Voormalige bestuurders Lernout & Hauspie veroordeeld tot 655 miljoen euro schadevergoeding: ‘Justitie maakt hier een heel slechte beurt’

Wat is er juist beslist?

“Na een heel lange procedure is er eindelijk een uitspraak voor de individuele beleggers die geïnvesteerd hadden in L&H. Het strafrechtelijke deel van de zaak was allang afgehandeld. De bestuurders van het bedrijf waren veroordeeld tot celstraffen, enkelbanden en boetes voor fraude. Maar er is ook een burgerlijk aspect: de beleggers die ook recht hadden op een uitspraak. En die is er nu, na al die jaren.

“De rechtbank heeft beslist dat er een schadevergoeding van 655 miljoen euro betaald moet worden aan de schuldeisers. Het gaat om ongeveer 4.000 individuele beleggers. Jaren geleden waren dat er meer dan 10.000, maar we zijn 20 jaar verder: er zijn mensen overleden, en anderen hebben de handdoek gegooid.

“Naast de beleggers zijn er ook de curatoren die het faillissement afgehandeld hebben. L&H is heel snel na het fraudeschandaal failliet gegaan. Bij het begin van het proces zijn ze al failliet verklaard, wat betekent dat er al van in het begin een zware hypotheek lag op het betalen van een eventuele schadevergoeding.”

Wat betekent dit vonnis concreet?

“De enige beklaagden die nog hoofdelijk aansprakelijk waren, zijn de zes bestuurders die ook veroordeeld werden voor fraude. Naast Jo Lernout en Pol Hauspie gaat het om Nico Willaert, Gaston Bastiaens, Carl Dammekens en Tony Snauwaert. Dat betekent dat deze zes individuen veroordeeld zijn tot het betalen van de schadevergoeding. Als belegger kan je in principe dus bij hen aankloppen.”

Zullen de gedupeerden hun geld terugzien?

“De beleggers kunnen in theorie wel bij die mensen aankloppen, maar meer dan een theoretisch vonnis is dit eigenlijk niet. Die mensen hebben dat geld niet. De beleggers hebben gelijk gekregen, maar ze hebben er niets aan want het geld is er niet.

“Bovendien staan de curatoren vooraan in de rij en zij zijn de grootste schuldeiser. Als zij al een deel van hun geld terugkrijgen, schiet er zeker niets meer over.

“De advocaten die de burgers bijstonden, hadden om deze reden geëist dat ook Dexia, de huisbankier van L&H, en het accountantkantoor KPNG mee in bad werden getrokken. De rechtbank heeft dat niet gevolgd en heeft hen vrijgesproken. Anders konden de beleggers daar hun geld eisen. Eigenlijk wist je al vooraf dat dit vonnis, wat er ook uitgesproken zou worden, een maat voor niets was.”

Kunnen de gedupeerden dan niets doen?

“De individuele beleggers kunnen in theorie wel een gerechtsdeurwaarder laten aanstellen die in hun naam een solvabiliteitsonderzoek doet en dus gaat kijken of het geld er is. Maar die werkt natuurlijk ook niet voor niets. Stel dat je recht hebt op 2.000 euro schadevergoeding, dan moet je de afweging maken of het het wel waard is om te betalen voor een dergelijk onderzoek. Want als aan het einde van de rit blijkt dat het geld er niet is, krijg je niets en ben je je geld ook kwijt.” 

Waarom heeft het 20 jaar geduurd om tot dit vonnis te komen?

“Collectieve actie in ons land ligt heel moeilijk. Als je met duizenden mensen tegelijk een zaak start – denk ook aan Arco en BNP Paribas Fortis – bots je altijd tegen een muur van de rechtsgang die heel moeilijk loopt. Dat is een groot verschil met de VS, waar classactions al lang ingeburgerd zijn. 

“Het is heel jammer dat een dergelijke zaak – het ging bij aanvang om meer dan 10.000 individuele beleggers – zo lang heeft aangesleept. Dit is geen goede zaak voor het vertrouwen in de rechtsgang in ons land. Let op: dat is geen verwijt aan de magistraten, maar de justitie maakt hier een heel slechte beurt.”