Ik moest afgelopen zomer toch wel even slikken toen ik in het begin van de maand juli vaststelde dat in een grootwarenhuis al schoolgerief geëtaleerd was. Niet in de solden, maar effectief de nieuwe collectie voor de 'early birds' zoals dat trendy heet. Nu leek dat mij een beetje overroepen want je weet toch pas op 1 september wat je kind nodig heeft? Oké, een gum, potlood en pen kan je misschien al wel scoren, terwijl je meteen ook een lading buitenspeelgoed in je kar kiepert om de koters twee maanden zoet te houden. Maar echt al een boekentas kiezen of het gepaste materiaal kopen voor het klasje dat is een ratrace die pas rond 1 september start. Want dan pas weet je echt wat je nodig hebt, vaak met dank aan de lijstjes die de school je overhandigt.Hetzelfde fenomeen stelt zich rond sinterklaas: in augustus verschijnt het snoepgoed al in de winkel. Augustus! Neen, ik lieg niet, ik wijdde er eerder al een column aan. Maar toch stelt je lieveling zijn of haar verlanglijstje pas ten vroegste half november op. Waardoor iedereen op exact hetzelfde moment staat te drummen in de winkel of vol zenuwen op de koerierdienst zit te wachten. De track and tracecode nog eens aanklikken doet de zaak geen meter vorderen. En toch voeren de winkels een soort psychologische oorlog om steeds vroeger hun producten in de rekken te leggen. Al denk ik niet dat half Vlaanderen in september de kast al vol sintchocolade heeft steken, stiekem verstopt voor de kinderen. Dus waarom? Om ons mentaal al voor te bereiden op de chaos die gaat komen?De grootste confrontatie vond ik nog de combinatieverkoop van dit jaar: chrysanten en kerstverlichting. Zo ergens half oktober moet het geweest zijn. Om niet in de drukte te zitten, kocht ik ruim veertien dagen op voorhand mijn chrysanten. Aangekomen in het tuincentrum vond ik het verdacht druk op de parking, zo op het middaguur. Binnen waren er misschien een vijftal personen terug te vinden op de afdeling allerheiligenbloemen. Ik rook ergens al onraad. Maar gerustgesteld dat ik in alle coronaveiligheid mijn bloemen en planten kon kiezen, nam ik mijn selectie en vervolgde ik de verplichte winkelroute. Het was al iets drukker bij de heesters, maar die kon ik mooi links laten liggen en ook bij de bomen zag ik wel wat gewring met karren. Eenmaal daar voorbij, viel mijn oog op het bordje 'Kerst'. Neen, dit meen je niet. Nu al? Ja, met het verhaal van het schoolgerief en sinterklaas in mijn achterhoofd zag ik er dus wel de commerciële logica van in dat we dit weldra ook in september ergens gaan kopen. Toeval wil dat vorig jaar onze verlichting kapot was, in geen online of fysieke winkel, na de lockdown, was dié verlichting nog te krijgen. Vijgen na Pasen, want de kerstrush was voorbij, nog voor Kerstmis zelf was gepasseerd. Ach, we staan hier nu toch, waarom dus niet even een shortcut naar de verlichting nemen en snel halen wat we nodig hebben? Nog een leuke foto voor mijn column en... toen kwam het moment waarop ik wist waarom de parking zo vol stond. De massa zat verscholen op de kerstafdeling. Ik kon niet snel genoeg weg zijn, met mijn chrysanten en kerstverlichting onder de arm op de vlucht. Volgestouwde karren kwamen onze richting uit! Ik hoor nog net een klant grommelen dat een bepaald artikel al uitverkocht is. Eenmaal op de parking bekeek ik mijn aankoop, ik schud meewarig mijn hoofd. Ja, ook ik had me laten vangen, maar ik was op tijd, ik heb alvast veel te vroeg mijn kerstverlichting gekocht. Misschien kan ik de verlichting in de chrysanten hangen?