Storme, nu 28 jaar, werd in 2010 door het assisenhof in Brussel tot 26 jaar veroordeeld. Dat hij nu onder voorwaarden vrij komt, is volgens de volgens zijn advocaat niet zo uitzonderlijk.

“Storme zit sinds 2007 in de cel. Hij heeft dus een derde van zijn straf uitgezeten en kwam dus in aanmerking voor een vervroegde vrijlating. Hij heeft zich voorbeeldig gedragen in de gevangenis en zijn familie is hem altijd blijven steunen en zal hem met open armen ontvangen aan de gevangenispoort”, klinkt het.

Een modelgezin. Zo werd de familie Storme door iedereen omschreven. Hardwerkende ouders met twee textielzaken in de Marollenwijk in Brussel en twee prachtige kinderen. Iedereen had dan ook te doen met zoon Léopold toen zijn ouders en zus gruwelijk vermoord werden teruggevonden in één van hun winkels en hij als enige van het gezin overbleef.

Het was zondag 17 juni 2007. De stoffenwinkel Extrêmes Tissus in de Capucijnenstraat, een zijstraat van de Hoogstraat, was zoals altijd open op zondag. Een klant vond in de namiddag achteraan in de winkel drie lichamen. En vooral veel bloed.

Caroline Van Oost (48) werd omgebracht met 33 messteken, zo zou de wetsdokter later ontdekken. Ook haar man François-Xavier Storme (48) en van hun dochter Carlouchka Storme (22) werden vermoord. Met tientallen messteken. De broekzakken van de vader waren naar buiten getrokken en de bh en het T-shirt van het meisje werden verwijderd. Roofmoord werd snel uitgesloten. Een afrekening? De dader moet alleszins boos om iets zijn geweest. Anders was hij niet zo wild te keer zijn gegaan, volgens de speurders.

Gsm-signaal getraceerd

Zoon Léopold Storme (19), de enige overlevende van het familiedrama, werd ‘s avonds opwacht in het station als hij met de trein in Brussel arriveerde. De jongen studeerde handelswetenschappen aan het Solvay-instituut in Brussel en zat volop in de examens. Hij was op vrijdag naar het appartement van zijn ouders in De Panne getrokken om daar in alle rust te kunnen blokken. Die beslissing, zo leek het op dat moment, had hem wellicht behoed voor het lot dat de rest van het gezin trof.

Maar al snel bleken er veel gaten in zijn verhaal te zitten. Léopold was niet zo een goede student en had ook geen te beste relatie met zijn ouders. Hij vond dat ze meer aandacht hadden voor zus Carlouchka dan voor hem. Léopold, die snijwonden op zijn handen had, werd al snel gearresteerd ook al bleef hij ontkennen.

Toerekeningsvatbaarheid

Tracering van gsm wees echter uit dat hij niet het ganse weekend aan zee was. Het signaal van zijn gsm werd opgepikt in Brussel. “Ik was een cursus vergeten en ben die gaan ophalen in Brussel”, was zijn uitleg. Daar was hij dan getuige geweest van de moord op zijn familie. “Het waren twee daders. Ze hebben mij bewusteloos geslagen. Toen ik weer bij kwam, was iedereen dood en lag het mes in mijn rechterhand.”

Naarmate het onderzoek vorderde, moet Léopold Storme meer dan eens het volkomen onwaarschijnlijke verklaren. Hij was op zaterdagavond in De Panne onder een valse naam naar een huisarts getrokken om er de snijwonden aan zijn handen te laten verzorgen. Een paniekreactie, klonk het. Na de moord had hij schrik dat de politie hem zou verdenken. Dus stopte hij zijn bebloede kleren, het mes, zijn schoenen en een van zijn simkaarten in een grote zak en stapte daarmee op de trein naar Oostende. Van daaruit ging hij met de kusttram naar De Panne. Daar zou hij de spullen op zaterdagavond hebben gedumpt in een openbare vuilnisbak.

Er is lang discussie geweest over zijn toerekeningsvatbaarheid, maar uiteindelijk werd hij toch doorverwezen naar assisen.

Op het proces in 2010, waar hij er onbewogen bij zat, kreeg Storme 26 jaar. Toch viel het op dat zijn familie, onder meer zijn oma en de broer van zijn vader, hem door dik en door dun waren blijven steunen. Dat doen ze tot op vandaag nog altijd.