“Ik ben coach geworden om die druk te voelen”, zegt Vincent Kompany, die “niet kan lachen” met rode kaart Raman

Vincent Kompany: “Neen, in de laatste wedstrijd begonnen we met vier, en in deze partij hadden er ook vier kunnen invallen. Iedereen fit en scherp houden is het belangrijkste. Kijk, het antwoord dat ik altijd geef op deze vraag is simpel: Elke dag heb ik vijftien á zestien jongens afkomstig van Neerpede op training. Dat kan dus snel veranderen.”

“Resultaten bepalen een seizoen. Als je niet de verwachte of verhoopte resultaten boekt, kan je nooit tevreden zijn. Brachten we te weinig? We hebben kansen gecreëerd en we zijn op verschillende momenten heel gevaarlijk geweest. De resultaten worden bepaald door wat er in beide strafschopgebieden gebeurt én door faits divers zoals de rode kaart van vandaag. Die zorgt er opnieuw voor dat we onszelf niet kunnen belonen.”

“Ik kan er niet om lachen. We hebben hard gewerkt, het is een lange week geweest en ik wil niet dat emotie mijn reactie overheerst, maar ik moet hier wel over nadenken. Uiteraard is dit iets wat bepalend is. Ik ga mijn spelers nooit in de steek laten. Ik moet doen wat goed is voor deze groep en de progressie van deze groep. Als ik nu alles zou zeggen wat ik denk, zou dat niet ideaal zijn.”

“Voetballend is er nooit echt een probleem geweest dit seizoen. Je hebt bepaalde wedstrijden waarin je minder kansen creëert dan andere, maar daaraan lag het in deze match niet. De veldbezetting heeft ervoor gezorgd dat we hoog druk konden zetten en de bal hoog recupereren. Daardoor kon er iets sneller een bepalende actie komen, ofwel voor ons, ofwel voor Kortrijk. Ik verwachtte vooral meer diepgang in de eerste helft en een hoger tempo aan de bal op het middenveld. In de tweede helft was dat al veel beter, vandaar ook mijn frustratie om die rode kaart. Ik had mijn rug al gedraaid naar die actie en plots moest er een speler van het veld. Dat is als coach vrij vervelend.”

“Ik ben hier van mijn zesde, ik begrijp vrij goed wat de verwachtingen zijn. Maar de reactie van de fans heb ik niet onder controle. Wat ik wél onder controle heb, is hoe de jongens voetballen en toeleven naar de wedstrijd. Ik neem de verantwoordelijkheid over de resultaten. Het heeft geen zin om na zo’n wedstrijd door te gaan over hoe we ons voelen, want ik voel net hetzelfde.”

“Die druk is een privilege voor mij. Ik ben coach geworden om die druk te hebben en om die druk te voelen. Elke coach die min of meer succesvol is, moet altijd door zo’n periode, dat verandert niets aan mijn ingesteldheid. Ik ga morgen niet plots de verzuurde coach van Anderlecht worden. Neen, Ik ben gemotiveerd en ben gefocust op de taak die voor mij ligt.”

“Ik vind het vooral vervelend voor de jongens. Ik zie hen elke dag op training en ik weet dat ze zich voor honderd procent inzetten. Ik vind het vervelend voor de staf. We kloppen uren die je legaal niet in een contract kan gieten. We zijn er constant mee bezig en het is vervelend dat we niet krijgen waarvoor we werken.”

“Wat is voldoende? Resultaten bepalen alles. Het bepaalt de teneur in de perszaal en het bepaalt de vragen. Wat gebeurt in de beide strafschopgebieden is onvoldoende. Het zou voor mij een probleem zijn als we geen kansen creëren, maar dat is niet het geval.”

Lees ook:

Boegeroep voor Anderlecht dat nieuw puntenverlies moet incasseren, domme rode kaart fnuikt paars-witte remonte

Raman revancheert zich en pakt rood nadat lachende Selemani hem net daarvoor door benen speelt: “Raman zei dingen over mijn moeder die echt niet door de beugel kunnen”