Direct naar artikelinhoud
InterviewAnne-Laure Vandeputte

Anne-Laure Vandeputte stapt door Oostende: ‘Als kind haatte ik het nochtans, wandelen zonder doel’

Actrice Anne-Laure Vandeputte houdt van wandelen en al zeker in Oostende. Vaak trekt ze er in haar eentje opuit, maar nog liever stapt ze samen met haar zus.Beeld Eva Vlonk

Actrice Anne-Laure Vandeputte houdt van wandelen en al zeker in Oostende. Vaak trekt ze er in haar eentje opuit, maar nog liever stapt ze samen met haar zus.

De wind beukt genadeloos in op het desolate Oostendse strand. Maar het gure weer houdt Anne-Laure Vandeputte en haar zus Emmeline niet binnen. Ze giechelen wanneer de zeebries hun kapsel overhoop haalt. Vertellen honderduit, zoals enkel zussen dat kunnen. “Als kind haatte ik het nochtans, wandelen zonder doel”, zegt ze. “Ik vond het raar dat volwassenen dat deden. En kijk, nu vind ik het heerlijk.” Haar vrienden vinden het een beetje vreemd dat ze ook in Brussel, waar ze sinds kort woont, overal te voet naartoe gaat. “Ik neem zelden de tram en omdat het in de hoofdstad echt bergop-bergaf gaat, ga ik niet langer met de fiets, zoals ik dat in Antwerpen deed. Na een avondje met vrienden of na een voorstelling vind ik het fantastisch om een halfuurtje naar huis te stappen. Dat maakt mijn hoofd helemaal leeg.”

Maar wandelen in Oostende is toch van een andere orde. Ze komt er vaak, zeker nu haar ouders er een appartementje hebben gekocht. “Ik kan er de stad achterlaten. Je stapt van de trein en je bent meteen in een andere wereld. Hier rondstruinen is heerlijk.” Zeker met haar zus, die ze een van de belangrijkste personen in haar leven noemt. “Doorgaans kan ik mijn hoofd niet zo goed leegmaken met iemand erbij, maar met haar lukt dat perfect. We kunnen perfect lullen tegen elkaar. Over alles. De liefde, de afwas, het leven… Alles wat er in ons opkomt. Soms wordt het een beetje filosoferend, soms is het gewoon bullshit. Maken we domme moppen en zo. Maar net zo goed wordt er een hele tijd gezwegen. Dat is het mooie aan haar.”

Vorig jaar, toen de lockdown pas begon, was ze een weekend bij haar ouders in de Vlaamse Ardennen. Door de restricties durfde ze niet meteen terug naar huis. “Bijna een maand heb ik er gelogeerd. Ik heb toen heel veel gewandeld en gejogd langs de Schelde, met de hond van mijn mama.” Uiteraard is ze blij dat er intussen weer meer mogelijk is dan wandelen. “Het voelt krachtig om na bijna anderhalf jaar weer voorstellingen te kunnen spelen. Die shock van toen, het besef dat je niets mag doen, komt nooit meer terug. Wat er ook gebeurt, mij gaan ze niet meer hebben.” (lacht)

Anne-Laure Vandeputte is momenteel te zien in Bruegel van Lisaboa Houbrechts, www.toneelhuis.be