Weken, nee maanden had hij met het volste vertrouwen, bijna zorgeloos, uitgekeken naar de operatie. Vlak voordat het zover was, kwam hij plots in een andere mindset. Noem het een voorgevoel. „Wat als er iets misgaat?”

Slagaderlijke bloeding

En het ging mis. Arcenaar Peter Keijsers (63) doneerde een nier, maar de operatie in het Maastrichts academisch ziekenhuis MUMC verliep niet zoals gehoopt. Een slagaderlijke bloeding, hij moest kortstondig worden gereanimeerd.

Uiteindelijk week het levensgevaar en ontwaakte Keijsers op de intensive care. Waar hem het verontrustende nieuws werd verteld dat zijn overgebleven nier in ‘comatoestand’ verkeerde. Vrij vertaald: de nier deed niet wat hij moest doen: urine produceren en bloed zuiveren.

Levensreddend

Nu, enkele weken later, is de eerste functie hersteld, maar de tweede niet. En dat betekent dat de Arcenaar sinds de ingreep en voorlopig nog is aangewezen op dialyse: driemaal per week vier uur in het ziekenhuis aan een levensreddende machine die het bloed filtert. „En zo ervaar ik dus nu zelf aan den lijve wat het is om nierpatiënt te zijn”, constateert hij nuchter.

Nieuw leven

Keijsers doneerde een nier aan een voor hem onbekende persoon. Waarom, vroeg zijn omgeving hem de afgelopen maanden. Waarom niet, was zijn simpele antwoord. „Wat voor mij iets kleins is, een nier afstaan in de wetenschap dat je lichaam uitstekend functioneert met één nier, betekent voor een ander een kans op een nieuw leven.”