Permafrost in Siberië blijkt grote bron van schadelijke lachgasuitstoot te zijn

Enkele onderzoekers bestudeerden het permafrost langs de rivieren Lena en Kolyma, in het noordoosten van Siberië. Daar smelt het ‘eeuwige ijs’ bijzonder snel waardoor ‘yedoma-permafrost’ bloot komt te liggen. Yedoma is een organisch rijke permafrost die dateert uit het Pleistoceen-tijdperk.

Uit het onderzoek blijkt dat er bij deze processen maar liefst 10 tot zelfs 100 keer meer lachgas wordt uitgestoten dan aanvankelijk gedacht. En dat is slecht nieuws.

Lachgas is een broeikasgas dat in de bodem geproduceerd wordt door microben. Het is niet zo overvloedig aanwezig in de atmosfeer als koolstofdioxide (CO2) en methaan, maar het gas is wel een stuk schadelijker. Over een periode van 100 jaar is het broeikaseffect van lachgas wel 300 keer sterker dan het effect van eenzelfde hoeveelheid koolstofdioxide.

Of er ook een oplossing bestaat om te voorkomen dat het permafrost smelt, of er tenminste minder lachgas vrijkomt? “Helaas niet”, vertelt onderzoeker Maija Marushchak. “De enige manier om permafrost te beschermen, is als we erin slagen onze eigen uitstoot als gevolg van de verbranding van fossiele brandstoffen en landgebruik te beperken.”