Bekende spoedarts Luc Beaucourt overleden

Luc Beaucourt, geboren in 1948, groeide op in Sint-Amandsberg, bij Gent. Als student geneeskunde kwam hij in Antwerpen terecht en daar is hij blijven plakken. 

Vanaf 1986 was Beaucourt diensthoofd van de spoedgevallen in het UZ Antwerpen. Daar had hij het idee om een mobiele urgentiegroep - beter bekend als de mug - de baan op te sturen bij medische noodgevallen. Samen met de Antwerpse gouverneur Andries Kinsbergen ontwikkelde Beaucourt ook het medische interventieplan voor de provincie Antwerpen. 

In de jaren ‘90 trok hij vanuit zijn ervaring persoonlijk ten strijde tegen de weekendongevallen. Beaucourt was een van de drijvende krachten achter de Wodca-controles, wat staat voor ‘weekendongevallen door controles aanpakken’. Hij legde een collectie aan van foto’s die hij maakt van autowrakken waarmee jonge chauffeurs verongelukt zijn. Hij geeft ongeveer 10.000 lezingen aan Belgische scholieren waarbij hij die foto’s als afschrikkingsmiddel gebruikt.

“Gedragstherapeuten hadden kritiek op mijn diashows”, zei Beaucourt hierover in april 2018. “Maar ik kom nog mensen tegen die erbij waren en toegeven dat ze hun gedrag aangepast hebben.”

In september van 2009 wordt Beaucourt veroordeeld voor overdreven snelheid. Hij krijgt van de politierechtbank in Turnhout een rijverbod van dertig dagen en een boete van 550 euro, omdat hij in maart van dat jaar geflitst werd tegen 174 kilometer per uur op de E34. “Ik geef mijn fout toe en ben er beschaamd voor”, zei hij daarover. “Ik heb na mijn snelheidsovertreding en de vele reacties erop een tijd diep in de put gezeten. Ik heb me zelfs afgevraagd, of het nog zin had om te blijven leven.” Wanneer hij in september 2009 zijn autobiografie “Dokter 100 procent” voorstelt, zegt hij: “Ik wil dit jaar snel vergeten.”

In 2001 kwam hij aan het hoofd van B-FAST, het snelle interventieteam van Buitenlandse zaken. Zijn eerste buitenlandse missie ging naar het aardbevingsgebied in het Indiase Gujarat. Hij wordt in dat jaar ook crisismanager van B-Fast. Rond de eindejaarsfeesten van 2004 trekt Beaucourt met zijn interventieteam naar de landen in Zuidoost-Azië die door de tsunami getroffen zijn, Thailand, Sri Lanka en Indonesië. 

In 2008 organiseerde Beaucourt een medisch-humanitaire missie naar Myanmar, als reactie op de doortocht van een cycloon. Met een team van 23 hulpverleners ging hij er basisgezondheidszorg verstrekken en een vaccinatieprogramma opstarten.

Vanaf mei 2008 opereerde Beaucourt onder de vlag van V-Med, het interventieteam van de Vlaamse overheid, dat hij zelf oprichtte. 

In 2010 schoot de spoedarts het eiland Haïti te hulp na een zware aardbeving. Het volgende jaar wilde  Beaucourt zijn B-FAST-team naar Japan sturen om slachtoffers van de tsunami te helpen. Hij bedacht zich echter toen bleek dat er een kernramp in de centrale van Fukushima dreigde. 

“Enorme natuurrampen, zoals de aardbeving in Bam (Iran), de tsunami in onder meer Indonesië en Thailand, de overstromingen in Pakistan... Dat is zo overweldigend”, zei Beaucourt in een interview in 2011. “Bij dat soort rampen wordt een dokter weer echt dokter. Daar moet een dokter zijn werk doen met alleen een stethoscoop. Hier in België staat meteen een batterij hoogtechnologische hulpmiddelen klaar om de dokter te helpen. Als ik met mijn ploeg naar zo’n rampgebied afreis, dan werken we 24 uur per dag. Niemand moet dan bij mij afkomen en zeggen dat hij honger of dorst heeft of dat hij wil slapen. En een verpleegster die dan op het einde van de avond zegt dat ze niet wil afwassen omdat dat haar werk niet is, vliegt er dan ook uit.”

Beaucourt kwam door zijn lezingenreeks in scholen ook in de krant en op televisie. Op het verwijt dat hij soms mediageil leek, zei Beaucourt in 2011 aan De Standaard: “Ik vind niet dat ik mediageil ben, zoals links en rechts wordt gezegd. De journalisten bellen altijd naar mij, niet omgekeerd. ‘Jij kunt in 20 seconden zeggen waar een andere dokter een kwartier voor nodig heeft’, zeggen ze tegen mij.” Beaucourts mediabekendheid maakt hem voor politieke partijen tot een interessante figuur om op de lijst te hebben. In 1999 en 2000 wordt hij zo kandidaat voor de toenmalige CVP, op de Europese lijst, en als gemeenteraadslid in Kontich. Van de CVP stapte hij in 2003 over naar de VLD. Van de flirt met LDD, de partij van Jean-Marie Dedecker, kwam uiteindelijk niets in huis. 

“Als ik terugkijk op mijn politieke carrière... Tja, dat voelde aan als de processie van Echternach”, zei Beaucourt in 2018 aan Het Laatste Nieuws bij een terugblik op zijn politieke loopbaan.

In 2014 kreeg Beaucourt in het Egmontpaleis in Brussel het ereteken van Officier in de Leopoldsorde, “voor zijn verdiensten voor de samenleving en het land”. De Leopoldsorde is de belangrijkste en hoogste Belgische onderscheiding. 

In maart 2018 kondigde Beaucourt - op zijn zeventigste - zijn laatste missie aan. “Ik leef van de ene dag in de andere”, zegt hij. “Val je stil, dan verouder je snel. Zolang mijn lichaam het toelaat, blijf ik aan de slag. Ik doe de alarmcentrale bij VAB en ik begeleid oldtimerrally’s in het buitenland. Ik heb altijd graag gereisd. Stop me in een vliegtuig en ik ben gelukkig.” 

Voormalig Antwerps gouverneur Camille Paulus reageerde vrijdagavond aangeslagen door het overlijden van zijn goede vriend Luc Beaucourt. “We hadden een sterke band met elkaar. Tot het uitbreken van de pandemie spraken we geregeld af voor een etentje. Professioneel hebben we heel nauw samengewerkt. Luc was de geestelijke vader van de WODCA-acties, waarmee we vanaf 1994 de zware tol van weekendongevallen omlaag wisten te brengen. Ik herinner me nog goed hoe hij naar mij kwam om me ervan te overtuigen dat er echt iets moest worden ondernomen.”

“Luc had een sterk karakter. Had hij iets in zijn hoofd, dan moest dat worden gerealiseerd. Hij wist altijd wat hij wilde en rustte niet voor hij zijn doel had bereikt”, besluit Paulus.

In augustus 2020 gingen we nog langs bij Luc Beaucourt, bekijk hier onze reportage: