Als je het op dit moment hebt over een prik, dan zijn er weinig lezers die gaan denken aan een vis. Toch gaan we het hebben over een van onze meest bedreigde soorten in de Limburgs beken. Limburgs Landschap is fier dat deze rare zwemmer nog voorkomt in een aantal van haar natuurgebieden. Want raar, dat zijn ze zeker. De beekprik is eigenlijk geen vis, maar een zeldzame kaakloze rondbek - info voor de kenners. Een beestje met een levenswijze waarvoor niet elke beek geschikt is. Vooral voldoende voedsel is belangrijk. Maar ook zuivere en meanderende beekjes zodat er bochten ontstaan waar de larven zich kunnen nestelen. Jammer genoeg voorwaarden die in onze natuur niet zo vaak meer samen voorkomen.De beekprik is een metser en minnaar tegelijk. Zoals zo veel soorten – eigenlijk allemaal – is het voortbestaan van de soort hun ultieme doel. We starten de levenscyclus van de beekprik in de laatste fase. Als ze volwassen zijn, bouwt het mannetje met zijn zuigmondje - ik ben er zeker van dat dit niet de juiste benaming is, maar dat is wat ik er van maak - een nestje van steentjes. Deze zuigt hij op en legt ze netjes bij elkaar op de bodem van de beek. Hij probeert op die manier een vrouwtje ervan te overtuigen dat het een goed idee is om met hem kleine beekprikjes te verwekken. De dame die dit gelooft, zwemt naar dit stenen nestje en zuigt zich - ook met haar zuigmondje - vast op een van de stenen. Het mannetje zuigt zich vervolgens vast op haar hoofd en verstrengelt zijn lichaam met dat van haar. Dit lijkt wel een zin uit een of ander erotisch boek, mijn excuses hiervoor. Daarna legt zij haar eitjes in het nestje. Hun bestaan is zo druk en gefocust op de voortplanting, dat ze niets meer eten en dat is niet gezond. Dus sterven de volwassen dieren dan ook snel na hun liefdesspel. Tragisch en mooi tegelijk.Uit de eitjes komen kleine larven die zich met de stroom laten meevoeren tot aan een goede plek in de stroom. Dit is meestal een bocht waar ze zich ingraven in de bodem en leven van voorbij stromende prooien, zoals algen en kleine organismen. Dit is hun lot voor de komende zes tot zeven jaar. Daarna zijn ze uitgegroeid tot ‘echte’ beekprikken die klaar zijn voor hun laatste levenstaak: een nestje bouwen, hartstochtelijk paren en sterven voor het nageslacht. Het harde bestaan van de beekprik. Zuig daar maar een puntje aan.Foto's: Marcel Bex

https://limburgs-landschap.be