De regeringen volgen de strategie van de kaasschaaf-lockdown: stukje bij beetje wordt elke sector geraakt

In de strijd tegen het coronavirus blijven overheden, hier maar ook in andere Europese landen, proberen om het onverzoenlijke te verzoenen. Ze willen én scholen maximaal openhouden, én de samenleving en economie zo vrij mogelijk laten én de zorg niet overbelasten. Geruggensteund door een redelijk succesvolle vaccinatiecampagne dachten of hoopten politici en ook vele burgers dat ze daarmee wel zouden wegkomen. Dat blijkt, elke dag nog wat meer, een ernstige vergissing geweest te zijn. 

Dokters en verpleegpersoneel staan aan het eind van de ketting. Het tragische maar logische gevolg is dat zij de zwaarste prijs betalen voor de inschattingsfouten. De situatie is ernstig. Als de opnames in het huidige tempo doorgaan, liggen alle bedden op intensieve zorg vol over een week of twee. Van de iz-bedden die voor covidpatiënten worden gereserveerd, zijn er nu al nog maar een paar tientallen vrij, waardoor andere belangrijke medische zorgen moeten worden uitgesteld, soms met dramatisch gevolg.

De tijd van eenvoudige oplossingen is voorbij. Hopen dat de genomen maatregelen wel zullen volstaan om het zorgsysteem overeind te houden, wordt een zware gok. Zelfs als het systeem het houdt, wacht ons een lange periode waarin de zorg onder immense druk wordt gezet. Vanuit de Vlaamse regering worden enkele nieuwe beperkingen in de cultuur- en eventsector vooropgesteld. Dat is de strategie van de kaasschaaflockdown: stukje bij beetje wordt elke sector geraakt tot het land in een feitelijke lockdown belandt, zonder dat we dat een lockdown mogen noemen. 

Die strategie heeft het nadeel van de traagheid en de onzekerheid. Wat het Overlegcomité van de regeringen deze week nog toestaat, kan volgende week alsnog verboden worden. Dat vreet aan het vertrouwen. Bovendien blijf je zo achter de feiten aanlopen. Durft iemand in alle ernst te beweren dat het sluiten van de theaters de druk op de ziekenhuizen zal milderen? 

Te vrezen valt dat ernstiger ingrepen nodig zullen zijn. En dan ontkom je niet aan het onderwijs. Het virus blijft momenteel vrij circuleren in de lagere scholen, met kinderen die niet gevaccineerd zijn. Kinderen worden zelf gelukkig niet te vaak ernstig ziek, maar ze steken wel ouders, leerkrachten en ga zo maar door aan. Meer dan ooit zijn scholen een van de motoren van de pandemie in de huidige fase. 

Let wel, dan nog kan het erg legitiem zijn om de scholen zoveel mogelijk open te houden. Voor jonge kinderen biedt digitaal afstandsonderwijs geen soelaas. Hen thuiszetten plaatst bovendien een zware druk op gezinnen. In het beste geval leidt dat tot planningsproblemen, in het slechtste geval tot veel ernstiger problemen. 

Dat blijven belangrijke argumenten. Maar als je de keuze maakt om de scholen open te houden, moet je consequent bereid zijn om elders in te grijpen in het samenleven van mensen. De cultuursector sluiten zal niet volstaan.