Goede voornemens. Diëten, sporten, gezonder leven, tijd maken voor het gezin of jezelf, ze staan op vele lijstjes. Hier is er geen lijstje of goede voornemens, daar doe ik niet aan mee. Neen. Al heb ik in 2021 wel voor verandering gezorgd. Zonder dat het ook maar een goed voornemen was. Ik ben er spontaan mee begonnen, op pakweg een blauwe maandag. Sommigen noemen het een vlaag van zinsverbijstering. Zelf omschrijf ik het liever als een plotse openbaring. Ik heb een grens leren trekken voor mezelf. Een grens waarvan ik zeg, tot hier tolereer ik bepaalde zaken maar eens daar voorbij dan doe je mij of anderen onrecht aan. En dat onrecht kan heel divers zijn. Dat kan gaan over het vertellen van leugens tot het spuwen van ongenuanceerde gal via social media. Debatten moeten zeker gevoerd kunnen worden, maar er moet openheid en eerlijkheid zijn, oplossingen samen gezocht worden met respect voor ieders mening. Ik hoef ook niet persé iemand te liken op Facebook. Voor het eerst in jaren durf ik zeggen: "Neen, deze grens kom je niet voorbij." En dat lucht op. Ik hoef geen ja-knikker te zijn uit angst dat mensen me minder fijn vinden. Want daar word ik ongelukkig van.Anderzijds heb ik in 2021 ontdekt dat door "Neen, dit is niet oké" te zeggen, er net iets in beweging komt. Zo kwam er beweging toen ik schreef over mijn bezoek aan de Japanse Tuin. Heel veel beweging zelfs. Weet u nog? Bij terugkomst aan de auto kon ik op de mindervalidenparking niet eens meer in de auto raken, omdat de parkeerplaats wel heel smal was. Moeke kon er met wat gewring langs en moest net niet door het koffer kruipen. Neen, dat is niet oké! Ook bij de Stad Hasselt werd dat door de bevoegde schepen opgemerkt. De parking werd ondertussen helemaal aangepast. Prachtig, zo kan iedereen zorgeloos genieten. Ook in eigen Stad Beringen, bewoog wat. Ik moest naar de bank voor een kaartlezer tijdens de werkzaamheden aan de markt en kwam vast te zitten. De bank was normaal toegankelijk volgens de bediende via een loopplank. Niet dus. Misschien als ik zijdelings op twee wielen had gereden, kon ik de loopplank nog net overbruggen. Maar de helling was nog nipt te steil. Ook hier merkte de bevoegde schepen net voor aanleg die melding. Samen met aannemers en architecten werd alles nog eens goed overlopen. En kijk de Beringse handelaars zijn nu voor jong, oud en zelfs andersvaliden gewoonweg vlot toegankelijk. Heel wat anders dan de vroegere situatie. Toen liep je het risico wanneer je tussen de auto’s naar de etalages laveerde met een rollator of buggy dat je onverwachts trappen af zou stuiken. Een kleine "Neen, dit is niet oké, voor niemand!" maakt dat we allemaal tevreden kunnen zijn. En dat, dat geeft ook mij een goed gevoel.Een grens aangeven brengt een positieve evolutie teweeg, zonder verzuring, maar met dialoog. Misschien kunnen we er ook een abonnementje op nemen, maar dan wel eentje dat we benutten en niet na drie maanden in de schuif belandt. Een mooi voornemen om aan het clichélijstje toe te voegen. Om af en toe te gebruiken als je kinderen te veel rommel maken? Of eens een pauze in te lassen als je echt te veel werk op je af ziet komen? Dat magische woordje "Neen". Al was het maar dat we allemaal in 2022 er een klein beetje de wereld rondom onszelf mee veranderen.