Vriendin van Jürgen Conings spreekt: ‘Zijn haat voor de ­overheid of de maatschappij is precies een eigen leven gaan leiden in zijn hoofd’

De nachtmerrie voor Gwendy Przeniczka begon op 17 mei vorig jaar. Toen stal haar vriend Jürgen Conings wapens uit een kazerne en verdween hij spoorloos. Zijn afscheidsbrief was alarmerend genoeg voor het federaal parket om van een potentieel terroristische daad te spreken. Wekenlang werd er met man en macht naar hem gezocht. Het hele land stond op zijn kop. Ondertussen moest viroloog Marc Van Ranst wekenlang met zijn gezin naar een safehouse.

Een maand later werd het lichaam van Jürgen Conings gevonden in het Dilserbos, het bos waar eerder wekenlang werd gezocht. Uit onderzoek bleek dat hij zichzelf van het leven beroofde, mogelijk zelfs vrij kort na zijn verdwijning.

Antwoorden

Sindsdien was zijn vriendin op zoek naar aanwijzingen. Via haar advocaat vroeg ze inzage tot het dossier. “Ik zocht rust en zocht antwoorden”, vertelt ze aan Het Laatste Nieuws. Want intussen circuleerden er allerhande complottheoriën over de dood van Conings. “Ze hebben een foto van zijn rechterbovenarm getoond, gemaakt bij de autopsie. Zijn grote tattoo was nog goed zichtbaar. Voor mij was dat voldoende. Ik begrijp de vele meningen van de mensen, maar ik ben altijd blijven geloven in de professionaliteit van de wetsdokter.”

Waarom haar vriend deed wat hij deed, is ook voor haar een raadsel. Wel weet ze dat hij een zwaar rugzakje meedroeg op het moment dat ze hem leerde kennen. Conings had een heel zware periode als tiener, hij verloor zijn beide ouders.

Professioneel zat het hem ook niet mee. Na een klacht en interne sanctie mocht hij niet meer bij de militaire politie in het Brusselse werken. “Plots zat hij met een kantoorjob en keek hij alle dagen vanachter zijn computer tegen een witte muur. ‘Dit is niks voor mij, Gwendy’, sms’te hij mij dan soms.”

Zelf verdacht

Dat ze als levenspartner van Jürgen Conings halfweg juni zelf plots verdacht werd, hakte er bij haar heel hard in. Ze werd om 7 uur ’s morgens meegenomen, werd urenlang ondervraagd door de onderzoeksrechter en moest zelfs een nacht in de cel ­doorbrengen. “Dat kleeft nog steeds aan mij, vooral de manier waarop”, vertelt Przeniczka. “‘Ge krijgt het voordeel van de twijfel’, zei hij na afloop. Hij dacht dus écht dat ik meer wist, maar er was helemaal niets…”

Ze blijft zich wel afvragen wat haar vriend bezielde. Het leek wel of haar vriend twee ­verschillende personen was, zegt Przeniczka in het interview. “Zijn haat voor de ­overheid of de maatschappij is precies een eigen leven gaan leiden in zijn hoofd. Het moet daar ontspoord zijn, in een soort waan die hij met niemand deelde en hij is er ver in gegaan. Dat lijkt me duidelijk. Hij zat precies vast, zag geen uitweg meer. Wie kon zich ook maar inbeelden dat hij dit zou gaan doen?”