‘Op slot’: de match is nog bezig, maar hier heeft u alvast de analyse

De beste rampen zijn die waarop je nog lang voor het einde in zicht is al een terugblik krijgt. Zo zal men het tijdens die frisse aprilnacht in 1912 ongetwijfeld over de ontstaansgeschiedenis van de White Star Line hebben gehad, en kan het haast niet anders of Martien Meiland heeft al een tweede biografie op stapel staan. En kijk, omdat de VRT nog niet genoeg Journalen, Terzakes, Afspraken en Zevende dagen heeft, komt ze nu ook met Op slot om het eindelijk eens over de coronacrisis te hebben.

Want hoe zat dat ook alweer?

Kon dit niet wachten? Had Michaël Van Droogenbroeck niet nog even op die hete kolen kunnen blijven zitten, op zijn minst tot de lijken lauw waren? De man wil in deze documentaire de gevolgen van de coronacrisis op de maatschappij belichten. Welnu, het is niet omdat dit land al 190 jaar door eenogen wordt geleid, dat wij allen blind zijn. Of heeft de man naast de voordeur ook alle ramen dichtgespijkerd?

We wéten dat alles kut is. Vanwaar het komt, wat we moeten doen, dat een groot aantal idioten het niet doet. En dat geen enkele politicus iets verkeerd doet, komen ze ons in Op slot met plezier zelf ook nog eens vertellen. Zo’n docu heeft absoluut bestaansrecht, elk trauma wordt uiteindelijk een mop, maar niet terwijl het zich nog volop aan het voltrekken is. Je gaat ook niet aan een ziekenhuisbed zitten, knipogen en met een brede grijns vragen: “Zeg, weet je nog, toen je kanker had?” Laat ons even uitzieken, weer werk vinden, ergens wat chrysanten gaan neerzetten, en we zullen daarna wel zien of we de hele zooi nog eens willen oprakelen.

Liever had ik een programma bekeken waarin experts alternatieven presenteren voor een maatschappij die duidelijk het spoor bijster is. En dan spreek ik niet over de maatschappij van vandaag, maar die zoals ze eruitzag in pakweg 2019. Die van het ‘oude normaal’. Toen ook al veel te lang schamper werd gedaan over het onderwijs en de zorgsector. Over leraren met hun vele vakantiedagen, en verpleegsters die vast nog wel wat extra patiënten in hun rondes konden inplannen. Toen de cultuursector ook al werd gepest door onze minister-president, die die linkse profiteurs met hun liedjes en hun monoloogjes maar wat graag te grazen nam voor een knipoog van een grootindustrieel. Toen 3M ons nog gesubsidieerd mocht vergiftigen zonder dat iemand daar lastige vragen bij stelde, al dan niet knipogend en met een brede grijns. Kon de VRT dáár geen docu over maken? Er zijn vast nog wel wat bedrijven druk bezig ons te vergiftigen, en wees maar gerust dat het op kosten van de patiënt is. En is er al stroom in Pepinster? Of telt dat niet als ramp?

Het liefst van al had ik een samenleving gezien die zichzelf niet zag door slechts twee ogen.

Op slot, dinsdag om 21.20 uur op Canvas.