Maak kennis met ‘Dolmen’, een bastaardkind van ‘Dark Souls’ en ‘Dead Space’

Wanneer je in een nieuw begonnen videogame al ergens tijdens de eerste zeven minuten doodgaat, weet je meteen waarmee je te maken hebt: yep, weer zo’n ‘Soulsborne’. Een jaar of tien geleden maakte de Japanse gamedesigner Hidetaka Miyazaki school met zijn brutaal moeilijke ‘Demon’s Souls’-, ‘Dark Souls’- en ‘Bloodborne’-games, in die mate zelfs dat er een soort subgenre van het actierollenspel uit ontstond. Het vraagt behendigheid, doorzettingsvermogen én een doorgedreven kennis van de achterliggende spelsystemen om zo’n game doorgespeeld te krijgen, en dat zijn kwaliteiten die de Braziliaanse studio Massive Work nu dus ook in ‘Dolmen’ aan het steken is.

De game brengt die formule wel naar een nieuw soort setting: in plaats van een duistere fantasywereld serveert Dolmen je, zoals de makers het noemen, ‘Lovecraftiaanse horror’. Maar die beschrijving, genoemd naar de vroeg-twintigste-eeuwse horrorschrijver H. P. Lovecraft, is vandaag eerder een modeterm aan het worden onder gamemakers. Lovecraft schreef ‘kosmische horrorverhalen’, die onder meer draaiden om het gevoel van beklemming die mensen voelen wanneer ze worden geconfronteerd met het uitgestrekte, troosteloze universum en de – naar menselijke normen dan - gruwelen die dat voortspruit. Misschien zal de verhaalcampagne van Dolmen een paar van die Lovecraftiaanse elementen bevatten, maar de gameplay van de twee delen van het spel die we geserveerd kregen deed ons eerlijk gezegd eerder aan de ‘Dead Space’-ruimtehorrorgames denken. Maar dan met roleplayinggame-invloeden.

Waarover gaat ‘Dolmen’? In essentie om een kristalsoort. Dolmen-kristallen zijn een onbetaalbaar materiaal, dat in de toekomst die de game schetst essentieel is voor ruimte-exploratie en communicatie tussen verschillende dimensies. In die toekomst heeft is de mensheid een interplanetair kolonisatiepad ingeslagen, met private bedrijven die andere werelden exploiteren voor militaire en technologische doeleinden. Zoan, een van die corporaties, heeft zo een concessie op de planeet Revion Prime, en stuurt genetisch gemanipuleerde mensen die ‘Drillers’ worden genoemd om de Dolmen-kristallen uit de korst van die wereld te graven. Alleen gaat er plotseling iets mis, en beginnen vreemde, vraatzuchtige wezens uit de tochtgaten van de planeet te kruipen. Aan de speler, een huurling, om de boel te onderzoeken en vooral de Dolmens veilig te stellen.

Al gauw kom je oog in oog te staan met die lieverdjes, die in essentie op reusachtige geleedpotigen lijken, en moet je zowel je tactische inzicht als je behendigheid inzetten om ze de baas te blijven. Je hebt slag- én schietwapens tot je beschikking, maar het vermogen om tijdig weg te rollen of aanvallen goed getimed te blokkeren is veel belangrijker. Veel van je succes zal afhangen van het type wapen dat je gebruikt, én met welke elementen: je hebt stralen en energieslagen met vuur, cryogene technologie (dingen bevriezen dus) en zuur, en verschillende vijanden hebben een verschillende kwetsbaarheid voor een van die elementen.

En dan is er dat upgradesysteem, dat uit liefst 76 unieke stukken pantser bestaat, net als een hele rist verschillende schilden, vijfentwintig slagwapens en twaalf vuurwapens. Dat alles valt verder te upgraden door middel van de kracht van buitgemaakte Dolmens. Maar die raak je ook weer kwijt als je niet oplet: bij één overlijden kun je alles nog recupereren door terug te keren naar de plaats waar je het loodje legde. Steek je tijdens die nieuwe tocht opnieuw de moord, dan ben je alles kwijt. Kenners weten: meer ‘Soulsborne’ dan dat zul je je games niet snel vinden.