelbare school koos Tamara N. voor de richting kunstonderwijs. "Ik wilde me wat afzetten tegen mijn ouders. Ik wilde in mijn vijfde en zesde middelbaar fotografie gaan studeren maar er was geen geld voor mijn studie omdat vader het geld opgesoupeerd had. Toen ben ik overgestapt op een leercontract in de verkoop via Syntra Neerpelt."

De sociale vriendenkring van beschuldigde was vrij beperkt. Tot ze haar beste vriendin Liesbeth leerde kennen tijdens haar opleiding leercontract. "Ik ben op zich wel een sociaal iemand maar ga niet altijd veel vriendschappen aan. Als ik me in een vriendschap smijt, doe ik dat wel helemaal. Met Liesbeth klikte het meteen."