In 2020 vielen 50 doden bij de bouw van stadions voor WK voetbal in Qatar: "Elke dode is er een te veel"
Over een jaar start het WK voetbal in Qatar. De Qatarezen hebben zwaar geïnvesteerd in stadions, die gebouwd zijn door gastarbeiders. Waar komen deze gastarbeiders vandaan en hoe zijn hun arbeidsomstandigheden? Lieve Verboven, directeur van ILO België, de internationale arbeidsorganisatie, geeft meer uitleg in "Laat".
De Qatarezen hebben de afgelopen jaren veel geld uitgegeven en geïnvesteerd in acht hypermoderne stadions mét airco. Maar in het land is de enorme mankracht vaak geïmporteerd. Dat is niet anders voor de bouw van de stadions. "De gastarbeiders in Qatar komen uit Zuidoost-Azië, waaronder Nepal, India, Bangladesh, maar ook Sri Lanka en de Filipijnen", zegt Lieve Verboven van arbeidsorganisatie ILO België. "In Qatar moet je weten dat er 2,7 miljoen inwoners zijn, maar eigenlijk slechts 330.000 Qatarezen."
Evolutie?
De omstandigheden waarin deze mensen moeten werken, zijn vaak heel zwaar. Volgens het Britse dagblad The Guardian zijn er sinds de bouw van de stadions in 2010 al 6.500 doden gevallen. Ook de ILO, een tak van de Verenigde Naties heeft een nieuw rapport vrijgegeven. Daaruit blijkt dat er in 2020 alleen 50 doden zijn gevallen bij de bouw van WK-stadions.
"Dat zijn er nog altijd heel veel, elke dode is er een te veel", zegt Verboven. "Maar we kunnen de cijfers niet met elkaar vergelijken, omdat het aantal arbeidsongevallen nog niet bekend was toen The Guardian zijn onderzoek deed." Zij hebben, volgens Verboven, gekeken naar de migratiebevolking en de globale sterftecijfers. "De ziekenhuizen rapporteren 50 doden in 2020."
Het Belgische bouwbedrijf BESIX ziet alvast een evolutie op vlak van arbeidsomstandigheden:
Niet genoeg
Volgens Verboven klopt het wat Besix zegt: "Sinds de schijnwerpers op Qatar staan, hebben ze een hervorming gedaan in hun wetgeving en tegelijkertijd ook ingezet op arbeidsinspectie. De wetgeving is veranderd, maar er is nu ook toezicht op de toepassing van die wetgeving."
Er is voor ons nog een hele lange weg te gaan. De klok tikt, we zitten een jaar voor het WK
Mensenrechtenorganisatie Amnesty zegt ook evolutie gezien te hebben, maar het is niet genoeg. "In de praktijk stellen we vast dat er nog ernstige problemen blijven bestaan", zegt Wies De Graeve van Amnesty International Vlaanderen. "De veranderingen doorstaan de toets van de realiteit nog niet. Er worden nog steeds lonen te laat of niet uitbetaald. Er zijn nog steeds barrières om van werk te veranderen. Er is voor ons nog een hele lange weg te gaan. De klok tikt, we zitten een jaar voor het WK."
Wat na het WK?
Amnesty vreest dat de verbeterde arbeidsomstandigheden van gastarbeiders na het WK weer kelderen. "We moeten het in perspectief zien van de laatste drie jaar", zegt Verboven. "Er is enorm veel opgestart, de minimumlonen bijvoorbeeld zijn volledig nieuw. Werknemers kunnen nu van werk veranderen. We hebben gezien dat meer dan 250.000 werknemers effectief van werk zijn veranderd. Er is iets ingezet en de klok kan daar niet worden teruggedraaid."