RECENSIE. ‘Mare of Easttown’: “Kate Winslet is ongeschminkt, ongelikt en ongemeen goed”

We kunnen het u niet kwalijk nemen als u tot op heden met een bocht rond ‘Mare of Easttown’ hebt gescrold. Een misdaadreeks over een rechercheur die een moordonderzoek moet leiden, maar gekweld wordt door tal van innerlijke demonen, is ook het laatste waar wij op zaten te wachten. Zulke oerclichés werden al zo vaak op ons afgevuurd, dat we inmiddels zo lek zijn als een zeef. Het wordt nog tragischer wanneer u weet dat ook één van de hoofdrolspeelsters bijna vriendelijk had bedankt om in dit project te stappen, benadrukkend dat als Kate Winslet niet had aangedrongen, ze waarschijnlijk gewoon was thuisgebleven. Een geluk dat Julianne Nicholson uiteindelijk haar mening herzag, want anders had ze nu geen Emmy voor beste vrouwelijke bijrol op de kast staan.

Qua reclame voor ‘Mare of Easttown’ kan dit alvast tellen, want de reeks moet het inderdaad van de tweede indruk hebben. Nochtans, het feit dat Kate Winslet tien jaar heeft gewacht om nog eens haar opwachting te maken in een Amerikaanse tv-reeks, moet wel het bewijs zijn dat ‘Mare of Easttown’ geen vod van een script heeft, alsook dat we qua policiers nog niet alle hoeken van alle kamers hebben gezien. En dat is het leuke aan streamen: dat u uw eigen stommiteiten kunt rechttrekken.

Alvorens u begint aan ‘Mare of Easttown’ is het dus goed om weten dat u aanvankelijk zult blootgesteld worden aan een paar clichés in het genre. Een persconferentie, bijvoorbeeld, waarbij wordt aangekondigd dat er die ochtend om 6.47 uur een lijk werd gevonden in het bos. Het slachtoffer in kwestie is een tienermoeder, bekend bij de meerderheid van de inwoners van Easttown, een voorstadje van Philadelphia, dat nog maar net werd opgeschrikt door de verdwijning van een andere tienermoeder. De twee zaken lijken op het eerste gezicht aan elkaar gelinkt, al is de ene een moordzaak en de andere voorlopig nog een verdwijning. De rechercheur die beide zaken torst is Mare Sheehan (Kate Winslet), een assertieve tante die zowat iedereen in dit gehucht bij naam en toenaam kent, maar ook vaak de bonen vreet voor al die informele verhoudingen. Zo laten sommige inwoners het niet na haar in het gezicht voor onbekwame flik uit te schelden, zonder daar een pv’tje voor smaad aan de politie voor te riskeren.

En dat is net waarin ‘Mare of Easttown’ verschilt van andere misdaadreeksen: Mare is geen precieze arm der wet, eerder eentje die haar eigen overlevingswetten stelt om zichzelf en haar gemeenschap de beste kans op overleving te geven. In tegenstelling tot gerechtigheid, die meestal zwart-wit is, is alles in deze microkosmos een veelvoud aan grijs, met Easttown als de meest grijze zone van allemaal op deze Amerikaanse stafkaart. Het schetst het verhaal van het gebrek aan perspectieven dat een leven in de banlieue met zich meebrengt en de kenmerkende harde, ontnuchterende problemen die daaruit voortspruiten, zoals verslaving, geweld, armoede, misdaad en klaarblijkelijk ook moord. Het is niet zomaar een whodunit, waar alle sensationele elementen van een moordonderzoek op de autopsietafel worden gelegd, maar eerder een karakterschets van mensen wier dagelijkse strubbelingen hier veruit de echte drama’s uitmaken. Leed staat hier op ieders gezicht geschreven, inclusief op dat van Mare.

Want u moet niet denken dat Winslet hier een modieuze flik in maatpak speelt met opgeboende politiebadge en perfect in de plooi gelegde haren. Het gros van de tijd draagt ze geen spatje make-up (al Mare’s lippenstiften zijn trouwens beschimmeld), haar haren worden in een simpel knotje gedraaid en de manier waarop ze verwoed van haar e-sigaret slurpt toont hoe hard de onrust binnenin haar lijf tekeergaat. Ze schiet tekort als dochter, moeder, partner en stort zich al veel langer dan goed voor haar is op het leven van anderen om haar eigen miserie, getekend door twee zelfmoorden, te ontvluchten. Winslet speelt hier een vrouw die we zelden van haar gewend zijn, maar ook een vrouw die we zelden op het scherm te zien krijgen. Of zoals Winslet het zelf aan het adres van bedenker Brad Ingelsby stelde: “Je hebt een vrouw van middelbare leeftijd gecreëerd, een onvolmaakte moeder, en je gaf ons allemaal bevestiging.” Niets verraadt dat er achter dit personage een Hollywoodster schuilgaat die evenveel filmprijzen op de kast heeft staan, als Mare hier geopende bierflesjes. En het feit dat we geen seconde dachten aan hoe ze Jack Dawson’s leven had kunnen redden als ze gewoon een paar centimeters op de dobberende deur had vrijgegeven, is het bewijs dat Winslet zich hier verdienstelijk heeft heruitgevonden. En dat ze zelf een onzinkbare dame is.

‘Mare of Easttown’ is een meeslepend drama, waarbij op visueel verfijnde wijze wordt ingezoomd op een middenklassesamenleving in een druilerige Amerikaanse voorstad. Waar een moordonderzoek niet het doel is, maar wel het mechanisme om de personages voort te stuwen, terwijl het genoeg mysterie aan boord legt om te blijven boeien. Een reeks als dit kan niet eindigen met een voorspelbare finale en wat dat betreft, worden er genoeg (misschien zelfs één te veel?) bochten en zijsporen genomen om u lange tijd van de domme te houden. Door z’n psychologische en sociologische insteek is ‘Mare of Easttown’ trager van opbouw en niet zo bloedstollend of spannend als de meeste krimi’s, al zou het begot zonde zijn mocht u deze reeks missen.

‘Mare of Easttown’ is integraal te zien op Streamz.

Tijd over? Je leest al onze recensies in de Kijkgids. 

RECENSIE. ‘Intelligence’: “Wat doet een acteur als David Schwimmer in een treinwrak als dit?”

RECENSIE. ‘Tiger King 2’: “Wilder en marginaler, maar de lol is er wat af”

RECENSIE. ‘Dopesick’: “Net zoals het geneesmiddel in de hoofdrol: geweldig verslavend”