Albasten huwelijk voor Françoise (95) en Mathias (97) in Sint-Martens Latem: "Ik ontmoette een bevallige jongedame in scoutsuniform op de trein"

West-Vlamingen Mathias en Françoise leerden elkaar in september 1945 kennen op de trein naar Brussel. Die dag herinnert Mathias zich nog alsof het gisteren was. “Ik wilde twee broers uitzwaaien die vanuit Brussel naar Congo vertrokken”, vertelde hij vijf jaar geleden aan de Krant van West-Vlaanderen. “Toen ik op de trein zat, kwam een bevallige jongedame rechtover me zitten in scoutsuniform. Ze was onderweg naar een scoutskamp in Leuven. Het was de eerste keer dat ze met de trein reed en ze wist niet goed de weg. In het station van Brussel liet ik al mijn charmes werken. Ik wist ondertussen wanneer ze terug zou komen van het scoutskamp, wat dacht je. We spraken af dat we elkaar weer zouden ontmoeten in het station van Brussel en samen terug naar Ieper zouden treinen.”

Anderhalf jaar later, op 6 januari 1947, stapten de tortelduifjes in het huwelijksbootje en trokken ze naar Vlamertinge. Daar bleven ze twintig jaar wonen en kregen ze drie kinderen: Cathérine, Pierre en Michèle. Na twintig jaar verhuisden ze naar Bellegem, waar ze een villa kochten met een grote tuin. Ideaal voor Mathias, die met zijn groene vingers graag in de tuin werkte. Samen reisden ze met de auto heel Europa af en in de winter trokken ze telkens naar Tunesië of Marokko.

Ondertussen verblijven ze in woonzorgcentrum Ter Venne in Sint-Martens-Latem. Daar genieten ze het meest van hun familie die op bezoek komt. Zo kijken ze elke week uit naar hun drie kinderen, acht kleinkinderen en zestien achterkleinkinderen. 

Normaal gezien zou hun huwelijksverjaardag gepaard gaan met een groot feest, maar corona stak er een stokje voor. “De traiteur was geboekt, maar uitstel is geen afstel”, knipoogt schoonzoon Maurice.