RECENSIE. ‘Intelligence’: “Wat doet een acteur als David Schwimmer in een treinwrak als dit?”

Er is een reden waarom Nick Mohammed ‘Nate the Great’ wordt genoemd in de Apple TV+-reeks ’Ted Lasso’. De acteur heeft ons met z’n ironisch gemompel al meerdere keren in een lachkramp doen schieten. Dat hij nu zelf in z’n pen is gekropen om een komische reeks bij elkaar te schrijven en daarvoor David Schwimmer, één van de beste fysieke komieken ter wereld en één van de sterren van de best bekeken sitcom ooit wist te strikken, voelt alsof sinterklaas, kerst en Valentijn op onze verjaardag vallen: zo veel cadeaus hebben we simpelweg niet verdiend.

‘Intelligence’ is een typische werkplekkomedie waarbij een bende maffe -en muffe- medewerkers een cel van de Britse inlichtingendienst bevolkt en ervoor verantwoordelijk is de wereld voor cyberaanvallen en andere kwaadaardige dreigingen te behoeden. Om hun cel te versterken, krijgen ze de hulp van een arrogante Amerikaanse collega genaamd Jerry (David Schwimmer) die met z’n buitengewone werkwijzen de hele kleutertuin al snel in een nog meer hopeloze crèche verandert. Hij is de man die de printer weet te fiksen door er per ongeluk een collega tegenaan te smijten en is tevens ook de lul die z’n nieuwe, kleinere collega Joseph (Nick Mohammed) voor dwerg uitscheldt.

Dit team zet MI6 en James Bond letterlijk in hun slip en dat is op zich geen foute basis om humor te zaaien. Daarnaast worden we net zoals bij ‘Ted Lasso’ in een situatie gedropt waarbij een Britse onderneming vierkant draait en een Amerikaan daar nieuwe schwung in moet brengen. Als is Jerry Bernstein niet de bundel van plezier die Ted Lasso is.

Aanvankelijk is het best akelig om Ross Geller -sorry- David Schwimmer als onhebbelijke alfaman te zien opduiken. Al begrijpen we ook dat bepaalde nostalgische banden met het verleden beter abrupt worden doorgesneden. Na verloop van tijd konden we alsnog enkele Ross-stuiptrekkingen door z’n personage zien schemeren die ons geruststelden dat het ‘Friends’-personage wel degelijk nog ergens in Schwimmer’s spiergeheugen vertoeft, zonder dat die expliciet naar buiten hoeft te komen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. En Schwimmer heeft er alle recht toe om zichzelf een nieuwe lei toe te kennen.

Het grootste probleem van ‘Intelligence’ is dan ook niet de mate waarin Schwimmer na al die jaren afstand doet van ‘Friends’. Al lijken de makers van ‘Intelligence’ er zelf naar te hengelen wanneer ze hem halsoverkop met iemand in het huwelijksbootje doen stappen. Het grootste probleem is dat deze reeks gewoonweg niet grappig is. Het is alsof deze twee komische superhelden elkaars kryptoniet zijn en elkaar van hun humor beroven. Het is zoeken met een vergrootglas naar een geslaagde grap. Misschien die over Matthew McConaughey’s zoekgeschiedenis die we maar half begrepen hebben. Of die scène waarin Schwimmer als Jerry z’n continentaal ontbijt over de schouder van de kattenvrouw uitbraakt. En dat vijf scènes later nog eens herhaalt. We weten het niet.

Er kwam in de zes afleveringen dat de reeks duurt ook nooit echt beterschap. Al voelen we wel dat het potentieel binnen handbereik ligt, wat tevens kan verklaren waarom een tweede seizoen werd goedgekeurd. Iemand zou gewoon heel luid ‘PIVOT!’ moeten roepen om het script in z’n scharnier te doen draaien. Alleen, waar is Ross Geller wanneer u hem nodig hebt?

‘Intelligence’ is integraal te bekijken op Streamz.

Tijd over? Lees hier al onze recensies. 

RECENSIE. ‘Dopesick’: “Net zoals het geneesmiddel in de hoofdrol: geweldig verslavend”

RECENSIE. ‘The Shrink Next Door’: ”Gebrekkig, maar geen hopeloos geval”