Tv-presentator James Cooke in uw top 100 Belgen: “De programma’s die ik maakte, draaiden niet om mij. En dat ligt mij ook, heb ik ontdekt”

Jens Dendoncker was in 2021 twee keer op tv te zien. In het begin van het jaar presenteerde hij ‘Da’s Liefde’, waarin bekenden en onbekenden zich onderworpen aan liefdesexperimenten. Het programma werd genomineerd voor een Emmy-award. Aan het eind van het jaar zagen we Dendoncker terug in de candid camera-show ‘Hoe zal ik het zeggen?’. Tussendoor was het stil. Dendoncker werd eind vorig jaar met angststoornissen en een depressie in een psychiatrische afdeling opgenomen. Het gaat ondertussen beter met hem en hij is opnieuw aan het werk, maar in een interview gaf hij toe dat het gevecht tegen de donkerte nog niet voorbij is. Het leven van de komiek, die als tiener al met epilepsie en depressie te kampen had, is er één waarin de lach en de traan voortdurend vechten met elkaar. Zijn twintigste plaats in deze top 100 toont dat veel mensen hem graag bezig zien, zijn eerlijkheid waarderen én hem het allerbeste wensen.

Succes, en zeker dat van het olympisch hockeygoud van de Red Lions deze zomer, heeft vele vaders. Maar de oppervader mogen we toch coach Shane McLeod noemen. Een naar België uitgezworven Nieuw-Zeelander, die nu met zijn gezin een sabbatjaar geniet in zijn verre overzeese heimat. Maar zijn tweede familie zal voor altijd de Red Lions zijn. McLeod beschikte in zijn zesjarig bewind over topingrediënten van spelers en mocht kokkerellen in een moderne keuken met alle wetenschappelijke snufjes, maar zijn grootste gave was om als chef-kok de saus te binden en met die unieke toets een hemels gerecht te serveren dat ons land met nationale trots vervulde. ‘Good as Gold’, is in Nieuw-Zeeland een typische uitdrukking om te zeggen als iets op wieltjes loopt. Meer dan ooit past het gezegde nu voor deze gouden generatie van Red Lions, die na de WK- en EK-titel zich ook tot olympisch kampioen kroonde: wat een verzameld meesterwerk!

“Zeg baas, wat zou u denken van een docusoap op onze zender over het gezinsleven van een Vlaamse ondernemer?”

“Hangt ervan af. Doen die mensen thuis iets dat de moeite van het bekijken waard is?”

“Neen.”

“Zijn ze grappig, vertellen ze interessante dingen?”

“Grappig: soms. Interessant: meestal niet.”

“Seks? Schandalen?”

(Schudt het hoofd) “Die mens wordt al wat ouder.”

“Allez, dat ook nog. Schiet er eigenlijk nog iets over?”

“‘t zijn BV’s. En ze zijn rijk.”

“Dat klinkt al beter. En over wie gaat het, zegt ge?”

“De Verhulstjes: Gert, en Viktor en Marie.”

“Zes afleveringen! En begin maar al na te denken over een tweede seizoen.”

Hijzelf zal dan wel steen en been klagen dat zijn partij in coronatijden - “niet alleen dan!” veel te weinig aan bod komt in de traditionele media: feit is dat Van Grieken (35) de media niet nodig heeft. Vlaams Belang heeft haar eigen kanalen en zelfs een eigen app uitgebouwd, om ongefilterd en zonder kritische voetnoot haar gedacht te spuien en ‘nieuws’ in de verf te zetten dat in hun kaart speelt. Peiling na peiling is de partij afgetekend de grootste. Met de voortdurend kibbelende Vivaldi-partijen, de Vlaamse regering die niet voldoende uit de verf komt en een groeiende groep die al lang afgehaakt is, worden ze slapend rijk. Al wie boos is kan bij hen terecht: antivaxers, zij die geen pasjesmaatschappij willen en vooral: zij die geen andere optie meer zien om hun ongenoegen te uiten over het coronabeleid omdat zowat elke andere partij mee aan tafel zit. Het Vlaams Belang slaagt er in om alle misnoegden te vriend te houden, omdat ze nooit zélf hoeft te zeggen wat er moet gebeuren. Toegegeven: dat moeten wij journalisten hen ook wat vaker vragen.

Niemand uit de entertainment- of cultuursector eindigt in deze lijst van 100 Belgen van het jaar hoger dan James Cooke (37). Hij kreeg dat nieuws te horen toen hij net van de boot was gestapt waarmee hij en vijf andere BV’s 21 dagen op de Atlantische Oceaan hadden gedobberd voor een programma op Play4. “Dat doet mij nog altijd iets. ‘James De Musical’ en ‘Leef’ waren risico’s, want de Vlaming kan je niet sturen. They like it, or they don’t like it.”

“Echt? Ik kan dat haast niet geloven. Zo tof dat de mensen mijn werk appreciëren. ‘Leef’ en ‘James De Musical’ heb ik echt wel met een bang hart op het publiek losgelaten. Zelf geloofde ik er keihard in, maar dat is natuurlijk geen garantie.”

“Ik ben ook ongelofelijk dankbaar dat ik die programma’s heb mogen maken. Zenders hebben het niet makkelijk vandaag, het is gene vette qua reclame-inkomsten, dus zijn ze geneigd om format als ‘The Masked Singer’ te programmeren, iets dat al over de hele wereld heeft gescoord. Dat ik toch die kans heb gekregen, is niet vanzelfsprekend.”

“Ik ben ook blij omdat ik met die programma’s anderen heb kunnen verrassen en op een pied-de-stal plaatsen. Het draaide niet om mij. En dat ligt mij ook, heb ik ontdekt.”

“Er komt een tweede seizoen van ‘Leef’, de talkshow met Gert loopt ook door, maar of er een tweede seizoen van ‘James De Musical’ komt, is nog niet beslist. Ik heb wel al een lijst namen van hier tot in Tokyo. Ik ga er één verklappen, omdat het de enige is waarvan ik zelf denk dat het bijna zeker njet wordt. Ik zou graag ‘Prins Laurent De Musical’ maken’. Dat zou een show vol verrassingen zijn, ook voor onszelf. We weten zo weinig van wat er zich achter die dikke paleismuren allemaal afspeelt!”

“Dat begrijp ik helemaal. Het samenhorigheidsgevoel tijdens corona was sterk en sport wakkert dat gevoel nog aan. Vaak kwam het enige positieve nieuws ook uit de sport. Wij hadden er nood aan om eens trots te kunnen zijn, en Nafi Thiam en Nina Derwael, ja, dat zijn gewoon de beste van de wereld. Ik heb zelf ook enorm meegeleefd met de Olympische Spelen.”

“Ik heb hem gemist op dienen boot! Gigantisch hard. Ik wou hem zien, horen, vastpakken, maar dat ging niet. Ik wist al dat ik hem doodgraag zag, maar dat is nu nog eens bevestigd. Onvoorwaardelijke liefde is het. Op zo’n boot besef je dat nog beter, want soms voel je je echt héél klein. Duizenden kilometers water rond u, of nog erger, een golf van een paar meters hoog die op u afkomt: dat is heel heftig. Het confronteert u met uzelf.”

“We hadden ook geen gsm, geen internet, niks. Alle prikkels waren weg, je kon nergens in vluchten. Dan kom je in een soort trip terecht, in een compleet andere modus, en besef je dat je die rust wel gemist hebt. Op voorhand was ik bang dat ik er zot van ging worden, maar nu vind ik het een voorrecht dat ik het heb mogen meemaken.”

“Nog niet. Daar is het nog te vroeg voor. Als ik mijn emotie zou volgen, zeg ik nu meteen: ‘Ik ga nooit meer zo hard werken,’ maar ik ken mijn eigen. Als ik erin vlieg, vlieg ik erin.”

“Er een even mooi jaar van maken als 2021, en alle knuffels inhalen die ik door corona al heb moeten missen.”

De hoogst genoteerde voetballer in deze lijst speelde niet op het EK, stak geen enkele trofee in de lucht, versierde geen toptransfer en zag zijn loonbrief niet in de krant staan tijdens de discussie over belastingkorting. De enige keer dat Miguel Van Damme (28) tegen een bal trapte het voorbije jaar was op 17 september: de aftrap van Cercle Brugge - Eupen. Extra Time duurt voor hem al al vijf jaar. De strijd tegen leukemie zal hij volgens de dokters niet winnen. Hij is uitbehandeld, zoals dat heet. Maar dat weerhoudt de Cercle-keeper er niet van om van elke dag proberen het beste te maken. Dit jaar kreeg Miguel opnieuw flinke klappen - z’n lichaam doet pijn en na een korte remise zagen de dokters weer onheilspellende dingen - maar er was ook één magnifiek lichtpunt. Miguel heeft het leven doorgegeven: samen met zijn vrouw Kyana mocht hij een dochtertje Camille verwelkomen. Laat het ons allemaal nog eens beseffen: pluk de dag.

Fris als een hoentje werkte De Wever (51) dit jaar de marathon van Athene af. Dat sport goed is voor het mentaal welzijn is bij deze nog eens bewezen. De N-VA-voorzitter schudde de frustraties over de mislukte regeringsvorming eindelijk van zich af en lijkt een nieuwe adem gevonden te hebben in de oppositie tegen Vivaldi. Nochtans was het voor zijn partij - zo verwoordde hij het zelf in De Tijd - “een jaar van veel scheermesjes eten”, met een Vlaamse regering die maar niet uit de verf kwam en werd meegezogen in een reeks ongelukkige Overlegcomités en eigen flaters. Hij verzette zich voluit tegen de volledige sluiting van de kerncentrales, al moest hij dat forum delen met MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Of hij blij is met die steun? Niet bepaald, vermoeden we. Bouchez speelt de rol van interne oppositieleider op een manier die deel geïnspireerd lijkt op het N-VA-parcours ten tijde van de regering-Michel. En hoewel hij daarmee wel de Vlaamse liberalen pijn doen, duwt hij zo ook N-VA naar de achtergrond. 

Beste Belgische olympiër aller tijden. Kunnen we het daar eens over zijn? Het is de meeste sporters niet eens gegeven om één keer goud te winnen op de Spelen, laat staan twee keer - Nafi Thiam deed het wel, als eerste landgenoot ooit. Goud in Rio, goud in Tokio, en dat in de heptatlon, toch zo’n beetje de discipline voor de Wonderwomen van de atletiek. Thiam klaarde een klus die voor veel mensen als vanzelfsprekend werd aanzien - wat het lang niet is. Dat de Naamse tot aan - en eigenlijk ook wat óver - haar limieten was gegaan, bleek uit de tranen die na haar triomf onophoudelijk over haar wangen stroomden. Van opluchting en voldoening. Van geluk ook, al duurde het even voor dàt besef er was. Haar palmares puilt intussen zo hard uit dat je haast zou vergeten dat ze in 2021 tussen de soep en de pattaten door ook nog eens goud won op het EK indoor, met een nieuw Belgisch record als toetje. En wat nu voor Queen Nafi? Records? Het Europese ligt zeker binnen haar bereik. Een nieuwe wereldtitel? Een derde keer goud op het EK? U vraagt, Thiam draait. Zo lang ze kan.

De ‘slimste mens ter wereld’ is hij niet volgens de kwalificatievereisten waarop Erik Van Looy selecteert, maar is er een coronabestrijder snuggerder dan Steven Van Gucht? Hij kruidt zijn boodschappen niet met het pedante toontje van de allesweter, staat nooit als een razende te schoolmeesteren na een overlegcomité en geeft eerlijk toe dat hij als brildrager dat mondmasker verwenst, om dan aan te vullen met “maar het blijft wel een troef als we nog even bij de les willen blijven”. Is hij een zenmeester misschien? “Nee, de kunst is om je kwaad te maken als anderen dat niet horen. Mensen in mijn omgeving krijgen soms de volle laag en dat zorgt er dan voor dat ik later iets nuchterder kan communiceren. In een lange crisis haken mensen af bij polariserende boodschappen. Ik probeer weg te blijven van de grootste doemscenario’s en van de zaken te minimaliseren. De waarheid ligt in de nuance. Maar ik krijg ook weleens haatmails. Niet wanneer ik pleit voor strenge maatregelen, zoals vandaag, maar wanneer ik nog wat op de rem sta als mensen vrijheid ruiken. En ik snap dat, want ik voel me dan ook de pretbederver.”

Als u Frank Vandenbroucke (66) ziet aankomen in zijn paarse frak, dan weet u: er is slecht nieuws op komst. Maar in tegenstelling tot veel mooipraters deinst Vandenbroucke er niet voor terug om die ondankbare rol op zich te nemen. Aan tafel is hij als minister van Volksgezondheid vaak de strengste in de leer, waardoor hij het regelmatig aan de stok krijgt met de Vlaamse regering, die er volgens hem niks van kent. En hoewel hij ook wel eens zijn kar kan keren - denk maar aan zijn pleidooi tegen de derde prik - is hij redelijk rechtlijnig in het kromme coronaparcours. Toch moet hij opletten dat hij zichzelf niet onaantastbaar waant: parlementsleden die kritische vragen stellen of cijfers opvragen die hij zelf liever niet in de openbaarheid brengt, verdienen meer dan een neerbuigende sneer. Tegelijk is Vandenbroucke wat werkethiek betreft wel een voorbeeld voor de rest van de regering. Hoewel hij zonder twijfel de meest drukbezette minister was, heeft hij ondanks alle coronaperikelen op zijn departementen al meer hervormd dan alle PS-ministers samen. Dus meester Frank, lees ook uw zusterpartij eens flink de les en geef ze een welverdiende trap onder haar slepende derrière. Onze begroting en werkgelegenheidsgraad zullen u danken.

Wielercom­men­ta­tor Michel Wuyts in top 30 van uw 100 Belgen: “José heb ik niet meer gehoord. Maar we hoorden elkaar nooit in het tussenseizoen. Zo bleven we het volhouden met elkaar” 

Eddy en de rest van de familie Planckaert in uw top 100: “Ik ben niet echt geil op mijn eigen”

Charles De Ketelaere: “Het enige jammere aan profvoetballer zijn: in ons contract staat dat we niet mogen skiën”: dit zijn de Belgen die u op plaats 50 tot 41 heeft gezet