Zou Zolder al de eerste zege zijn voor Mathieu van der Poel? Na zijn fraaie rentree zondag in Dendermonde vond de Nederlander in Limburg alvast een parcours dat hem veel beter zou moeten liggen. De harde ondergrond zou zorgen voor een snelle en tactische wedstrijd, werd voorspeld. Van der Poel nam weliswaar niet meteen de beste start en verzeilde na de eerste ronde in een tweede groepje. De leiding? Die was in handen van Van Aert die onder meer Toon Aerts en Quinten Hermans in zijn wiel kreeg.

Van Aert trok in de tweede ronde vol door wat zorgde voor een eerste kloof. Enkel Aerts en Hermans bleven in het wiel van de Kempenaar, een achtervolgende groep onder leiding van Tom Pidcock moest toch al een handvol seconden toegeven. Mathieu van der Poel zag het gevaar en nam de leiding over in de achtervolging. In de leidersgroep maakte Toon Aerts een foutje wat ervoor zorgde dat Wout van Aert de tweede ronde solo afsloot met een voorsprong van zeventien seconden op een groep met Van der Poel maar ook Eli Iserbyt, de leider in de Superprestige die aangaf met buikklachten aan de start te staan.

Kon Van der Poel deze kloof gedicht krijgen? De Nederlandse wereldkampioen deed er alles aan maar een achterstand goedmaken op Van Aert doe je niet zomaar. En wellicht beschikte Van der Poel niet over zijn beste benen want plots liet hij de leiding in de achtervolging over aan Corné van Kessel en kwamen ook de Zwitser Kuhn en Laurens Sweeck terug aansluiten. De kloof groeide al snel uit tot een halve minuut. Wie Wout van Aert een bonus van een halve minuut geeft, weet dat hij voor de tweede plaats aan het koersen is. De handdoek werd dan ook snel gegooid, zeker toen Van der Poel ook nog eens onderuit ging. Bij de Nederlander brak de veer.

Van Aert raasde als een metronoom over het snelle circuit en bouwde zijn kloof op de achtervolgers stelselmatig uit, bij Van der Poel ging het licht definitief uit. Van spankracht was helemaal geen sprake meer. Enkel de strijd om de tweede plaats zorgde voor enige opwinding. Eli Iserbyt bleek in betere doen dan hij zelf verwachtte en zag dat Toon Aerts, zijn enig overgebleven tegenstander voor het eindklassement van de Superprestige, helemaal niet in de buurt kwam. Zelfs een tuimelperte van Van Aert kon de spankracht niet herstellen. De Belgisch kampioen hervond meteen zijn ritme.

Van der Poel zakte stelselmatig weg en besloot na driekwart wedstrijd uit koers te stappen. Dit had niemand zien aankomen en doet toch weer vragen rijzen over de fysieke paraatheid van de wereldkampioen. Al is het niet evident om na een lange periode van inactiviteit twee dagen op rij op topniveau te presteren, zeker niet als de eerste wedstrijd zo zwaar was als Dendermonde gisteren. Het is dan ook weer uitkijken naar hoe Van der Poel het er donderdag in Loenhout vanaf zal brengen.

Van Aert reed probleemloos en ronduit indrukwekkende naar zijn vijfde zege op rij. Deze Van Aert fietst op een zelden gezien niveau en deelde alweer mentale tikken uit. Als Van Aert enkele goede prestaties nodig had om zichzelf te overtuigen van een WK-deelname, dan zou de beslissing intussen genomen moeten zijn. Zoals hij momenteel fietst, houdt niemand Van Aert van een vierde wereldtitel. Ook Mathieu van der Poel niet.