Hooggerechtshof buigt zich over abortus: moet laatste abortuskliniek van Mississipi sluiten?

“Vermoord je kind niet!” De kreten van Coleman Boyd stijgen uit boven snoeiharde rockmuziek, bedoeld om betogers te overstemmen. “Jongedame”, schreeuwt hij naar een meisje dat niet veel ouder dan 17 jaar kan zijn. “Die baby leeft al en wat je doet is moord! Doe het niet!”

Coleman Boyd staat voor abortuskliniek The Pink House in Jackson, hoofdstad van de staat Mississippi. Sinds zijn overgave aan Jezus Christus is de 49-jarige arts hier meerdere dagen per week te vinden.

In het conservatieve zuiden van de Verenigde Staten is The Pink House het strijdtoneel van de antiabortusbeweging. Dit vaalroze gebouw is de laatst overgebleven abortuskliniek van Mississippi. De vraag is hoelang nog: de staat Mississippi heeft het Hooggerechtshof gevraagd Roe vs. Wade – een uitspraak van het hof die sinds 1973 het recht op abortus waarborgt in de grondwet – onwettig te verklaren. Vanwege deze wet mogen staten het recht op abortus niet verbieden, maar conservatieve staten als Mississippi willen daar zelf over kunnen beslissen.

De rechters buigen zich vanaf woensdag over de zaak in Mississippi, naar verwachting volgt in de eerste helft van 2022 een besluit. Als Roe vs. Wade van tafel gaat, wordt niet alleen in Mississippi het recht op abortus afgeschaft, maar mogelijk ook in twintig andere staten. Daarmee zouden de VS op het vlak van reproductieve rechten in een klap bijna vijftig jaar teruggaan in de tijd.

Bij abortuskliniek The Pink House komt iedere tien minuten een auto aan. De nummerborden uit Texas en Louisiana verklappen dat sommige vrouwen en meisjes meer dan duizend kilometer hebben gereisd voor een afspraak.

Anna, de 15-jarige dochter van Coleman Boyd, staat klaar. Ze tikt op het raam, steekt folders naar binnen. “Laat je kind niet afslachten!”, gilt vader Boyd. “Je hoeft niet naar ze te luisteren”, roept een vrijwilliger van de kliniek.

De rockmuziek uit de kliniek moet steeds weer harder, vertelt proabortusactivist Derenda Hancock. Er staan steeds meer mensen die steeds luider schreeuwen. Iedere dag helpt Hancock de meisjes het gebouw in. “Sommigen schrikken zo van deze lui dat ze in hun auto zitten te huilen voordat ze de kliniek ingaan.”

Voor alle vrouwen is een abortus moeilijk, zegt Hancock, maar hier in het religieuze Mississippi zit het schuldgevoel diep. “Ze rijden hier vaak zonder steun van hun families naartoe en dan horen ze mensen roepen dat ze straks moeder zijn van een dode baby. Het is gestoord! Fucking gestoord!”

Mississippi is de meest religieuze staat van Amerika: 82 procent van de inwoners weet zeker dat God bestaat, slechts 4 procent denkt van niet. Zowel in Jackson als op het platteland staan overal kerken en religieuze instellingen, die zoveel macht hebben dat ze op veel scholen seksuele voorlichting buiten het curriculum weten te houden. Veel jongeren leren weinig tot niets over veilige seks, maar wel dat veel kinderen krijgen een zegen van God is. Het gevolg: het percentage tienerzwangerschappen van meisjes tussen de 15 tot 19 jaar ligt in Mississippi 65 procent hoger dan in de rest van het land.

Toch heeft de staat een van de strengste abortuswetten van het land. Vrouwen mogen hun zwangerschap na vijftien weken niet meer beëindigen. Zelfs daar komt dus binnenkort mogelijk een einde aan. Buurstaat Texas nam eerder een controversiële wet aan die abortussen na zes weken niet meer toestaat, veel vrouwen weten dan nog niet eens dat ze zwanger zijn.

Een overwinning voor christenen zoals Boyd, die hun dagen vullen met het voorkomen van abortussen. Ze zijn aangesloten bij de Church in Jackson, die zich niet met een bekende denominatie associeert. De volgelingen, die ook diensten houden voor andere ‘heidense’ plekken als clubs en cafés, beschouwen zichzelf als “gelovigen in de Heer Jezus Christus die Hem persoonlijk hebben aangenomen als onze Verlosser”.

“Sorry, dat ik dit moet doen”, zegt Boyd twee dagen later, terwijl hij een camera in zijn keuken plaatst. Hij wil het hele gesprek opnemen. “Wij vertrouwen hier geen journalisten.”

Desondanks is Boyd bereid zijn verhaal te doen. Hij gaat zitten op een zandkleurige bank naast zijn vrouw Robin Boyd, 47 jaar oud en zwanger van hun negende. Ze hebben daarnaast ook nog vier kinderen geadopteerd.

Een van hun geadopteerde kinderen is een 5-jarig meisje, dat bij een oudere zus op schoot zit. “Haar moeder,” zegt Boyd, ‘kwam binnen op de eerste hulp van het ziekenhuis waar ik werk. Ze was verslaafd, zwanger en had terpentine gedronken om van haar baby af te komen.”

De diepgelovige Boyd deed de 25-jarige vrouw, die vlak voor deze zwangerschap al een baby had gekregen, een voorstel: wat als hij en zijn vrouw het kind zouden adopteren? Zonder overleg thuis wist hij dat zijn vrouw en kinderen dat een goed idee zouden vinden. De vrouw stemde in. Een aantal maanden later kwam Boyd de vrouw tegen op straat, 37 weken zwanger, drinkend uit een fles champagne, vertelt hij hoofdschuddend. “De volgende dag hebben we haar naar het ziekenhuis gebracht en het meisje er met een keizersnede uitgehaald. Onze dochte was niet veilig daarbinnen.”

Als een vrouw zwanger is, meent Boyd, dan zit er in haar lichaam nog een lichaam en dat lichaam is van God. Daarom staan hij en zijn vrouw voor de kliniek te roepen en te schreeuwen. Ze doen Gods werk. “Vanaf het moment dat de spermacel en de eicel elkaar ontmoeten begint het leven. Het is onze verantwoordelijkheid om dat leven als waardig te beschouwen.”

Aangewezen op de kerk

Religie en armoede zijn in Mississippi, de armste staat van de VS, onlosmakelijk met elkaar ver­weven. Bijna 20 procent van de inwoners leeft hier onder de armoedegrens, maar voor maatschappelijke hulp zijn zij bijna volledig op de kerk aangewezen. Als je in dit deel van Amerika in de gevangenis belandt, mentale problemen ontwikkelt, een drankprobleem of drugsverslaving hebt, is er ergens een pastoor of dominee die zijn hand naar je uitreikt en je het rechte pad op helpt: het rechte pad van Jezus Christus.

Ook Boyd zat als kind aan de drugs. “Ik snoof als tiener al alles wat ik tegenkwam.” Zelfs de chemicaliën die in brandblussers zitten. Op een avond werd hij hier zo high van dat hij het huis van een meisje verwoestte. “Daarna werd ik geraakt door de Heilige Geest en gooide ik mijn leven om.” In de kerk ontmoette hij zijn vrouw, die kort daarvoor God had gevonden, op de vlucht voor een vriendje met een heroïneprobleem.

Op een dag in 2017 schoot een van zijn zoons een andere zoon per ongeluk in zijn rug. Daarna reed de buurvrouw een van zijn dochters aan. “God gaf mij billenkoek”, aldus Colemans verklaring voor deze rampspoed. “Hij strafte me. Ik wist wat hij bedoelde: dat ik levens moest gaan redden van kinderen die anders zouden worden afgeslacht.” Sindsdien zijn de Boyds te vinden op de stoep voor The Pink House.

Slechts 27 procent van de Amerikanen wil af van de Roe vs. Wade-wet, zo blijkt uit een recente peiling van Washington Post-ABC News. Maar sinds oud-president Trumps benoeming van drie conservatieve rechters, die nu een meerderheid vormen in het Hooggerechtshof, heeft de strijd tegen abortus toch aanzienlijke kans van slagen.

Als abortus inderdaad wordt verboden, dan kunnen inwoners van Republikeinse staten als Mississippi naar staten reizen waar abortus nog wel legaal is. In de praktijk betekent het dat abortussen alleen nog mogelijk blijven voor rijke mensen.

Een ander mogelijk gevolg van een verbod is dat het gebruik van de abortuspil, die tussen de 130 en 300 euro kost en thuis kan worden ingenomen, gangbaarder wordt. Nu zijn veel vrouwen huiverig die te nemen, omdat ze er weinig van afweten, maar ook omdat er neppillen in omloop zijn.

Boyd gelooft overigens niet dat abortus door het Hooggerechtshof afgeschaft zal worden. Hij denkt dat conservatieve politici en rechters zeggen dat ze tegen abortus zijn, om stemmen te winnen bij conservatieve Amerikanen, maar er niets tegen doen als het erop aankomt.

Maar wat als het Hooggerechtshof abortus straks toch verbiedt en de laatste abortuskliniek van Mississippi echt wordt gesloten? Een grote grijns vult het gezicht van Boyd. “Dan rijden we met een bulldozer over The Pink House en bouwen daar een kerk.”