Om destijds haar moraal wat op te krikken, sprak Dygert met niemand minder dan Wout van Aert. Onze landgenoot liep ook een zware blessure op aan z’n been bij een val in de Tour de France en keerde op het allerhoogste niveau terug.

“Ik heb inderdaad contact opgenomen met Wout van Aert”, aldus de Amerikaanse. “We hebben wat gebabbeld en dat deed me deugd. Zijn crash was zelfs nog zwaarder dan die van mij. Hij had nog meer problemen met zijn pezen en moest zelfs een tweede keer onder het mes. Maar horen hoe hij zijn herstel doorliep, hoe lang het geduurd heeft en hoe hij met alles omging, dat heeft me hoop gegeven. Kijk maar eens waar hij nu staat.”

Sindsdien won Dygert brons op de Olympische Spelen met de ploegenachtervolging, maar het WK in Leuven liet ze passeren.

“In mijn tweede ritje na de Spelen kreeg ik al na 500 meter veel pijn in mijn been”, aldus de Amerikaanse. “Na een halfuur ben ik naar huis teruggekeerd. Ik wist meteen dat ik niet meer optimaal zou kunnen trainen voor de aankomende wedstrijden en dus verliezen tegen iemand die gewoon beter is dan jou. Dat is één. Maar niet 100 procent aan de start staan en jezelf en je ploegmaats teleurstellen, dat is nog wat anders. Dus ik ga me focussen op 2022.”

De Amerikaanse toonde al enkele keren haar groot litteken van na de operatie, maar donderdag deed ze dat met een wel heel duidelijke foto van haar blote benen.

“Op 24 september 2020 ging ik onder het mes. Ik mocht pas in februari 2021 opnieuw de fiets op”, aldus Dygert. “Liefst 80 procent van mijn spier was door midden gescheurd. Elke limiet heb ik overschreden, maar veel meer kon ik dit jaar niet doen door de aard van de blessure. Ik zal echter nooit oké zijn met verliezen, wat de omstandigheden ook zijn. Daarom zal ik nooit opgeven.”