Racing Genk boekt eerste zege onder Storck, die uiteraard tevreden is: “Ik zag een team”

‘Het Storckeffect’, dan toch. Die zat al even klaar. Een beetje gewoon doen is vaak al gek genoeg. Racing Genk voetbalde tegen Charleroi in z’n vertrouwde 4-3-3 opstelling. De eerste keer onder Storck. De Duitser probeerde het tegen Rapid in een 4-4-2 en tegen Gent in een 3-4-2-1. Een ploeg die op zoek is naar zichzelf is het meest gebaat bij een beetje houvast. 

Genk won uiteindelijk, maar het werd eerst slechter voor het beter werd. Zeker na een moeizame beginfase én een achterstand. Bernd Storck kan er natuurlijk niets aan doen dat simpele inspeelballen op een halve meter van hun bestemmeling arriveren. Een teken van de vertrouwenscrisis, want kwaliteit ís er met hopen in de Cegeka Arena. Alleen heeft deze groep de laatste tijd zoveel klappen gehad. Storck liet de voorbije week geen spaander heel van zijn elftal. Tactisch onbekwaam, fysiek onvoldoende, de Zuid-Amerikanen moesten zelfs nieuwe noppen onder hun schoeisel vijzen. Met welk gevoel stap je als speler dan eigenlijk nog de grasmat op? De minste tegenslag is voldoende om dit Racing Genk te destabiliseren. “Maar de organisatie stond goed en we probeerden ook dominant te voetballen”, zei Storck. Iets voor de 10.000 fans om zich aan op te trekken. ‘Jullie inzet is de onze niet waard’, stond op een spandoek in Tribune Zuid te lezen. Stil protest dat niet onopgemerkt bleef. “Ik begrijp hen”, zegt Storck. “Het is aan ons om hen er opnieuw bij te betrekken, met prestaties als deze moet dat ook lukken.”

In de momenten dat het tegen zit, zit ook werkelijk alles tegen. Sporting Charleroi trapte voor rust tweemaal naar doel en puurde daar evenveel doelpunten uit. Tchatchoua zag zijn schot via het been van Juklerod achter Vandevoordt belanden. Op slag van rust poeierde Gholizadeh knalhard voorbij de Genkse doelman. “We hadden de pech dat hun twee kansen ook twee keer een goal opleverden.”

Racing Genk had zich na de achterstand wél weer in de wedstrijd geknokt. Met dank aan Junya Ito. Eerst vond hij het hoofd van de hardwerkende Onuachu voor de gelijkmaker en vijf minuten later schoot hij zelf de 2-1 voorbij Koffi. De eerste goals van Onuachu en Ito sinds eind oktober. De Genkse sterkhouders hebben diep gezeten de laatste weken en dan vooral de Japanner. Zijn eerste kennismaking met Storck verliep niet al te beste. De nieuwe coach stelde Ito tegen zijn voet op tegen Wenen en haalde hem bij de rust al naar de kant. Nadien kreeg hij de volle lading, tot hij in een hoekje zat te kniezen. Tegen Gent speelde Ito een non-match als rechter wingback. Een rastalent als Ito gaat echt niet beter voetballen als je hem onder de grond stopt. Genk moet hopen dat het weer goed zit in het kopje na die goal en de assist, de fans staken hem alvast een hart onder de riem.

Na rust kwamen we plots in een fase waarin alles kon. Bessilé ging z’n kans, waarom ook niet. Zijn knal botste op de paal. Het veld werd iedereens vijand, heus niet enkel bij de jongens uit Zuid-Amerika. Schuivers bij de vleet. Hrosovsky probeerde het en trof raak. Koffi verloor zijn evenwicht bij het afzetten en grabbelde vruchteloos naar het leer dat in de verste hoek verdween. Een voorsprong doet in Genk meestal de alarmbellen afgaan, maar niet deze keer. Kwaliteit nam de bovenhand. Thorstvedt bediende de sterk ingevallen Luca Oyen met een hakje en het jeugdproduct stelde de Genkse zege veilig. Storck liet in de slotfase ook nog de 18-jarige Tuur Rommens debuteren. “Ik zag een team”, zei een tevreden Storck na afloop. “We hebben nog heel veel werk, maar we zijn wel op goede weg.” Is dit de overwinning van de ommekeer?