Onze chef wielrennen ziet dat Van Aert de lat weer een beetje hoger legt: “De Ronde of Roubaix, het moet dit voorjaar toch echt een keer gaan gebeuren”

Misschien dat Eli Iserbyt — opgever in Middelkerke — in Fayetteville wereldkampioen wordt. Misschien dat we dan nog een spannende strijd krijgen met de Brit Tom Pidcock. De twee zijn hoe dan ook aan elkaar gewaagd. En de afwezigen hebben altijd ongelijk, ook als ze Wout van Aert heten.

Het verhaal is bekend. Van Aert neemt niet deel aan het WK veldrijden, waar de weg naar een vierde titel open ligt. Zijn afwezigheid heeft alles te maken met zijn voorbereiding op een nieuw seizoen op de weg. Want dit voorjaar moet het toch echt een keer gaan gebeuren, dat hij de Ronde van Vlaanderen en/of Parijs-Roubaix wint.

Het is niet dat een vlucht naar de VS, een jetlag eind januari, die plannen zou doorkruisen. Het gaat om de voorbereiding die voor Van Aert morgen in Spanje begint en waar de klemtoon voortaan op lange trainingen en het maken van vele honderden kilometers gaat liggen. Beter dan korte, intensieve inspanningen die hem in het veldrijden op een andere planeet hebben getild.

Drie, vier weken extra trainen op de weg zullen dan misschien het verschil maken tussen de eerste en de tweede plaats, wanneer Van Aert in de Ronde van Vlaanderen nog een keer voor winst of verlies moet sprinten, zoals die keer in oktober 2020 tegen Mathieu van der Poel. Zo is toch hoe Wout van Aert zijn keuze om het WK te skippen, heeft uitgelegd.

Over drie maanden zal blijken of hij wel of niet gelijk heeft gehad. Zeker is dat de lat voor dit komende wegseizoen nog een beetje hoger is gelegd. En ze lag al erg hoog.

De voorbije weken werd wel vaker de vraag gesteld of er ooit een betere Wout van Aert heeft rond gereden in het veldrijden. Het antwoord was meestal dat hij in de winter van 2021-2022 zichzelf heeft overtroffen. Dat hij technisch nooit beter heeft gekoerst, dat hij nooit harder op de trappers heeft geduwd, dat hij op atletisch vlak ook de Wout van Aert had doen verbleken die eerder al vier keer Belgisch kampioen en drie keer wereldkampioen is geworden.

Van Aert kwam, zag en overwon. Hij begon eraan in december in Boom, toen Eli Iserbyt al twaalf keer had gewonnen. Niemand heeft beter gedaan dit seizoen. Maar sinds Boom won Iserbyt geen enkele cross meer. Niemand. Van Aert won alles, met uitzondering van Hulst waar hij pech had, vierde werd en waar Tom Pidcock zegevierde.

Hoe laat, vijf weken na Boom, Wout van Aert het veldrijden nu achter? Het WK hoeft voor hem niet meer. De passie die Van Aert ooit had voor de cross heeft plaats gemaakt voor een zakelijke benadering. De voorbije vijf weken heeft hij getoond wat voor een geweldige atleet hij wel niet is in het veld. Maar andere belangen gaan nu voor. Een wereldtitel veldrijden is daar niet meer bij. Maar toch: chapeau!

Ben jij een echte veldritkenner? Speel dan mee met de Gouden Cross en win fantastische prijzen.