Eindelijk: de klassieke zenders omarmen de helden van het internet

Jonathan Medart is de vreemde eend in de bijt van Dancing with the Stars, de danswedstrijd op Play 4 waarin hij het opneemt tegen Nora Gharib, Nina Derwael en andere namen die u wellicht wél iets zeggen. Op TikTok entertaint Medart een half miljoen volgers met humoristische sketches.

Eerder deze week werd Nathan Vandergunst, alias Acid, uit De Slimste Mens ter Wereld geknikkerd. In totaal zat de Blankebergenaar vijf afleveringen uit. Zo ontdekten ook 30-plussers Vlaanderens beruchtste YouTuber, tot voor kort bij die doelgroep bekend door zijn accent – een soort Sergio Herman die te lang heeft liggen garen. Het zijn twee recente voorbeelden van hoe Play 4 door middel van internetfenomenen een jonge doelgroep probeert aan te boren.

Er breekt zo stilaan een nieuw tijdperk aan. Average Rob speelt de hoofdrol in Match, een webserie die vanaf eind december te zien is op VRT NU. Op Instagram volgen 435.000 mensen de absurdistische content van Robert Van Impe, op YouTube heeft hij 100.000 abonnees. Jongeren kijken nog nauwelijks live televisie, dus moeten klassieke zenders op zoek naar een manier om de aandacht van de vingervlugge generatie te trekken. Een mogelijke oplossing ligt bij de rolmodellen van de jeugd.

Dat jonge talenten een kans krijgen in de klassieke media is niet nieuw, maar wanneer de VRT, VTM of Play-zenders tot voor kort nieuwe gezichten lanceerden, gebeurde dat meestal in formats die voor jongeren bedoeld waren, zoals wtFOCK, #LikeMe en Vloglab. Nu wordt dus ook naar persoonlijkheden gezocht in de leefwereld van tieners en twintigers die kunnen aarden in volwassenenentertainment.

Die strategische keuze komt geen moment te vroeg, vindt Hannes Coudenys, medebedenker van De Jamies, de prijzen voor Vlaamse online videomakers. “Ze hadden de stap al langer moeten zetten. Jongens als Acid en Average Rob worden nog regelmatig beschouwd als randfenomenen – de klassieke media besteden nauwelijks aandacht aan hen – terwijl ze een groter bereik hebben dan de klassieke zenders.”

“Acid is recent uit een reclamespot met Jean-Claude Van Damme geschrapt,” weet Coudenys, “omdat die laatste niet op de set wilde staan met een YouTuber.” De traditionele mindset van mediamakers heeft elke vorm van vooruitgang belemmerd, waardoor Vlaanderen een grote achterstand heeft op Nederland, waar online mediamakers niet als exotische soort worden beschouwd. De digitalisering omarmen, heeft bij onze noorderburen de doorstroming van jong talent bevorderd.

X-factor

“Kom vooral niet af met ‘er is geen talent’, want er is talent genoeg”, zegt Hannes Coudenys. Er was simpelweg een koerswijziging nodig aan de top van de Vlaamse mediabedrijven, en die lijkt in gang gezet.

“Als zender willen wij zo’n breed mogelijk publiek bereiken. Daarom moet je de vinger aan de pols houden en de daarbij horende noden voeden”, aldus Annick Bongers, programmadirecteur bij Play 4. “Jongeren zullen nooit meer zoveel lokaal kijken als 30- of 40-plussers, maar de titels die wél relevant voor hen zijn, moet je ook voor de jongere generatie interessant maken.”

Veranderen doe je zowel voor als achter de camera, gaat ze verder. “De laatste twee jaren is de redactie van De Slimste Mens gevoelig verjongd en dat zie je. De redactie zoekt en schuift andere persoonlijkheden naar voor dan vroeger. Mijn kinderen van 10 en 13 hebben voor het eerst meegekeken, omdat er met Acid een kandidaat was die ze kenden. De campagne vooraf was ook heel cool en aantrekkelijk voor de jeugd.”

Het huidige seizoen van De Slimste Mens kan zowel op lof als op kritiek rekenen. De ene vindt de deelnemerslijst actueel, divers en fris, terwijl de andere afhaakt doordat sommige gezichten niet familiair zijn. Uit de statistieken is af te leiden dat de jongeren mee zijn met de verandering. Naast lineair wordt er dezer dagen veel online gekeken via het streamingplatform GoPlay. Daar is 54 procent van de DSMTW-kijkers jonger dan 25 jaar. De afleveringen waarin Acid te zien was, waren met een riante voorsprong de populairste, samen met de openingsaflevering “die het traditioneel altijd goed doet”.

Het loont dus om een fascinerend figuur als Acid over de vloer te krijgen, maar wat hebben zij erbij te winnen? “Ze kunnen zich tonen aan een publiek dat hen niet kent. Ze willen, net als wij, zo breed mogelijk gaan”, denkt Annick Bongers. Volgens Hannes Coudenys zijn ze deels uit op erkenning: “Het is zéér frustrerend om als content creator, YouTuber of vlogger telkens opnieuw te moeten uitleggen wat je net doet en waarom je relevant bent, terwijl je soms meer kijkers haalt dan het gemiddelde programma op televisie.”

Coudenys hoopt vooral dat voornoemde gevallen geen uitzonderingen zijn en dat de zenders in jongeren blijven investeren. “Die talenten hebben bestaansrecht, ze hebben voor een bepaalde groep de x-factor, net zoals Niels Destadsbader dat volgens anderen heeft.”

Bij Play 4 zijn er gesprekken gaande met nieuwe gezichten, besluit Bongers, “niet om meteen een show te presenteren, maar om hen als kandidaat of gast een volwaardige plaats in het programma te geven. We moeten goed nadenken over wie we waarvoor vragen, maar als er een match is? Dat is voor alle partijen een goede zaak.”