“It’s beginning to look a lot like Christmas”, zingt Michael Bublé. En gelijk heeft hij. Overal duiken kerstbomen op en maken mensen zich op voor wat de gezelligste tijd van het jaar zou moeten zijn. Inderdaad, tante corona is nog op bezoek en dus zijn we nog wat beperkt in onze contacten. Geen kerstmarkten bijvoorbeeld en dat is toch wel bijzonder jammer. De eerste Kerstmarkt in Heers zal ik nooit vergeten. De Tempeliers, toenmalig organisator van de kerstmarkt, hadden me gevraagd of ik, verkleed als Kamiel Spiessens, de markt officieel wou openen. Uiteraard wou ik dat doen! Het was die dag over de koppen lopen op de markt. Kamiel ging iedere standhouder persoonlijk begroeten en werd overal op een drankje getrakteerd. Zwaar, héél zwaar.

Een jaar later stond ik, samen met Patrik Roppe en andere leden van het oudercomité van de CVS (Centrale Vrije School), zelf op de kerstmarkt. We baatten toen het allereerste drankstandje op de kerstmarkt uit. Specialiteit van het huis: jenever van Wissels, ambachtelijk gestookt, niet te versmaden en... bijzonder verraderlijk. Nooit eerder had ik zoveel dronken mensen op een weekend bij elkaar gezien. “Drink ene mee hè”, werd ons vaak toegeroepen. “Het is niet te begrijpen dat jullie zo goed tegen de drank kunnen”, hoorden we vaak. Wel, het geheim van de chef was dat wij een fles jenever gevuld hadden met... water! Goedkoop, je kan er uren van drinken en het zorgt voor een geweldige winstmarge.

De laatste kerstmarkt die we meegemaakt hebben, dateert van 2019. Die bewuste zaterdagavond gingen we naar de kerstmarkt van Borgloon. Ik herinner me dat het bijzonder koud was. Op het moment dat we naar huis wilden gaan, botsten we letterlijk op Rika en Rudy. Even later schoof ook Alex aan. Wat volgde was een memorabele avond. Het was ook de geboorte van ‘Het Kiekenkot’, de WhatsAppgroep van Rika, Alex en mezelf. Je wil niet weten wat er daar allemaal passeert. De Kloek, het Kieken en de Bloan vormen sindsdien een geweldig trio. Met z’n allen hadden we uitgekeken naar de kerstmarkt van dit jaar, helaas...

Sinterklaas is inmiddels het land uit en dus mag het officieel: de kerstboom mag gezet worden. Eerlijk, thuis stond hij al even. Het compromis was wel dat er voor 6 december, behalve lichtjes, geen andere versiering in de kerstboom werd gehangen. Die boom zal ook, net als vorig jaar, blijven staan tot Valentijnsdag. Het zorgt voor een beetje extra licht, warmte en gezelligheid. Neen, pakjes liggen er nog niet onder. Ik moet eigenlijk dringend het lijstje van Seppe en Lisse bekijken, want anders is het weer stressen om de pakjes op tijd thuis te krijgen.

Een kerstboom en poezen… dat gaat eigenlijk niet samen zou je denken. Toch wel! Destiny en Rosy zijn inmiddels 9 jaar en laten de kerstboom, op een zeldzame uitzondering na, links liggen. Destiny is er wel al eens ingekropen, maar ze deed dat zo voorzichtig dat geen enkele kerstbal bewoog, laat staan dat er in al die jaren eentje gevallen zou zijn. Alle drie de poezen kruipen wel al eens in de rieten mand onder de kerstboom en ze poseren regelmatig voor een foto. Die éne foto van de kerstboom waar je enkel de oogjes van Destiny ziet, heb ik niet gevonden. Ik heb dan maar gekozen voor deze foto van onze Peeta. Vrijdag is hij jarig en dus verdient hij het om, poserend voor de kerstboom, in de krant te staan.