China werkt aan de volgende revolutie in de energiewereld. Het land wil een schip gebruiken als minikerncentrale, om boorplatformen en eilanden van stroom te voorzien. Het blijft echter niet bij een idee: volgend jaar zou de drijvende reactor al klaar zijn; en die blijkt bestand tegen de meest extreme weersomstandigheden.
Verschillende ingenieurs en wetenschappers voerden testen uit in een speciale testfaciliteit in de provincie Hubei. Daar werd vooral getest of het schip bestand is tegen extreme weersomstandigheden, zoals stormen en zelfs orkanen. Daaruit bleek dat het de meest extreme vormen van stormen, die maar eens in de 10.000 jaar voorkomen, kan doorstaan.
Geen paniek
Tijdens de testen bleek dat het schip onder elke omstandigheid stabiel bleef, en zelfs aan windsnelheden van 37 meter per seconde (twaalf Beaufort) elektriciteit kon blijven produceren. Enkel bleek dat de kraan, die dient om het schip aan te meren, moet worden verstevigd als het schip aan de dokken een storm uitzit. De kraan is gemaakt om 600 ton aan spanning te kunnen weerstaan; bij extreme weersomstandigheden kan er tot wel 2.000 ton aan spanning op komen te staan, wat kan zorgen dat de kraan breekt. De oplossing is om ze groter en steviger te maken.
Toch was de grootste bezorgdheid niet de kraan, maar wel de duurzaamheid van de nucleaire componenten. Het belangrijkste is dat deze ten allen tijde intact blijven, en dat het schip dus ook niet zinkt. Al snel bleek dat, bij extreem weer, het centrale platform van het schip, waar de reactor op wordt bevestigd, veel minder beweegt dan de andere delen van het schip. Ook werden een resem aan veiligheidsmechanismen ingebouwd, waaronder een koelproces van de kernreactor met zeewater in het geval van een stroompanne. Weinig reden tot paniek, lijkt het
Niet nieuw
De test werd echter niet uitgevoerd met het kernschip zelf: dat wordt momenteel gebouwd in de Bohai-Zee, een baai vlak bij de Chinese hoofdstad Peking. De kerncentrale aan boord kan tot 60 megawatt aan stroom leveren aan boorplatformen en eilanden in de baai; dit ter vervanging van een (dure) elektriciteitskabel op of onder de zeebodem. Ter vergelijking: de kleinste reactoren in ons land (Doel 1 en 2) hebben een capaciteit van elk 445 MW.
De drijvende kernreactor wordt normaal gezien volgend jaar te water gelaten en wordt zo het eerste van een Chinese vloot aan kernschepen. Ook in de Gele Zee moet vanaf 2023 een dergelijk schip actief zijn: dat wordt verwacht tegen 2023, en zal met 250 MW aan energiecapaciteit de grootste drijvende kerncentrale worden.
Hoewel de technologie van drijvende kernreactors nog relatief onbekend is in Europa, wordt het wel al toegepast in andere delen van de wereld. Zo waren de Verenigde Staten de pioniers: al in de jaren 60 van vorige eeuw liet het een kerncentrale van 10 MW te water, om de militaire basis aan het Panamakanaal te voorzien van stroom. Ook Rusland sprong al op dezelfde kar: volgens het Internationaal Atoomagentschap is Rusland het enige land dat momenteel een kernschip inzet.
(ns)
