Wat een chaos: Standard verliest met 0-3 van Charleroi, Laforge fluit match vroeger af door wangedrag fans

Bij de 0-3 op het uur was de maat vol voor de Luikse aanhang. Het begon met ‘Venanzi demission!’ en mondde uit op vuurpijlen op het veld. Laforge stuurde de spelers naar de kleedkamer. De wedstrijd werd hervat, maar van een echte match was geen sprake meer. Bokadi duwde de beste kans voor Standard nog voorlangs.

De wedstrijd leek uit te doven, tot de Standard-fans enkele minuten voor het einde van de reguliere speeltijd opnieuw rookbommen op het veld gooiden. Voor Laforge het sein om de wedstrijd vroegtijdig af te fluiten. Daarop besloten enkele thuissupporters om het veld te bestormen en de confrontatie aan te gaan met de bezoekende fans. Het Belgisch voetbal heeft vandaag op z’n zachtst gezegd opnieuw geen goede beurt gemaakt.

Het sportieve verhaal verdwijnt zo naar de achtergrond en dat is voor de Karolo’s een spijtige zaak. Op de geblesseerde Van Cleemput na, trad Charleroi aan met wat kan beschouwd worden als de typeploeg van Edward Still. Bij Standard nam de herstelde Bodart opnieuw zijn plaats in, hoewel Henkinet de voorbije wedstrijden goed tot uitstekend keepte. Hiërarchie gerespecteerd, dus. Opvallender was de aanwezigheid aan de aftrap van Lestienne. Voor het eerst dit seizoen, na een paar weken geleden te zijn opgevist.

Lestienne liet zich trouwens gelden. Van zijn voet vertrokken een handvol centers die een doelpunt hadden kunnen opleveren. Muleka smeet zich wel telkens weer naar de bal, maar kwam een fractie te laat of stuitte op Andreou of Koffi.

Charleroi liet zich niet onbetuigd. Meer zelfs: de Carolo’s openden halfweg de eerste helft de stand. Bodart pareerde een poging van Gholizadeh, maar Nicholson was goed gevolgd en duwde de bal tegen de netten. Voor de Jamaicaan zijn negende doelpunt van het seizoen. En niet zijn laatste van de avond…

Gewoontegetrouw werd er in deze Waalse clash stevig gebikkeld. Heel even leek het zelfs uit de hand te lopen. Aanleiding daartoe was het tweede doelpunt van Charleroi. Nicholson kopte tegen de paal en Knezevic schoof de terugkaatsende bal binnen. 0-2! De Rouches protesteerden heftig. Ze waren van oordeel dat ref Laforge de actie die tot het doelpunt leidde, had moeten onderbreken omdat Laifis geblesseerd op de grond lag. Iedereen op een hoop en Laforge die het overzicht trachtte te behouden. Uiteindelijk beperkte hij zich tot gele kaarten voor Donnum en Ilaimaharitra. De de overkant zorgde een toeschouwers voor afwisseling door rustig het veld op te wandelen. Raskin stak het veld over en begeleidde de man tot achter de publiciteitsborden.

Charleroi liet na de rust het initiatief de Rouches maar die deden er weinig of niets mee. Het waren integendeel de Carolo’s die nog verder uitliepen. Zorgane, die ook al aan de basis lag van de openingstreffer, stuurde Nicholson diep. Eén tegen één met Bodart, scoorde de Jamaicaan zijn tweede van de avond, zijn tiende in totaal. Eerst leek het dat het doelpunt zou worden afgekeurd wegens buitenspel. De VAR controleerde en valideerde: 0-3.

Toen er na de wedstrijdonderbreking opnieuw een vuurpijl in de buurt van Arnaud Bodart belandde, aarzelende de doelman van Standard niet om die zelf te verwijderen. “Iemand zei dat ik gek was. Dat ik mijn handen had kunnen verbranden. Op het moment zelf heb ik er, eerlijk gezegd, geen rekening gehouden met dat risico. Ik wilde absoluut vermijden dat de scheidsrechter de match een tweede keer — en deze keer allicht definitief — zou stilleggen. Het leven is niet altijd mooi en als het misloopt mag je je verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. Wat ik deed, was misschien onverantwoord, maar ik vond het deel uitmaken van mijn rol als professional.”

“We moeten nu naar onszelf kijken. Niet voor ons of achter ons. En samen een oplossing vinden om een nog grotere crisis te vermijden. Ik stop mij niet weg en niemand mag dat nu doen. We moeten niet bang zijn voor een harde woordenwisseling, voor een dispuut binnen de groep. Dat lijkt mij de beste manier om onze frustraties te evacueren.”

“Het eerste tegendoelpunt heeft onze wedstrijd veel meer dan nodig beïnvloed. We waren nochtans goed begonnen, al lieten we de kansjes onbenut die we tijdens de aanvangsperiode afdwongen. Onze reacties na de rust was nul komma nul. We misten de vonk om het tij te doen keren. Het is niet de eerste keer dat zoiets ons overkomt, en daaraan verhelpen vergt tijd die we niet meer hebben. We zijn in de rangschikking diep teruggezakt en toch moeten we nu in de eerste plaats onze positie stabiliseren. Om daarna uit het dal te kruipen waarin we ons bevinden. Hoe donker de nacht ook is, er is altijd een volgende ochtend.”